Dünya genelinde birçok şaşırtıcı hayvanın anatomik özellik olarak benzersiz kuyrukları vardır. Kanişin yumuşacık kuyruğu gibi bazı kuyruklar belirli durumlarda oldukça çekici olabilir. Fakat bu kuyruklar sadece gösteriş için kullanılmaz. Çeşitli işlevleri vardır.
Blue Cross, bir köpeğin kuyruğunun onun duygu durumunu anlamak için inanılmaz derecede sofistike bir barometre olduğunu iddia ediyor. Bacakların arasındaki bir kuyruk, deyim yerindeyse, korku ve belirsizliğe işaret edebilirken, coşkulu sallama, elbette, çoğu zaman böyle bir kuyruğa bağlı köpeğin heyecanlı olduğunu gösterir. Yayına göre, köpekler genellikle yaklaşık bir aylıkken kuyruklarını sallamaya başlıyor.
Kuyruklar için daha pek çok kullanım alanı var. Örneğin, örümcek maymunları (üstteki video) kuyruklarını ağaç tepelerinde hareket etmek için kullanacak kadar sıra dışı bir beceriye sahip. Ekstradan bir uzuvları var. Bu arada, biz insanlar olarak olağanüstü yetenekli kuyruklarımız olmadan hayatımızı sürdürüyoruz. Eskiden olduğu gibi hala kuyruklarımız olsaydı, pantolon bacaklarımızın etrafındaki bölgeden çok daha fazlasını değiştirirdi.
İnsanların Eskiden Sahip Olduğu Kuyruk
Garip ama tarihimizin bir noktasında gerçekten de kuyruklarımız vardı. Daha kıllı atalarımız günümüz örümcek maymunlarına benzer bir şekilde hareket etmiş olabilirler. Arboreal bir yaşam böylesine güçlü kuyruklar için biçilmiş kaftandı. Ancak, atalarımız kuyruklarını uzun zaman önce kaybetmiş olmalı ki, kuyruksuz türler ilk kez yaklaşık 25 milyon yıl önce ortaya çıktı.
Eylül 2021'de yayınlanan "The genetic basis of tail-loss evolution in humans and apes," (İnsanlarda ve Maymunlarda Kuyruk Kaybı Evriminin Genetik Temeli) başlıklı bir makalede, "Kuyruk kaybı, insanlara giden soy boyunca meydana gelen önemli morfolojik evrimsel değişikliklerden biridir." denmektedir. Araştırmaya göre, insanların kuyruklarının olmamasının nedeni, atalarımız (ya da belki de sadece bir tanesi) arasında meydana gelen genetik bir anomaliden kaynaklanıyor.
Aslında, neredeyse kuyruksuz. İnsan embriyoları, gelişim sürecinin aşağı yukarı bir buçuk ayında gelişen körelmiş kuyruklara sahiptir. Çoğu durumda yaklaşık iki hafta sonra körelirler ve kuyruk sokumunu oluştururlar. Geçmişimizle büyüleyici bir bağlantı ama peki neden bazı bilim insanları atalarımızın kuyruksuz kalmasını bir ayrıcalık olarak nitelendiriyor? Şayet kuyruklarını kaybetmemiş olsalardı, yaşam tarzımız tamamen farklı olurdu ve görünüşe bakılırsa iç organlarımız da daha az güvenli olurdu.
Kuyruklu İnsanlar Karmaşık Bir Lütuf Olabilirdi
Melbourne Üniversitesi'nden Dr. David Young'a göre, insanlar ve onların kendilerine özgü iki ayaklı yürüyüşleri, özellikle zeminde ilerlemeye çok uygun. Young, gibonların destek için sadece kollarını kullanarak dallar arasında dik yürüme yeteneğine sahip olduğunu belirtmektedir. Bu kibar ve dik duruş, ağaca tırmanmak için de biçilmiş kaftandır. Kuşkusuz, ağaca tırmanmak da kimi insanlar tarafından sevilen bir uğraştır, ne var ki kuyruğun sunduğu denge, dört ayaklılar tarafından daha çok değerlendirilecektir.
İnsanların kuyruğu olsaydı, vücudumuz muhtemelen kuyruğu olan diğer hayvanlarınkine benzerdi; omurgadaki omur sayısı artar ve kuyruğu hareket ettirmek için kullanılan kas sayısı da buna bağlı olarak artardı. İşleyen yeni bir uzvu kontrol etmek çok fazla zihinsel güç gerektirecek ve bu da ruhsal durumumuz üzerinde etki yaratabilir. Ayrıca kaynak, organlarımızı koruyan daha kısa, daha sağlam omurgaları ve kasları kaybedeceğimizi ima etmektedir ( bunların kuyruğun kontrolüne tahsis edilmesi gerekecekti).
Herbert Elftman'ın "The Evolution of the Pelvic Floor of Primates" adlı kitabına göre, dik yürüyüşümüz ciddi kalça yaralanmalarını önlemek için "uygun bir kemik, kas ve fasya desteğinin varlığını" gerektirmektedir. Görünüşe göre kuyruklarımız olsaydı buna sahip olmayacaktık (ya da ihtiyacımız olmayacaktı), ancak bu büyük bir biyolojik değişim olurdu.
