Kunduz, bir nehrin ekosisteminin korunmasında çok önemli bir rol oynar. Hem kara hem de su ortamlarında yaşayabilen bu kemirgenler, baraj inşa etme kapasiteleri nedeniyle bazen "ekosistem mühendisleri" olarak anılırlar. National Park Service tarafından yapılan araştırmaya göre, kunduzlar barajları kendilerine bir kunduz kulübesi yapmak için inşa ederler. Göletleri ise somon ve boreal kurbağalardan orman ördekleri ve geyiklere kadar çeşitli hayvanlara yaşam alanı sağlarken aynı zamanda suyu kirleten maddeleri filtreleyerek sel olasılığını azaltıyor.
Royal Society Open Science dergisinde 24 Ağustos'ta yayınlanan yeni bir araştırma, bu dişlek inşaatçıların kökenlerine ışık tutuyor. Bu makale, Ohio Eyalet Üniversitesi'nden araştırmacı Jonathan J. M. Calede'nin yaklaşık 29,92 milyon yıl önce yaşamış, bilinen en eski amfibik kunduza ait olduğunu iddia ettiği bir fosili tanımlamaktadır. Sadece bu iki gerçek bile onu olağanüstü kılıyor. Kunduzların kökenini Avrupa ya da Asya'dan Kuzey Amerika'ya ve zamanda yaklaşık 7 milyon yıl geriye kaydırıyor. Ohio State News'e yaptığı açıklamada, "Bundan önce Kuzey Amerika'da bildiğimiz en eski yarı sucul kunduz 17 veya 18 milyon yaşındaydı" demiştir. Bu örnekten önce, bilinen en eski su kunduzu Fransa'da yaşıyordu ve yaklaşık 23 milyon yaşında olduğu tahmin ediliyordu.
Microtheriomys Articulaquaticus
Görünüşe göre, antik kunduz fosili Montana'da Jonathan J. M. Calede ve fosilin dişlerine dayanarak bir kunduza ait olduğunu hemen anlayan bir uzman ekibi tarafından keşfedildi. Royal Society Open Science, yeni türe Microtheriomys articulaquaticus adını verdiklerini bildirdi. Berkeley'deki Kaliforniya Üniversitesi'ne göre bu kunduz, yaklaşık 33,9 ila 23 milyon yıl öncesini kapsayan Oligosen Devresi boyunca yaşamış ve çalışmıştır. Dişli filler ve ilk atlar da dahil olmak üzere modern zamanların en sevilen canlılarından bazıları bu dönemde ortaya çıkmıştır. Görünüşe göre kunduzlar da bu listeye katıldı.
Soyu tükenmiş kunduz türü Microtheriomys articulaquaticus, birçok önemli açıdan modern kunduzlardan farklıydı. Aslında, günümüzdeki kunduzların tanımlayıcı özelliklerinden ikisi yoktu. Düz bir kuyruğun olmaması ve hayvanın muhtemelen bitki temelli beslenmesi, odun yemediğini gösteriyor. Ayrıca, normalde 50 kilo olan ağırlığı da 2 kilodan daha azdı. Hayal kırıklığı yaratsa da, bu pek de şok edici değil. Cope Kuralı adı verilen ve bir türün evrim ağacında daha yüksek bir seviyeye evrildiğinde kaçınılmaz olarak daha büyük olacağını belirten bilimsel bir ilke vardır. Kunduzun evrimsel geçmişi incelendiğinde bu durum doğrulanmıştır.
Yaklaşık 12.000 yıl önce, günümüz siyah ayısı büyüklüğünde devasa bir kunduz Kuzey Amerika'da dolaşıyordu. Illinois Eyalet Müzesi'ne göre, bilimsel adı Castoroides ohioensis olarak bilinen bu soyu tükenmiş dev, 2,2 metre yüksekliğe ve 125 kilo ağırlığa ulaşmış olabilir.
Tüm Bilgiler Bilek Kemiğinde Saklı
Jonathan J. M. Calede'nin tanımlayabildiği birkaç kunduz türü arasında yeni ve daha eski bir tür de vardı. Araştırmaları sonucunda kunduzun kökenine ilişkin yeni bir teori de ortaya attı. Ohio Eyalet Üniversitesi'nin gazetesine göre, bunun nedeni türlerindeki ayak bileği kemiğiydi. Calede, sadece 10 milimetre uzunluğunda olmasına rağmen, bu kemiği 343 farklı kemirgen ve soyu tükenmiş kunduz türüne ait 5.100'den fazla benzer ayak bileği kemiğiyle karşılaştırarak çok sayıda bilgi elde etmeyi başardı. Kunduzların, suda yaşamalarını sağlayan bir eksaptasyon sürecinden geçmiş olmaları gerektiğini düşündü. Bu, bir hayvanın başlangıçta farklı bir işlev için geliştirilmiş bir özelliği kullanmasının bir örneğidir. Kunduzlar yuva kazmaktan suda yüzmeye geçiş yapmışlardır, çünkü bu iki faaliyet benzer hareketler gerektirmekte ve ortak anatomik özellikler tarafından kolaylaştırılmaktadır.
Microtheriomys articulaquaticus kunduz adaptasyon yapbozunun önemli bir parçası olsa da, evrim tarafından ortaya konan ilk parça olmayabilir. Calede, yeni tanımladığı türün şimdiye kadar keşfedilen en eski su kunduzu olmadığını, çünkü dişleri bu türle yakın ilişki içinde olduğunu gösteren başka hayvanların da bulunduğunu vurguladı. Bununla birlikte, bugün kunduz meraklıları, bu eski kemirgenin topraktan suya geçebildiği için şükredebilir.
