Beşinci ve son Julio-Claudian imparatoru olan Neron, birçok kişi tarafından en kötü Roma imparatorlarından biri olarak kabul edilir. Bunun başlıca nedeni imparatorun Senato ile yaşadığı ve sonunda kaybettiği çatışmadır. Şiddet dolu ölümünün ardından, tarihçi olan senatörler Neron'u kötülemek ve adını lekelemek için bir arayışa girdiler ve onu kibirli bir tiran, ortalama bir yönetici, deli, katil ve kundakçı yaptılar. İmparatorluk Hristiyan olduktan sonra da ilk Hristiyan tarihçiler Neron'dan nefret edenler kulübüne katılarak onu Deccal olarak adlandırdılar.
Ancak, diğer pek çok "kötü" Roma imparatoru gibi Neron da daha karmaşık bir figürdü. Onu evrensel olarak nefret edilen biri olarak gösterme çabalarına rağmen, Neron alt sınıflar, Roma halkı ve eyaletlerde, özellikle de bir zamanlar Helenistik Krallıklara ait olan bölgelerde yaşayanlar arasında büyük bir popülerliğe sahipti. Son olarak, en azından saltanatının son aylarına kadar Neron, Roma toplumunun temel direklerinden biri olan ordudan önemli ölçüde destek gördü. Neron'un kaderini belirleyen de bu desteğin kaybedilmesi oldu.
Roma Halkı İmparator Neron'u Sevdi
Geleneksel düşüncenin aksine, İmparator Neron hükümdarlığı sırasında herkes tarafından nefret edilen biri değildi. Neron, halk arasında, Neron'un büyük büyük dedesi ve Julio-Claudian hanedanının kurucusu İmparator Augustus da dahil olmak üzere seleflerinin hiçbirinin yaşamadığı düzeyde büyük bir popülariteye sahipti. Tüm Roma imparatorları sanat ve kültürün hamileriydi.
İmparator, tiyatrolar ve amfitiyatrolar, tapınaklar ve hamamlar gibi kamu binalarını inşa etmek ve bakımını yapmak zorundaydı ve ayrıca gösteriler ve gösteriler için fon sağladı. Ancak Neron bunun da ötesine geçerek çeşitli sanat ve spor etkinliklerine doğrudan katıldı. Bu eylemleri ona hem başkentte hem de özellikle doğu eyaletlerinde halkın hayranlığını kazandırdı.
Ancak Neron'un Helenistik Doğu'ya olan takıntısı ve sıradan halkın arasına karışması, Neron'un davranışlarını bir imparator için onur kırıcı ve geleneksel Roma değerlerine hakaret olarak gören Senato üyeleri de dahil olmak üzere aristokrat seçkinleri kızdırdı.
Neron Yunanistan'da Çılgınca Popülerdi
Senato, Neron'un Yunanistan'la ve imparatorun Roma'dan üstün gördüğü Helen kültürüyle olan özel ilişkisi karşısında şok olmuştu. Neron, hükümdarlığı sırasında MS 66 ve 68 yıllarında olmak üzere iki kez Yunanistan'ı ziyaret etti. Orada bir yıldan fazla zaman geçirdi ve her seferinde ünlü Olimpiyat Oyunları da dahil olmak üzere çeşitli sanatsal ve atletik yarışmalara katıldı.
İmparator, çoğu zaman jüri üyelerine rüşvet vererek ya da hiç kimseye karşı yarışmayarak birçok ödül kazandı. Bir keresinde, arabadan düşmesine rağmen araba yarışlarını bile kazandı! Bu otokratik bir davranışın işareti olsa da, halk bunu umursamıyor gibiydi; imparatorun yakın arkadaşlığından dolayı minnettar ve mutluydular. İmparator da hayranlarını ödüllendirmeye hazırdı.
Neron, Senato'ya karşı bir başka hakaret olarak, eşi benzeri görülmemiş bir şey yaptı. Yunanistan'a özerklik verdi ve tüm eyaleti vergilerden muaf tuttu! Halkın onu kurtarıcı ve hayırsever olarak selamlamasına şaşmamalı.
Neron'un Yunanistan'a olan sevgisi gerçek olsa da, bunu deli bir imparatorun açık ve net kanıtı olarak gören birçok aristokratı yabancılaştırdı ve kızdırdı. İmparatorluğun ilk dönemlerinde Yunanlı olmak erkekliğe yakışmayan ve yozlaşmış bir davranış olarak görülüyordu.
İmparator Büyük Roma Yangını Kurbanlarına Yardım Etti
Neron'un pek çok "günahı" arasında MS 64 yılındaki Büyük Roma Yangını'na karışmış olması da vardır. Ancak, emri imparator vermemiştir. Roma yanarken kesinlikle keman (ya da lir) çalmamıştır. Yangın başladığında imparator şehirde değil, Roma'ya 50 km uzaklıktaki Anzio'daki imparatorluk tatil beldesindeydi.
Aslında Neron felaket sırasında ve sonrasında merhamet ve cömertlik göstermiştir. Tacitus'a göre imparator, Campus Martius'u ve kamu binalarını evsizler için bir barınak olarak açmış, sarayının bahçelerinin kullanılmasına izin verecek kadar ileri gitmiştir.
Neron ayrıca kurbanlara yiyecek ve para da dağıttı. Alev alev yanan cehennem nihayet kontrol altına alındıktan sonra, hırslı imparator şehri yeniden inşa etti, daha fazla felaketi önlemek için sıkı bina kodları oluşturdu ve yeni düzenlemeler getirdi.
Ancak Neron'un büyük saray kompleksi Domus Aurea için harap olmuş alanın büyük bir bölümünü kullanma hevesi, düşmanları tarafından yangından imparatoru sorumlu tutmak için istismar edildi.
Hristiyanlar Neron'u Deccal Yaptı
Nero felaketten şahsen sorumlu olmasa da, Roma'nın Büyük Yangını şehrin büyük bir kısmını yok etti, birçok kişiyi evsiz ve öfkeli bıraktı. Neron'un gösterişli Altın Saray'ına olan düşkünlüğü de buna yardımcı olmadı. Bu nedenle imparator dikkatleri başka yöne çekmek ve bir günah keçisi bulmak zorundaydı.
Cevap, tek bir Tanrı'ya tapan ve başkentte sorun çıkaran nispeten bilinmeyen bir mezhepti: Hristiyanlar. Tacitus'a göre, Romalı yetkililer mezhep üyelerini toplayıp amfitiyatrodaki hayvanlara atmaktan, geceyi aydınlatan insan meşalelerine dönüştürmeye kadar mümkün olan en acımasız yollarla cezalandırdılar.
Bununla birlikte, Neron'un zulümlerinin boyutunun, uzun süre önce ölmüş ve zaten nefret edilen bir pagan hükümdarı kolay bir hedef olarak gören ilk Hristiyan tarihçiler tarafından abartıldığı anlaşılmaktadır.
Ordu Tarafından Terk Edilen İmparator Neron İntihar Etti
Kendinden öncekiler gibi Neron da birlikleri bizzat yönetmemiştir. Ayrıca hükümdarlığı sırasında Roma ordusunun nispeten hareketsiz kaldığı birkaç imparatordan biridir. Yahudi isyanını ve Boudica (Boudicca)'nın Britanya'daki isyanını bastırmanın yanı sıra, Neron dönemindeki tek önemli saldırı Ermenistan'ı kontrol etmek için Parthia ile yapılan savaştı. Savaş Roma'nın nominal zaferiyle sonuçlandı ve Ermenistan kralı Roma'ya gelerek Neron tarafından bizzat taç giydirildi.
Ancak Neron'un vergi politikaları ve maliyeyi kontrol eden senato seçkinlerine karşı artan düşmanlığı, Galya'da Gaius Julius Vindex, İspanya'da Servius Sulpicius Galba ve Afrika'da Lucius Clodius Macer dahil olmak üzere birçok önemli vali ve ordu komutanının yabancılaşmasına ve ardından açık düşmanlığına neden oldu. Neron'a sadık Cermen lejyonları Galya ordusunu yenmeyi başardılar ama sonra imparatora karşı cephe aldılar.
Senato tarafından "halk düşmanı" ilan edilen ve Praetorian Muhafızları da dahil olmak üzere neredeyse tüm müttefikleri tarafından terk edilen Neron, sonunda 9 Haziran 68'de intihar etti. Ölümü Julio-Claudian hanedanının sona ermesine yol açtı. Ayrıca Roma'yı kanlı bir iç savaşa sürükledi ve bu savaştan yeni bir Flavian hanedanı doğarak Roma İmparatorluğu tarihinde yeni bir sayfa açtı.
