NGC 261, Tucana takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 200.000 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir dağınık emisyon bulutsusudur (salma bulutsusu).
Bruck 42, ESO 29-12 veya IRAS 00447-7322 olarak da bilinen nesne, 5 Eylül 1826'da İskoç astronom James Dunlop tarafından keşfedilmiştir.
Hubble gökbilimcileri, "Bu dağınık bölgenin içinden parlayan iyonize gaz, NGC 261'i bir emisyon bulutsusu olarak işaretliyor" dedi.
"Çevresindeki hidrojen gazını ışınlayarak bulutun pembemsi kırmızı bir ışıltı yaymasına neden olacak kadar sıcak çok sayıda yıldıza ev sahipliği yapıyor."
Hubble, gaz ve tozdan oluşan son derece yoğun ve kompakt bölgeler olan moleküler bulutlarda yıldızların ne kadar verimli bir şekilde oluştuğunu araştırmak için keskin gözlerini NGC 261'e çevirdi.
Araştırmacılar, "Bu bulutlar genellikle büyük miktarlarda moleküler hidrojenden oluşur — çoğu yıldızın oluştuğu soğuk alanlar" diye açıkladı.
"Bununla birlikte, yıldız fidanlıklarında yıldız oluşumunun bu ham yakıtını ölçmek bir zorluktur çünkü moleküler hidrojen kolayca yayılmaz."
"Tespit edilmesi zor olduğundan, bilim insanları bunun yerine moleküler bulutlarda bulunan diğer moleküllerin izini sürüyor."
"Küçük Macellan Bulutu, genç yıldızlardan oluşan gaz zengini bir ortamın yanı sıra, hidrojenle ilişkili bir kimyasal olan ve genellikle bu tür bulutların varlığını belirlemek için kullanılan eser miktarda karbon monoksite de ev sahipliği yapıyor."
Hubble'ın Gelişmiş Araştırma Kamerası (ACS) ve Geniş Alan Kamerası 3 (WFC3) tarafından çekilen yeni bileşik görüntü, NGC 261'in bulunduğu Küçük Macellan Bulutu'nun güneybatı kısmında bu tür yıldızları gösteriyor.
Bilim insanları, "ACS ve WFC3 araçlarının birleşik gücü, optik ve yakın kızılötesi dalga boylarındaki karbon monoksit içeriği aracılığıyla bulutsunun yıldız oluşturma özelliklerini yakından incelememizi sağladı" dedi.
"Bu araştırma, kendi galaksimizde ve Galaktik mahallemizdeki diğer galaksilerde yıldızların nasıl oluştuğunu daha iyi anlamamıza yardımcı oluyor."