Melodiler, müzik oluşturmak için çeşitli tonların bir araya getirilmesiyle oluşturulur. Aralıklar, bir müzik parçasındaki tonlar arasındaki uzunluklardır. Bir müzik parçasının insan kulağına özellikle armonik gelmesini istiyorsanız, tonlar arasındaki aralıklar oldukça etkilidir. Tonlar toplumumuzda çoğunlukla müzikal skalayı oluşturan notalarla sembolize edilir. Bir oktav sekiz tondan oluşur ve tüm yarım tonları da eklediğinizde toplam on iki ton elde edersiniz. Peki ama bu sekiz ya da on iki basamağa bölünme ilk etapta tam olarak nerede gerçekleşmiştir? Piyano gamındaki bazı aralıkların sesi neden daha armoniktir?
Tonlar, tamamen fiziksel bir perspektiften bakıldığında, belirli bir frekansa sahip ses dalgalarından başka bir şey değildir. Bu şekilde, her bir tona bir frekans atanabilir. Duyulabilir aralığın alt ucunda yer alan ve 16,35 hertz frekansa sahip olan C0, müzikte kullanılan en düşük ton olarak kabul edilen tondur. 440 hertz frekansı, bir akort aletinin konser perdesi olarak kabul edilen A4 notasını üretmesine neden olan şeydir. A5 tonu bir önceki tondan sekiz ton ya da bir oktav daha yüksektir. Şaşırtıcı bir şekilde, bu ton bir öncekinden tam iki kat daha yüksek bir frekansa sahiptir: 880 hertz. Bu ilişki tüm tonlar için aynıdır; bir oktavlık değişim her zaman frekansın iki katına çıktığı anlamına gelir.
Bir tonun frekansı her zaman öncelikli olarak bir müzik aleti tarafından yayılmadığı gibi, her zaman insan sesi tarafından da yayılmaz. Eğer durum böyle olsaydı, her bir enstrüman tarafından üretilen ses tamamen aynı olurdu. Bir frekansın "saf" sesi, bir bilgisayar tarafından oluşturulan bip seslerinde duyulabilir; bu sesler sinüs frekansı olarak bilinen bir frekansa sahiptir. Şarkı söylerken veya müzik çalarken, neredeyse her zaman rezonansa giren başka tonlar da vardır ve bu diğer tonlar bir enstrümanın benzersiz sesini oluşturur. "Üst tonlar" bu ekstra tonları tanımlamak için kullanılan terimdir. Bir kişinin sesinin temel tonu ses tellerinden gelir. Öte yandan üst tonlar, soluk borusu da dahil olmak üzere ses yolunun geri kalanından gelir.
Üst Tonlar Mükemmel Aralıkları Belirler
Her enstrümanda, özellikle de seste, çok sayıda ve özellikle güçlü üst tonların bulunduğu frekans aralıkları vardır. Bu frekans aralıkları formant olarak adlandırılır. Bu formantlar ses söz konusu olduğunda özellikle önemlidir, çünkü sesli harfleri nasıl yorumlayacağımızı belirlerler.
Dahası, ister şarkı söylerken ister konuşurken olsun, formantlar neredeyse her zaman mükemmel bir aralıkla ilişkilidir. Bu, müzikal skala sayesinde aşina olduğumuz bir şeydir. En eski atalarımızın bu tonlar ve aralıklar için doğuştan gelen bir tercihi olduğunu varsaymak mantıklıdır. Diğer uygarlıklardan gelen farklı tonal sistemler, burada kullanılan ölçeğin notaları çalmanın tek yolu olmadığını göstermektedir.
Oktav ve beşli gibi aralıklar gezegendeki hemen hemen her medeniyetin müziğinde bulunabilir. Bu durum, bu aralıkların algılanmasının evrensel olduğunu ya da en azından tüm bireyler tarafından paylaşıldığını göstermektedir. Bildiğimiz şekliyle müzikal skalanın bölünmesinin, "mükemmel" aralıkların bu sezgisel farkındalığından kaynaklanmış olması çok olasıdır. Bazı tonlar ve aralıklar kulağımıza "doğru" gelir.