Güneş Sistemimiz gezegenler ve uydulardan kuyruklu yıldızlar ve asteroitlere kadar uzanan bir nesneler topluluğudur. Güneş'in etrafında dönen 1 milyondan fazla asteroit olduğu düşünülmektedir ve bu asteroitlerin üzerinde bulunan suyun uzun zaman önce buharlaşmış olması gerektiği düşünülmektedir.
SOFIA kızılötesi teleskobundan elde edilen verilerin kullanıldığı yeni bir çalışmada, Iris ve Massalia asteroitlerinde su keşfedildi.
Bir milyon kadar asteroit arasında Iris 199 km çapıyla diğer asteroitlerin yaklaşık yüzde 99'undan daha büyüktür. Mars ve Jüpiter arasındaki asteroit kuşağında Güneş'in yörüngesinde ortalama 2,39 astronomik birim uzaklıkta dönmekte ve bir yörüngeyi tamamlaması 3,7 yıl sürmektedir.
Massalia, 135 km genişliğindeki Iris ile karşılaştırılabilir büyüklüktedir ve Iris'inkine benzer bir yörüngeyi paylaşır.
Güneş Sistemi'ndeki asteroitler bileşim ve yapı bakımından biraz farklılık gösterir. Güneş'e yaklaştıkça buz içermeyen silikat asteroitler baskındır, ancak daha uzakta buzlu asteroitler daha yaygındır.
Asteroitlerin dağılımını keşfetmek, gezegenler ve asteroitler oluşmadan önce güneş bulutsusundaki elementlerin bileşimini ve transferini anlamaya yardımcı olur.
Suyun kendi sistemimizdeki dağılımını da anlayabilirsek, dış gezegen sistemlerindeki yaygınlığını ve dünya dışı yaşam olasılığını anlamamıza yardımcı olacaktır.
2022'de emekliye ayrılan Kızılötesi Astronomi için Stratosferik Gözlemevi SOFIA tarafından yakalanan veriler, Iris ve Massalia asteroitlerinde su olduğunu ortaya çıkardı. SOFIA bu tür bir keşfi ilk kez yapmıyor. Ekim 2020'de SOFIA Ay'da su tespit etmişti.
Soluk Nesne Kızılötesi Kamerasını (FORCAST) kullanarak, yüzeyde bir metreküp toprakta yaklaşık 350 mililitre suya eşdeğer su moleküllerinin imzasını tespit etti.
Makalenin baş yazarı, Güneybatı Araştırma Enstitüsü'nden Dr. Anicia Arredondo, spektral çizgilerin gücüne dayanarak, asteroitlerdeki suyun hacminin ve yaygınlığının Ay'da bulunanla tutarlı olduğunu doğruladı. Burada da su kilitlenmiş, minerallere bağlanmış ve silikatlar tarafından emilmişti.
Daha sönük iki asteroitten, Parthenope ve Melpomene'den gelen veriler de analiz edildi, ancak kesin bir sonuç elde etmek için çok fazla gürültü vardı. Görünen o ki FORCAST cihazı, bu asteroitlerdeki suyun spektral özelliğini tanımlamak için gerekli hassasiyetten yoksundur, eğer gerçekten mevcutsa.
Suyun Güneş Sistemi'ndeki dağılımını tam olarak anlamak için daha fazla analiz yapılması gerekiyor ancak bu çalışmanın ardından ekip şimdi daha fazla bilgi edinmek için daha kaliteli optiklere ve çok daha iyi bir sinyal gürültü oranına sahip olan James Webb Uzay Teleskobu'nu kullanacak.
