Dünyada hükümet sistemi oldukça organize hale geldi ve ortaya çıkabilecek her sorun için yasalar bulunuyor. Ancak zaman zaman bazı insanlar trajik bir şekilde yasadaki boşluğa düşüyor. Böyle şanssız bir kişi, garip bir olay nedeniyle 18 yıl boyunca bir havaalanında mahsur kalan Mehran Karimi Nasseri'dir. Nasseri'nin bu duruma tam olarak nasıl düştüğü her zaman tartışıldı. Charles de Gaulle Uluslararası Havalimanı'nda (terminal 1 başta) "hapsolması"na dair ortaya çıkan farklı teoriler vardır. Yaşamı Tom Hanks'in Terminal filminde işlendi.
Sistem içinde bir boşluk
Nasseri'nin 18 yıl boyunca bir havaalanında nasıl yaşadığını daha iyi anlamak için zamanda geriye gitmemiz gerekiyor. 1973'te Nasseri, İngiltere'de Bradford Üniversitesi'nde öğrenciydi. Eğitimi sırasında, İran'ın son şahına karşı bir öğrenci protestosuna katıldı.
İran hükümeti bu eylemi hoş karşılamadı, bu nedenle 1977'de İran'a (kendi ülkesine) döndüğünde, denizaşırı eylemleri nedeniyle sınır dışı edildi. 1981 yılında Belçika hükümeti tarafından kabul edildi ve Avrupa'yı her zaman merak etmişti.
Bu noktada Nasseri, İran'daki durumu hakkında Birleşmiş Milletler'den yardım alabilmek için Avrupa içinde kendisine siyasi sığınma hakkı verecek bir ülke aradı. Sürgün edilmesi nedeniyle, Avrupa ülkelerinde vatandaşlık başvurusunda bulunmasına izin veren bir mülteci statüsü de aldı.
Eğitimini orada geçirdiği için en çok İngiltere'ye aşina olduğundan İngiliz vatandaşlığı almaya ve orada yaşamaya karar verdi. Bu nedenle 1988'de uçakla Fransa'ya ve Fransa'dan İngiltere'ye seyahat etmeyi planladı. Charles de Gaulle Uluslararası Havalimanı'na vardığında mülteci statüsünü belirten belgelerini kaybetmişti, bu belgeler olmadan ne ülkeye girebilir ne de çıkabilirdi. Havaalanları "uluslararası alan" kabul edilir, yani bir ülkeye ait görülmez, bu nedenle yaşamak veya dolaşmak için herhangi bir belgeye ihtiyacınız yoktur, ancak uygun belgeler olmadan var olamazsınız.
Artık kaybolmuştu ve tek kelime Fransızca bilmiyordu. Birinin ona yardım etmesini bekleyene dek para kazanmaya çalıştı. Havaalanında çalışan personelin söylediğine göre, havaalanını gerçekten terk etmekle pek ilgilenmiyormuş gibiydi. Havaalanı içinde para için küçük işler yaparak ve havaalanı içindeki restoranlarda (çoğunlukla McDonald's) yemek yiyerek yaşadı. Umumi tuvaletlerde yıkandı ve zamanının çoğunu havalimanı çevresindeki insanları izleyerek ve kitap okuyarak geçirdi. Aradan birkaç yıl geçtikten sonra son bir kez temiz havanın kokusunu alamadan o havaalanında ölmenin kaderi olduğunu düşünmeye başladı.
Nasseri'nin havaalanından çıkamadığını, yani dışarı çıkmasına izin verilmediğini belirtmekte fayda var. Sonunda Nasseri'nin durumu, Christian Bourguet adlı bir Fransız insan hakları avukatının dikkatini çekti. Bourguet, Nasseri'nin davasını üstlendi ve onu bu tuhaf çıkmazdan kurtarmak istedi. Christian kısa süre sonra Nasseri'nin sıkıştığı yasa boşluğunu keşfetti. Nasseri'nin mülteci olduğuna dair yeni kağıtlar alabilmesi için bizzat Belçika'ya gitmesi gerekiyordu, havaalanından çıkamadan o kağıtları asla alamayacaktı, dolayısıyla havaalanından asla çıkamayacaktı.
Nasseri'nin ona fazladan 7 yıla mal olan hatası
Christian Bourguet meseleyi on yıldan fazla bir süre takip etti. Sonunda 1999'da Belçika'yı Nasseri'ye yedek belgeleri göndermeye ikna etmeyi başardı. Artık Fransa'da kalma izni olacaktı.
Şaşırtıcı bir şekilde Nasseri belgeleri aldığında sahte olduğunu düşünerek onları reddetti ve bu nedenle havaalanında kalmaya karar verdi. Bu noktada, havaalanının işverenleri, Nasseri'nin içeride geçirdiği onca yıldan sonra çıldırdığını düşündü. Nasseri sonunda 2006'da hastalık nedeniyle hastaneye kaldırılmak zorunda olduğu için havaalanından zorla çıkarıldı. 1988'den beri ilk kez havaalanından çıkmıştı. İyileştikten sonra kendisine doğru evraklar verildi ve durum anlatıldı. Nasseri'nin hikayesi, içinde yaşadığımız bu "uygar" zamanda bile, bilmeden hayatları mahveden bir siyasi sistemin içinde deli gibi sıkışıp kalabildiğimizi anlatır.
Yaşamı film olur
Bu hikaye Nasseri'nin bu 18 yıl içinde yaşadığı hayatı temsil eden "Terminal" adlı harika bir filme de esin kaynağı olmuştur. Film 2004'te vizyona girdiğinde Nasseri hala havaalanında mahsurdu. Filmin yaratıcıları ile röportaj yaptı ve hikayesini kullanma hakkını verdi. 2005 yılında hikayesini kullanma hakkı karşılığında kendisine 300.000 ABD dolarından fazla para verildi.
Söylentilere göre parayı İngiliz vatandaşlığını almak ve yirmi yıldır istediği hayata başlamak için kullanmıştır.
