Antik Çin üzerine yapılan çalışmalar tarihe, hijyene ya da her ikisine birden ilgi duyan kişiler için ilgi çekici olabilmektedir. Bu makalede Antik Çin'deki insanların temiz bir yaşam tarzını nasıl korudukları ele alınacaktır. Antik Çin'in hijyen konusunda bazı enteresan yaklaşımları vardı.
İlgili: Antik Roma Kadınlarının Güzellik Yöntemleri
Antik Çin'de Banyo Kültürü
Hayal etmesi zor olsa da, antik Çin halkı her gün, hatta gün aşırı duş alma lüksüne sahip değildi. Aynı şey dinlendirici bir hamam için de geçerliydi; çoğu insanın böyle bir seçeneği yoktu.
Kaynaklar banyo yapmayı 3.000 yıl öncesine, Shang Hanedanlığı'na (MÖ 1600-1046) kadar götürmektedir. Shang Hanedanlığı'ndan önce bile Çin kraliyet ailesi yüksek temizlik standartlarına sahipti; Çin'de arkeologlar tarafından Savaşan Devletler Dönemi'ne (MÖ 475-221) tarihlenen üç kraliyet banyosu keşfedildi.
Bu hamamlar seramik karolarla dekore edilmişti ve ıslak alanlarda drenaj delikleri ve kanalizasyon boruları vardı.
Çin'in kentsel su temini ve sıhhi tesisleri Shang hanedanlığına kadar uzanıyordu. Banyo kültürünün kaydedilmiş en eski kanıtı olan Oracle Turtle Script 3.000 yıl önce Antik Çinliler tarafından yazılmıştır.
Ahşap ve bronz banyolar bir standarttı. Zhou Hanedanlığı'nda banyo yapmak kişisel hijyen uygulamasından daha fazlasıydı. Yıkanmanın sosyal bir ritüel olarak önemi nedeniyle ilk halka açık hamam muhtemelen Zhou Hanedanlığı döneminde ortaya çıkmıştır.
Sosyal Bir Ritüel Olarak Yıkanma
Çin halkının, özellikle de siyasette yer alanların, kişisel hijyenlerini gözden geçirmeleri gerektiği bir sır değil. Örneğin Zhou Hanedanlığı döneminde Çin vatandaşlarından her beş günde bir ebeveynlerinin yıkanması için su kaynatmaları ve her üç günde bir ebeveynlerinin saçlarını yıkamalarına yardımcı olunması beklenirdi.
Bunun da ötesinde, banyo yapmak ev hayatının dışında da yaygındı; başka bir aileyi ziyaret ederken, diğer eğlencelerin tadını çıkarmadan önce ev sahibi tarafından sağlanan banyoyu kullanmak adettendi.
Han Hanedanlığı döneminde (MS 206-220), Çin hükümetinin resmi tatil programında da görüldüğü üzere, sosyal bir ayin olarak yıkanmanın önemi artmıştır.
Han Sarayının Törenleri olarak bilinen tarihi bir metinde, hükümet her beş günde bir "banyo tatili" öngörmüştür; bu tatiller daha sonra Tang Hanedanlığı (618-907) gibi diğer hanedanlıklarda da devam etmiş ve sadece her on iş gününde bir "banyo tatili" olarak değiştirilmiştir.
Kuzey ve Güney Hanedanlıkları (420-589) döneminde varlıklı insanlar ciltlerini temizlemek ve nemlendirmek için banyo fasulyesi kullanırlardı.
Bir zamanlar sadece zenginler bu tür lüks banyo malzemelerini karşılayabiliyordu. İmparatorun, memurlarına banyo fasulyesi ve diğer kişisel bakım malzemeleri de dahil olmak üzere cömert hediyeler verdiği bilinmektedir.
Ortalama bir insan, öğütülmüş bezelyeden elde edilen ve içine başka hiçbir bitki veya baharat eklenmeyen bir tür banyo fasulyesi kullanırdı.
Bu dönemde zenginler, bugün Hebei eyaletinin bulunduğu yerde "Yanan Ejderha Sıcak Havuzu" gibi özel hamamlar inşa ettirmiştir.
Song Hanedanlığına benzer şekilde, halka açık hamamlar da sonraki toplumların sosyal ve eğlence hayatının ayrılmaz bir parçası olmuştur. Manikür salonları, masaj salonları, tıraş dükkanları ve kulak temizleyicileri de bu mekanlarda faaliyet gösteriyordu.
Hijyen Aksesuarları Ortaya Çıkıyor
Duş jelleri, sabunlar ve zengin bir görünüm sağlayan diğer banyo malzemeleri günümüz kültüründe popülerdir.
Toz fasulye ya da bezelyeden yapılan, otlar ve baharatlarla tatlandırılmış hafif bir sabun olan Han Hanedanlığı "banyo fasulyesi" aslında eski bir tür duş jeli idi.
Karanfil, kartal ağacı, farklı çiçekler ve hatta toz haline getirilmiş yeşim taşı bu tür sabunlarda yer alabiliyordu.
Banyo yapmak bu makalenin ana konusu olsa da, diğer temiz kalma yöntemleri de aynı derecede önemliydi. Örneğin, yaygın inanış eski insanların dişlerini çürümeye bıraktıkları yönündedir, ancak Çinlilerin gerçekten de bizim şu anda kullandığımızdan çok daha basit ama aynı derecede etkili diş macunları vardı.
Çinliler ayrıca tuzun dişleri temizlemek ve güçlendirmek için kullanılabileceğini de öğrendiler.
Tang, Wei, Jin ve Sui hanedanlarının üyeleri dişlerini ve dudaklarını tuz, şarap, çay ya da sirkeye batırdıkları parmak uçlarıyla silmeyi adet haline getirmişlerdi.
Teknikleri geliştikçe, Diş tozu olarak bilinen yeni bir madde tuzun yerini aldı. İnsanlar sonunda bu tozu domuz dişi, saponin, zencefil, cimicifuga (siyah yılankökü), pişmiş Rehmannia glutinosa, lotus yaprağı, yeşil tuz vb. gibi diğer malzemelerle karıştırmaya başladılar. Bu kombinasyonu dişlerini korumak için kullandılar ve hatta vücuttaki nemi ve ısıyı atmak için kullanmanın yollarını buldular.
Antik Çinliler parmaklarının en etkili diş fırçaları olmadığını kısa sürede öğrendiler ve alternatifler bulmaya koyuldular. Fırçalar ilk olarak söğüt dallarından yapılmıştır.
Kısa bir dalı böceklerden temizledikten sonra, lifler açığa çıkıp saçaklanana kadar ucunu kemiriyorlardı. O zamanlar ucuz bir çözümdü ama yerini hızla daha iyi teknolojilere bıraktı.
Daha sonra Çinliler hayvan kıllarına yönelmiş, üst sınıflar daha yumuşak, daha hoş at kıllarını, alt sınıflar ise daha kaba, daha sert domuz kıllarını tercih etmişlerdir.
Ahşap ve bambu diş fırçaları, yetenekli zanaatkârların bambunun uçlarına sıra sıra delikler açıp at kıllarını yerleştirmesinin ardından dükkanlarda satılmaya başlandı.
Diğer Hijyen Yöntemleri
Antik Çin uygarlığı tarafından yeni kişisel bakım yöntemleri geliştirilmiştir. Saman yakarak elde edilen bitki külü banyo yapmak ve giysileri yıkamak için kullanılırken, pirinç suyu deterjan olarak kullanılıyordu.
Pirincin vücut için nişasta ve protein içerdiğini keşfettiler.
Vücut kıllarını tıraş etme alışkanlıkları olmamasına rağmen, hassas yüz kıllarını ortadan kaldırarak bu bakım ihtiyacını çağdaş kültürle paylaştıklarını kanıtladılar. Erkekler ve kadınlar düğün günlerinden önce törenlerde şık görünmek için bu işlemi yaptırıyorlardı.
Antik Çinliler tuvalet sorununu nasıl hallediyorlardı? Tuvaletleri sifonlu olmayanlar dal ve yapraklardan taş ve çamur bloklarına kadar her şeyle idare etmek zorundaydı. Tuvalet kağıdı olarak ince bambu şeritlerinin kullanılması Han Hanedanlığı'ndan sonra geliştirilmiştir.
Üst sınıf genellikle kokularını güzelleştirmek için banyodan sonra aromaterapi uygulardı. Bu yöntemi, maliyeti daha yüksek olduğu için geleneksel kağıt kullanılmaya başlanana kadar uzun bir süre kullandılar.
Saman kağıt Yuan Hanedanlığı'na kadar kullanılmadı ve daha sonra sadece üst sınıflar ve soylular için kullanıldı. Ancak Qing ve Ming hanedanlıkları boyunca sıradan insanlar için popüler bir tuvalet malzemesi haline geldi.
Bitki külü kullandığımız ve söğüt dallarını çiğnediğimiz günlerden bu yana uzun bir yol kat ettik. Kişisel temizliğimizi korumak için kullandığımız araçlar, kaynaklar ve bilgi birikimi gelişti.
Şaşırtıcı bir şekilde, modern kolaylıklardan yoksun olmalarına rağmen, antik halklar kendi çevrelerini oldukça temiz tutmayı başardılar.
