NGC 1559 güney takımyıldızı Retikulum içinde yaklaşık 32 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunur. ESO 84-10, IRAS 04170-6253 veya LEDA 14814 olarak da bilinen bu galaksi 6 Kasım 1826'da İskoç astronom James Dunlop tarafından keşfedilmiştir.
NGC 1559 yıldız oluşumuyla dolu devasa sarmal kollara sahiptir ve bizden yaklaşık 1.300 km/s hızla uzaklaşmaktadır.
Yaklaşık 10 milyar güneş kütlesinde bir kütleye sahiptir — bu kulağa çok gibi gelse de, Samanyolu Galaksisi'nde neredeyse 100 kat daha az kütleye sahiptir.
Her ne kadar NGC 1559 Büyük Macellan Bulutu'nun yakınında yer alıyor gibi görünse de, bu sadece bir perspektif oyunudur.
Gerçekte, galaksi uzayda fiziksel olarak Büyük Macellan Bulutu'nun yakınında değildir — aslında, yakındaki herhangi bir galaksinin arkadaşlığından veya herhangi bir galaksi kümesinin üyeliğinden yoksun, gerçekten yalnız bir galaksidir.
NGC 1559'un bu yeni görüntüsü, Hubble'ın Geniş Alan Kamerası 3 (WFC3) tarafından spektrumun morötesi, kızılötesi ve optik kısımlarında yapılan gözlemlerden oluşmaktadır.
On filtre aracılığıyla elde edilen verilere dayanmaktadır. Renk, tek bir filtreyle ilişkili her bir monokromatik görüntüye farklı tonlar atanmasından kaynaklanmaktadır.
Hubble gökbilimcileri yaptıkları açıklamada, "Görüntü, Hubble'ın ışığa olan duyarlılığını, 275 nanometre (nm) civarındaki morötesinden mavi, yeşil ve kırmızıdan 1.600 nm'deki yakın kızılötesine kadar kapsıyor" dedi.
"Bu da galaksideki pek çok farklı astrofiziksel süreç hakkında bilgi edinilmesini sağlıyor: burada kullanılan 656 nm'lik kırmızı filtre bunun önemli bir örneği."
"İyonize olan hidrojen atomları H-alfa emisyonu olarak adlandırılan bu özel dalga boyunda ışık yayabilir" diye açıkladılar.
"Çoğunlukla hidrojen gazından oluşan bir moleküler bulutta oluşan yeni yıldızlar, bulut tarafından emilen, ancak onu iyonize eden ve bu H-alfa ışığıyla parlamasına neden olan bol miktarda ultraviyole ışık yayar."
"Bu nedenle, yalnızca bu ışığı tespit etmek için filtreleme yapmak, bu görüntüde NGC 1559'un sarmal kollarını dolduran çiçek açan yamaların parlak kırmızı ve pembe renkleriyle gösterilen yıldız oluşum alanlarını (HII bölgeleri olarak adlandırılır) tespit etmek için güvenilir bir araç sağlar."