Nadir malzemelerin, paha biçilmez sanat eserlerinin ya da nakit paranın çalınması bir noktada elbette kaçınılmazdır. Bu tür maskaralıklara kalkışan suçluların çoğunun sonu ya ölüm ya da polisin eline düşmek oluyor ki bu da bunun her zaman en iyi hareket tarzı olmadığını kanıtlıyor. Ancak bu suçlulardan bazıları, planlarını o kadar mükemmelleştirmişlerdir ki, bazı ulusların kendi hazinesinden daha değerli miktarlarda parayı alıp kaçmışlardır.
Not: Her bir soygun için verilen tüm değerler gerçek değerlerdir, çalındığı andaki tam değeri temsil etmektedirler.
British Bank of Middle East, 20 Ocak 1976, Beyrut, Lübnan
- Çalınan miktar 25 milyon dolar.
1970'lerde Yaser Arafat'ın liderliğinde, bir Filistin devleti kurmak amacıyla Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) kuruldu. Aktif olarak savaşa devam ediyorlardı. Ve savaşlar oldukça pahalıdır.
Lübnan'da en büyüğü British Bank of the Middle East olmak üzere on iki banka, ülke iç savaşın ortasındayken Filistin Kurtuluş Örgütü ile bağlantılı bir çete tarafından soyuldu. Çete, ele geçirdikleri altın, mücevher ve parayla birlikte bugüne oranlandığında yaklaşık 100.000.000 dolar kazanmıştır.
Grup üyeleri bankayı yakındaki bir Katolik kilisesinden ayıran duvarın bir bölümünü havaya uçurdu. Suçlular, birkaç Korsikalı anahtarcının yardımıyla kasaya girdiler ve iki gün boyunca çaldıkları her şeyi götürdüler. Çalınan malların bir kısmı gerçek sahiplerine yeniden satıldı.
United California Bank, 24 Mart 1972, Kaliforniya, ABD
- Çalınan miktar 30 milyon dolar.
Otuz milyon dolar 1972 yılında çok büyük bir paraydı, ancak muhtemelen şimdi ya da benzer soygunlarla karşılaştırıldığında çok fazla görünmüyor. Bugünün parasıyla, enflasyona göre ayarlandıktan sonra, 100 milyon dolardan daha değerli olabilir. O zamanlar, bu başarı dünya çapında yeni bir standart oluşturuyordu. Ohio'lu yedi kişilik bir çetenin başı olan Amil Dionisio, Laguna Niguel, Kaliforniya'daki United California Bank'ı soydu. Kiralık kasa içeriği kamuya açıklanmadığı için kaybın sadece kabaca bir tahminini yapmak mümkündü. FBI sonunda hırsızlığın faillerinin izini bulmayı başardı. Soyguna katılanlardan biri olan Phil Christopher, soygunu "Super Thief / Süper Hırsız" adlı kitabında ayrıntılı olarak anlatmıştır.
Knightsbridge Güvenlik Deposu, 12 Temmuz 1987, İngiltere
- Çalınan miktar 90 milyon dolar.
1986 yılında Valerio Vicci, ülkesinde 50'den fazla silahlı soygundan aranmasına rağmen İtalya'yı terk ederek İngiltere'ye gitti. Yeni taşındığı ülkede bile eski yöntemlerini sürdürmeye karar vererek, yeni arkadaşıyla birlikte Knightsbridge Güvenlik Deposu'nun merkezine gitti ve bir kasa kiralamak istedi. İkili kasaya götürüldükten sonra müdür ve korumalar saldırıya uğradı. Valerio, diğer müşterileri uzak tutmak için deponun geçici olarak kapalı olduğunu belirten bir duyuru astı ve ardından yaptığı bir arka girişten ortaklarını içeri aldı.
Hırsızlar kasalara girerek tahminen 60 milyon Sterlin (yaklaşık 90 milyon Dolar), yani şu anda 174 milyon Sterlin (yaklaşık 220 Milyon ABD Doları) gibi şaşırtıcı bir meblağı alıp kaçmışlardır. Olaydan bir saat sonrasına kadar polise haber verilmedi, bu süre zarfında failler çoktan kaçmıştı. Valerio ve yandaşları yakalandı ancak Valerio Latin Amerika'ya kaçmayı başardı. Bir süre sonra Valerio terk edilmiş Ferrari'sini aramak için İngiltere'ye geri döndü, ancak bu kez yakalandı. Kendisine 22 yıl hapis cezası verildi. 2000 yılında İtalya'da serbest bırakıldığı gün polis tarafından vurularak öldürüldü.
Harry Winston, 5 Aralık 2008, Paris, Fransa
- Çalınan miktar 108 milyon dolar.
Kapanış saatinden kısa bir süre sonra, dört tetikçi Harry Winston tarafından işletilen şehirdeki lüks mücevher mağazasına girdi. Üçü peruk takmış ve kadın kıyafetleri giymişti. Dükkanda bulunan milyonlarca dolar değerindeki mücevherler yeterince değerli değilmiş gibi, arka taraftaki kasayı içindekilerle birlikte soyduktan sonra çalışanları kilidi açmaya zorladılar.
Kuyumcu dükkanının "temizliğini" herhangi bir silah kullanmadan yaptılar. Soygunun ertesi gün öğrenilmesinin ardından şirketin hisselerinin %9 oranında düştüğü ortaya çıktı. Soyguncular bir yıl önce de dükkandan 10 milyon Euro değerinde mücevher çalmışlardı. Yaşları 22 ile 67 arasında değişen 25 kişi soygun suçundan gözaltına alındı.
Antwerp Central Diamond Center, 16 Şubat 2003, Belçika
- Çalınan miktar 110 milyon dolar.
Antwerp, dünyadaki kesilmiş elmasların %80'inin nakledildiği yerdir. Soyguncular da bunun farkındaydı. Şehrin oldukça uzun bir hırsızlık geçmişi var, ancak özellikle bir tanesi hem çalınan miktar hem de soyguncuların kullandığı teknikle hatırlanıyor. Toplam 189 kasa vardı, bu sayı o kadar fazlaydı ki soyguncular bunlardan sadece 123'ünü taşıyabilmişti.
Soygunu gerçekleştiren kişi 30 yaşındaki deneyimli hırsız Leonardo Notarbartolo'ydu. En az 4 kişinin dahil olduğu soygunun karmaşık planlaması uzun yıllar sürdü.
Kasanın açılmasından üç yıl önce aynı binada bir ofis kiraladılar. İnsanların güvenini kazanmak için Leonardo bu ortamda İtalyan bir elmas tüccarı gibi davrandı. Toplantılar ayarladı ve birkaç mütevazı anlaşma yaptı. Kimsenin şüphesi yoktu. Harekete geçme zamanı geldiğinde, güvenlik kameralarına sahte kayıtlar yerleştirerek izlerini gizlediler. On kat korumalı kasa, kızılötesi ısı dedektörleri, Doppler radarı, manyetik alanlar, sismik sensörler ve 100 milyon potansiyel kombinasyona sahip bir kilit mekanizması tarafından korunuyordu.
Bu suç yüzyılın hırsızlığı olarak adlandırıldı ve yetkililer hala bunun nasıl gerçekleştirildiği konusunda şaşkın. Notarbartolo'nun ortaklarından biri bir hata yaparak içinde suçlayıcı bilgiler bulunan bir çöp torbasını yakmayı başaramadı ve bu da yakalanmasına neden oldu. Notarbartolo, 100 milyon dolardan fazla mücevherin hiçbir zaman bulunamamış olmasına rağmen 10 yıl hapis cezası aldı.
Daha da ilginç olanı, sanığın Yahudi bir elmas tüccarı tarafından işe alındığını ve kasaların birçoğu çoktan boş olduğu için sadece 20 milyon dolar değerindeki elmasları çalmayı başardıklarını iddia etmesidir. Sanık, kendi grubunun aslında daha büyük bir sigorta dolandırıcılığı planına dahil olduğunu düşündüğünü söyledi. Ancak polis bu fikri reddetti.
Schiphol Havalimanı, 25 Şubat 2005, Amsterdam
- Çalınan miktar 120 milyon dolar.
Amsterdam Schiphol Havalimanı'ndaki elmas hırsızlığı türünün en büyüğüydü. Değerli taşların çoğu kesilmemişti, bu da değerlerinin belirlenmesini zorlaştırıyordu, bu nedenle miktar tahmin edilen 120 milyon dolardan çok daha fazla olabilirdi. Soygunların çoğu titizlikle planlanmış ve gerçekleştirilmiş olsa da bu soygun daha basitti. Dört hırsız soygundan iki hafta önce bir KLM kargo kamyonunu (KLM Hollandalı bir havayolu şirketidir) ve KLM üniformalarını çalarak havaalanı güvenlik kontrol noktalarından fark edilmeden geçmelerini sağlamıştır.
25 Şubat'ta hırsızlar, içinde işlenmemiş elmaslar bulunan büyük bir kasaya sahip bir KLM kargosunu hedef aldı. Araç Antwerp'e doğru yol alıyordu. Sürücülerin gözünü korkutarak araçtan inmelerini istediler ve ardından görgü tanıkları izlerken bir kamyonla uzaklaştılar. Polis, hedef aracın özelliğinden dolayı olayın önceden planlandığına inanıyordu. Havalimanı terminali son birkaç ay içinde ikinci soyguna sahne oldu. Bu soygundaki olası faillerin sayısı çok sayıda tutuklamaya yol açtı.
Bağdat Bankası, 12 Temmuz 2007, Bağdat, Irak
- Çalınan miktar 282 milyon dolar.
Dar es Salaam bankasının çalışanları bir sabah işe geldiklerinde kapıların kilitlenmeden bırakıldığını, kasanın açıldığını ve tüm paranın ortadan kaybolduğunu fark ederek şaşkına döndüler. Üç banka görevlisinin, birçok küçük ülkenin GSYH'sinden daha fazla olan 282 milyon dolarlık kasayı alıp kaçtığı düşünülüyor. Belirsiz nedenlerden dolayı bankada tamamı ABD doları cinsinden büyük miktarda nakit para vardı. Bağdat'ı çevreleyen kontrol noktalarında tutuklanmaktan kaçınmak için muhafızlar milislerden yardım almış olabilir. Çalınan paralar geri alınmadı ve hiç kimse bu suçtan sorumlu tutulmadı. Bu olay gerçekleştiğinde medyada çok fazla yer almadı.
Gardner Müzesi, 18 Mart 1990, Boston, ABD
- Çalınan miktar 300 milyon dolar.
Bu sanat eserlerinin çalınması şimdiye kadarki en kapsamlı hırsızlık olayıydı. Gardner Müzesi'nin acemi güvenlik görevlileri, üniformalı iki adam tarafından bir şikayet aldıklarını ve soruşturma için çağrıldıklarını düşünerek kandırıldı. Müze protokolünü ihlal eden iki güvenlik görevlisi "polisleri" içeri aldılar ve kısa sürede kandırıldıklarını anladılar. Birbirlerine zincirlendiler ve müzenin dehlizlerine götürüldüler.
İki soyguncu silah kullanmadan amaçlarına ulaştılar. Ardından, sonraki 81 dakika içinde, 25 yıl önceki tahmini değerlerine göre toplam değeri 300 milyon dolar olan 12 sanat eserini yavaş yavaş seçtiler. Rembrandt ve Vermeer'in üç tablosu alındı. Güvenlik kameralarının kayıtlarını aldıktan sonra ortadan kayboldular.
Ancak 1994 yılında birileri, eserlerin iadesi ve kovuşturmadan korunma sözü karşılığında 2.6 milyon dolar teklif etti. Ancak bundan sonra teklifin sahibi sessizliğe gömüldü. Hırsızlar muhtemelen sanat meraklısı değillerdi çünkü birçok tabloyu mahvettiler ama çok daha paha biçilmez olanları geride bıraktılar. Kayıp sanat eserleri hakkında bilgi verene hala 5 milyon dolar ödül var ve dava henüz çözülmüş değil.
Hazine Bonolarının Hırsızlığı, 2 Mayıs 1990, Londra
- Çalınan miktar 384 milyon dolar.
Sheppards'ta postacı olarak çalışan 58 yaşındaki John Goddard, Londra'da bir ara sokakta çantasıyla yürürken soyuldu. Çantada 292.000.000 GBP'lik (yaklaşık 384 milyon ABD doları) tahvil vardı. Goddard banka ve inşaat şirketi tahvillerini taşıyor. Yasalar, bunları taşıyan kişinin sahibi olarak kabul edildiğini söylüyor.
Goddard bıçakla tehdit edilirken, suç ortağı da her biri 1 milyon sterlin değerinde olan 301 hazine bonosunu ele geçirmiştir. Keith Cheeseman tutuklandı ve suçla bağlantılı olarak altı buçuk yıl hapse mahkum edildi. Patrick Thomas kafasına aldığı kurşun yarası nedeniyle ölü bulundu ve polis tarafından soygunun faili olduğundan şüphelenildi. Polisler bu iki makbuz dışında her şeyi buldular.
Bank of Iraq, 18 Mart 2003, Bağdat, Irak
- Çalınan miktar 1 milyar dolar.
Tüm soygunlar fiziksel güçle gerçekleştirilemez ve diğerleri titiz bir hazırlık gerektirir. Ancak, şimdiye kadar yapılan en büyük hırsızlık aynı zamanda en basit olanıydı. Irak Merkez Bankası aslında Saddam Hüseyin'in "kişisel banka hesabıydı", zira Irak onun kişisel derebeyliğiydi. Saddam, koalisyon birliklerinin Irak'a saldırmaya başlamasından bir gün önce oğlu Kusay'ı, el yazısıyla yazdığı bir mesajla birlikte bankadaki paranın tamamını kendi adına çekmesi için bankaya gönderdi.
Kusay, kasalardan 100 dolarlık banknotların çıkarılmasıyla diktatöre 1 milyar dolar kazandıran operasyonu beş saat boyunca yönetti. Ne yazık ki, ABD güçleri sonunda oğlunu öldürecek ve Saddam yakalandığında, Amerikan birlikleri malikanelerinden birinin duvarlarında saklanmış 650 milyon dolar buldu. İzi sürülemediği için geri kalan 350.000.000 $ "kayıp" olarak yazıldı.