Adolf Hitler 1945 yılında kendi canına kıyarak terör saltanatına son verdi. Yıllarca süren gerginliklerin ardından II. Dünya Savaşı, Adolf Hitler'in Polonya'yı işgaliyle patlak verdi ve tahminen 70-85 milyon insan öldü.
Hitler'in yönetimi altındaki şiddetin boyutu muazzamdı. Milyonlarca Yahudi'nin metodik bir şekilde öldürülmesi ve hapishane mahkumları üzerinde insanlık dışı tıbbi deneyler yapılmasını da içeren dehşet mirası, zaman geçtikçe azalmadı. Çoğu birey gibi Hitler de çevresi ve sosyal etkileşimleri tarafından şekillendirilmiştir. Daha sonra Nazi Partisi'ne liderlik edecek olan Hitler'i şekillendiren şair Dietrich Eckart da bu etkilerden biriydi. Ancak eski tiyatro yazarı sonunda Nazi liderinin taktiklerine katılmamaya başladı.
Eckart'ın Faşizme Dönüşü
Dietrich Eckart 1868 yılında Almanya'nın Neumarkt kasabasında doğdu. Daha sonra Münih'te tıp eğitimi aldı, ancak 1891'de resme odaklanmak için eğitimini bıraktı. Şiir, tiyatro oyunları ve gazetecilikle de uğraştı ve farklı sonuçlar elde etti. Annesinin zamansız vefatından sonra, 1895'te babasının ölümüne kadar büyükanne ve büyükbabası tarafından büyütüldü.
Eckart'ın söylediğine göre oyun yazarlığı kariyerinin aksaklıkları dış etkenlerden kaynaklanıyordu. 1918-1920 yılları arasında Yahudi karşıtı yayın Auf gut Deutsch için çalıştı. Bu yayın, Almanya'nın I. Dünya Savaşı'ndaki yenilgisinden Yahudilerin ve sosyalistlerin sorumlu olduğu yönündeki görüşlerini paylaşmasına olanak sağladı. Ayrıca, daha sonra Nazi Partisi'nin seçim şarkısı olarak seçilen "Deutschland erwache"yi (Türkçe: "Almanya uyanıyor") kaleme aldı.
Eckart'ın 1919'da Auf gut Deutsch'taki ortak çalışmaları sayesinde tanıştığı Adolf Hitler, şarkının yaygınlaşmasından ve daha sonra benimsenmesinden büyük ölçüde sorumludur.
Bir Nefret Buluşması
Hitler'in 30 Mayıs 1919'da katıldığı Alman İşçi Partisi toplantısı Yüzbaşı Karl Mayr tarafından davet edilmişti. Dietrich Eckart partiye Ocak 1919'da yeni katılmıştı ama Hitler'le ilk kez bu toplantıda tanıştı. Örgütün kurucusu Anton Drexler ve diğerlerinin antisemitizmini ve Alman milliyetçiliğini paylaşmasına rağmen, Hitler bu toplantıdan heyecan duymadı.
Drexler, geleceğin diktatörünün coşkusundan etkilenerek Hitler'in ilgisini çekmek için çaba sarf etti. "Kavgam" da Hitler, "Kızsam mı gülsem mi bilemedim" diye açıklar. "Zaten kurulmuş bir siyasi gruba katılmak istemiyordum; daha ziyade kendi grubumu kurmak istiyordum. Benden talep ettikleri şey mantıksızdı ve hayal gücümü zorluyordu."
Sonunda Hitler partiye katıldı ve kendisi ve diğer üyeler Eckart, Drexler ve Gottfried Feder Şubat 1920'de partinin "25 Nokta" manifestosunu kaleme aldı. Partinin platformu antisemitizm, milliyetçilik ve sosyalizm özlemlerini içeriyordu ve sosyalizm Feder'den "büyük ölçüde ilham alıyordu". Almanya'nın I. Dünya Savaşı'ndaki yenilgisi ve ardından Versay'da imzalanan ve ülkeyi yabancı topraklarından vazgeçmek zorunda bırakan barış antlaşması ile savaş öncesi Avrupa'daki topraklarının %10'unu kaybetmesine duyulan öfke, bu tür fikirlerin gelişimini körükledi.
Eckart Hitler'e danışmanlık yaptı
Adolf Hitler'in karizması, iktidara yükselişinin bir yönü olarak uzun süredir tartışılmaktadır. BBC News bunu "karanlık karizma" olarak tanımlamış ve onu "arketipik karizmatik lider" olarak nitelendirmiştir. Yardımcısı Fritz Wiedemann, Hitler'in şöhret fikrine takıntılı olduğunu söylemiştir. (İş ahlakına gelince, Berlin'de bile sabah en az 11'e kadar uyuduğu ve her gece bir film izlediği söyleniyor).
Görünüşe göre Dietrich Eckart onun "karanlık karizmasının" gelişmesinde etkili olmuştur. Hitler'in popülaritesi Eckart'ın yönlendirmesiyle artmıştır çünkü bu sayede görünüşü, tavırları ve konuşması halkla daha iyi iletişim kuracak şekilde gelişmiştir. Hitler bu yeteneklerini, ırkçı ve yabancı düşmanı dünya görüşüne büyük kalabalıklar arasında etkili bir şekilde destek toplamak için kullandı. Ancak Eckart, Nazi Partisi'nin başarısının toplumun üst sınıflarına hitap etmesini gerektirdiğini biliyordu, bu nedenle daha sert ve kindar tarafını nasıl gizleyeceği konusunda da eğitim aldı.
Hitler bu taktik sayesinde varlıklı iş adamlarını ve soyluları Alman İşçi Partisi'ni desteklemeleri ve finanse etmeleri için başarılı bir şekilde ikna etti.
Eckart Sonunda Hitler'den Ayrılıyor
Dietrich Eckart ve Adolf Hitler'in dostluğu, Hitler'in 11 Temmuz 1921'de Drexler'le partinin sosyalistlerle yakınlaşması konusunda yaşadığı anlaşmazlık nedeniyle Alman İşçi Partisi'nden istifa etmesiyle bozulmaya başladı. Hitler, Eckart'ın müdahalesi sayesinde geri döndü ve sonunda Nazi Partisi'nin kontrolünü ele geçirdi. Bir zamanların oyun yazarı Eckart sağlık sorunları yaşamaya başladığında, paramiliter Kahverengi Gömlekliler (Sturmabteilung)'in askere alınmasında Hitler'e yardım etmişti.
Ağustos ayında Bavyera Alpleri'nde yaşarken, Eckart eski himayecisinden farklı görüşler geliştirmeye başladı ve eski ilişkilerinden neredeyse tamamen çekildi. Eckart, Hitler'in Ocak 1923'te Münih'te düzenlediği dört günlük mitingde "çırağının şiddete çok fazla bel bağladığından yakındı" ve Hitler'in bir "mesih kompleksi" edindiği uyarısında bulundu. Mahkemenin Eckart hakkında tutuklama kararı çıkarmasının ardından Hitler onu savundu ve sahte bir kimlikle Münih'ten ayrılmasına yardımcı oldu.
Son Günler
Hitler'in başarısızlıkla sonuçlanan Birahane Darbesi'nde yer alan Dietrich Eckart, yoksulluk ve sağlıksızlık içinde öldü. Berchtesgaden'de 26 Aralık 1923'te morfin bağımlılığının yol açtığı bir kalp krizi sonucu hayata veda etti. Tabiatıyla Hitler, II. Dünya Savaşı'nı başlatacak ve 30 Nisan 1945'te intihar edecekti.
Hitler ve hocası birbirlerinden uzaklaştılar ama Hitler ona değer vermeyi asla bırakmadı. Hatta "Kavgam" kitabının ilk cildini ona ithaf etti. Eckart'ın biyografisini yazan Louis L. Snyder dostlukları hakkında şunları söylemiştir: "Birbirlerinin ayrılmaz yoldaşlarıydılar. Hitler'in hamisinin erken dönemdeki desteği aklında kaldı. Hitler'in yol gösterici ışığı olduğunu söylerdi. Ne zaman kadim dostu Eckart'ın adını ansa gözleri yaşarır ve ondan büyük bir sevgiyle bahsederdi."
Görünüşe göre Hitler, Eckart'ın etkisi olmasaydı aynı şekilde davranamazdı. İki adam da kendilerini umutsuz hissetmeleri ve algılanan adaletsizlikler nedeniyle dünyaya kızgın olmaları bakımından birbirine benziyordu. Gazeteci Konrad Heiden bunu şu şekilde ifade etmiştir: "Eckart tıpkı diğer kökünden koparılmış, huzursuz ve saflıktan uzak ruhlar gibiydi… Hitler gibi o da ünlü bir yazar olmasını engelleyen Yahudi komploları yüzünden pansiyonlarda yaşamak ve parklardaki banklarda uyumak zorunda kalmıştı ve bunları Hitler'e anlatabilirdi."
