16. yüzyılda Avrupa'nın dört bir yanındaki vaizler ve ilahiyatçılar, İsa Mesih'in Yeni Ahit'te özetlenen orijinal öğretilerinden saptığına inandıkları Katolik Kilisesi'nden duydukları memnuniyetsizliği dile getirmek için bir araya geldi. Yeni bir icat olan matbaayı kullanarak broşürler yayınladılar ve herkesin okuyabilmesi için İncil'i yerel dillere çevirdiler.
Anahtar Çıkarımlar
Protestan Reformu olarak bilinen hareket, muhafazakar papalar ve kardinaller için kontrol altına alınması çok zor oldu. Alman rahip ve ahlak ilahiyatı profesörü Martin Luther'in ünlü Doksan Beş Tez'ini yayınlamasından sadece birkaç yıl sonra, Orta Çağ'ın büyük bölümünde bir bütün olan Hristiyan inancı çeşitli gruplara bölündü.
Günümüzde pek çok kişi Protestan Reformu'nu sadece kağıt üzerinde gerçekleşen bir çatışma olarak görmektedir: Teologlar ve akademisyenler arasında dini kurumların organizasyonunu değiştirmiş olabilecek, ancak en azından uzun vadede sıradan insanların hayatlarını yaşama biçimleri üzerinde çok az etkisi olan yapmacık ve biraz da kibirli bir tartışma.
Bu bir yanılgıdır. Katolik Kilisesi Orta Çağ dünyasındaki en etkili güçtü. Yüzyıllar süren hegemonyasını yıkmak kolay bir iş değildi ve kilisenin gözden düşmesi yepyeni bir çağın başlangıcı oldu. Reformasyon'un siyasi ve ekonomik sonuçları Fransa, Rusya ve Amerika'daki devrimlerle eşdeğerdir ve aynı ilgiyle incelenmeyi hak etmektedir.
Protestan Devrimi'nin Ekonomisi
Protestan Reformu'nun ekonomik sonuçları ilk olarak sosyolog Max Weber tarafından akademik camianın dikkatine sunulmuştur. Prusya'da yaşayan Weber, Protestan şehirlerin Katolik şehirlerden daha varlıklı olma eğiliminde olduğunu fark etmiş ve bu durum onu Protestanlık ile refah arasındaki olası ilişkiler üzerine düşünmeye sevk etmiştir.
Weber, 1905 yılında yazdığı The Protestant Ethic and the Spirit of Capitalism (Protestan Ahlakı ve Kapitalizmin Ruhu) adlı kitabında Reformasyon ve ekonomik başarının nedensel olarak bağlantılı olduğunu savunur. Weber'in tezi, aralarında ekonomistler Sascha Becker ve Ludger Woessman'ın 1871'de Prusya'daki 452 ilçenin verilerini inceleyerek Protestanların Katoliklerden önemli ölçüde daha yüksek gelire sahip olduğu sonucuna vardıkları çalışmanın da bulunduğu pek çok araştırma tarafından doğrulanmıştır.
Literatür Weber'in argümanının özü ile aynı fikirde olsa da, Protestanlığın hangi yönlerinin daha yüksek bir gelire sahip olmaya elverişli olduğu konusunda bazı anlaşmazlıklar vardır. Weber, sade Luther'in takipçilerine ilham vermesine yardımcı olduğu ekonomik açıdan faydalı iki nitelik tespit etmiştir: yorulmak bilmeyen bir çalışma ahlakı ve girişimci bir ruh.
"Weber Protestan Ahlakı'nda şöyle yazmıştır: "Zihinsel konsantrasyon yeteneği ve kişinin işine karşı kesinlikle gerekli olan yükümlülük duygusu, burada çoğunlukla yüksek kazanç olasılığını hesaplayan katı bir ekonomi ve performansı muazzam ölçüde artıran soğukkanlı bir özdenetim ve tutumlulukla birleşir."
Martin Luther Kitap Ticaretini Nasıl Başlattı?
Becker ve Woessman farklı bir açıklama üzerinde durmuştur. Onlara göre Protestan Reformu, okuryazarlık oranını artırarak Avrupa'nın ekonomisini canlandırdı. Orta Çağ'ın büyük bir bölümünde, toplumun okuma yazma öğrenen ve bunu sadece kendilerinin anlayabileceği bir dilde yapan tek üyeleri din adamlarıydı: Latince.
Bu durum Katolik Kilisesi'ne Hristiyan metinlerine münhasır bir erişim sağlayarak insan ile Tanrı arasında bir aracı olarak faaliyet göstermesine olanak tanımıştır. Luther, John Wycliffe adlı daha önceki bir reformcu ile aynı çizgide yer alarak, dini bilgeliğin herkes tarafından erişilebilir olması gerektiğine inanıyordu. Bu amaçla Yeni Ahit'i, en etkili eserini yazdığı dil olan Almancaya çevirdi.
Luther'in Almanya'daki okuryazarlık üzerindeki etkisi o kadar büyüktü ki, o olmasaydı ülkenin matbaa endüstrisi daha emekleme aşamasındayken yok olabilirdi. Tarihçi Andrew Pettegree, 2016 yılında verdiği bir konferansta, vaizin giderek artan okur kitlesinin, memleketi Wittenberg'i nasıl uykulu ve yoksul bir kasabadan, en azından kitap ticareti söz konusu olduğunda, ekonomik bir merkeze dönüştürmeye yardımcı olduğunu açıklıyor.
Pettegree, "Matbaacılar minimum yatırım karşılığında anında geri dönüş elde etti," diye haykırıyor. "Luther'in baskı endüstrisi için güvenli bir bahis olduğu çok kısa sürede anlaşıldı." Kendi kitabı Brand Luther, vaizi dünyanın ilk medya kişiliği olarak çerçeveliyor. Luther'in okurlar arasındaki popülaritesi modern kitap ticaretini şekillendirerek çok sayıda filozof, bilim insanı ve yazarın önünü açtı.
Katolik Kilisesi'nin Tekeline Son Vermek
Günümüz ekonomistlerinin çoğu, rekabetin ekonomik kalkınma için gerekli olduğu, çünkü rekabetin yenilikçiliği ve kaynakların etkin dağılımını teşvik ettiği görüşündedir. Tam da bu nedenle, hükümetlerin rekabeti teşvik eden serbest piyasa ekonomileri yaratmaya çalışması ve mümkün olan yerlerde tekellerin oluşmasını engellemesi gerektiğini savunurlar.
Katolik Kilisesi'nin güçlü olduğu kadar müreffeh de olduğu Orta Çağ'da durum kesinlikle böyle değildi. Siyasi bir güç olan Kilise, sapkınlara zulmetmiş ve kralları aforoz etmiştir. Kilise aynı zamanda herhangi bir vergi ödemek zorunda değildi, bu da ondalıklar ve hoşgörüler — gümüş kuruşlar karşılığında günahların affedilmesi — yoluyla benzeri görülmemiş miktarda servet biriktirebileceği anlamına geliyordu.
Kutsal Kitap'ı titizlikle inceleyen herkes gibi Luther de günahın ödeme yoluyla affedilebileceği fikrine karşı çıkmaya başladı. Doksan Beş Tez'i, kurtuluşun tanımı gereği ücretsiz olduğunu, ancak bunun yalnızca Mesih'in bilgeliğinin kişisel ve aracısız tefekkürü yoluyla elde edilebileceğini savunuyordu. Tezleri, özünde, Kilise'nin ölümden sonraki yaşam üzerindeki tekeline son verdi.
Luther'in Kilise'ye karşı kazandığı zafer dini özgürlüğe yeni bir boyut getirmiştir. Bu özgürlükten doğan engelsiz fikir alışverişi, Bilimsel Devrim'in temelini oluşturdu. Ekonomistler ayrıca Reformasyon'un "hızlı bir ekonomik sekülerleşme yarattığını" ve "insan ve sabit sermaye yatırımlarının dini sektörden uzaklaşmasına" neden olduğunu tespit etmişlerdir.
Radikal Reform'un Siyasi Mirası
Her devrim gibi Protestan Reformu da birleşik bir hareket değil, görünüşte uzlaşmaz inançlar etrafında örgütlenen ve giderek birbirinden uzaklaşan grupların bir araya gelmesinden oluşuyordu. Tarihçilerin artık hemfikir olduğu üzere Luther, kilise ile devletin birbirinden ayrılması için kampanya yürüten ve aynı zamanda laik yöneticilerle iyi ilişkiler sürdüren bir grup olan Magisterial Reformasyon'a mensuptu.
Ayrıca daha küçük bir grup daha vardı. Günümüzde Radikal Reform olarak adlandırılan bu grubun üyeleri Luther, Ulrich Zwingli ve John Calvin'in mücadelesine sempati duyuyordu. Bununla birlikte, bu nispeten ılımlı reformcuların Hristiyan inancını rahatsız eden sorunları ele almakta yetersiz kalan bazı tavizler verdiklerine de inanıyorlardı.
Luther'in Doksan Beş Tez'indeki fikirleri en uç noktalara taşıyan Radikal Reformasyon şu sonuca vardı: Tanrı'nın lütfuna ancak kişisel, aracısız tefekkür yoluyla ulaşılabileceğinden, örgütlü din kavramı anlamsızdı ve Yeni Ahit'te tasvir edildiği şekliyle saf Hristiyanlıktan bir sapmaydı.
Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, özerkliğe odaklanma ve örgütlenmeden kaçınma Radikal Reformu parçaladı. Yine de farklı alt gruplar arasında ortak noktalar ortaya çıkmıştır. Luther ve Calvin isyan ettikleri papalara benzetilmiştir. Radikal reformcular ayrıca bebek vaftizini de reddederek, bir kişinin doğuştan değil kendi seçimiyle imana gelmesi gerektiğini iddia etmişlerdir.
Thomas Müntzer'in Proto-Komünizmi
Bazı reformcular sadece dini kurumları değil aynı zamanda seküler kurumları da değiştirmeye çalışmıştır. Thomas Müntzer bir vaiz, teolog ve hayatının sonlarına doğru 1525 Alman Köylüler Savaşı'nda bir komutandı ve Müntzer'in kutsallıktan başka bir şey olarak görmediği Kutsal Roma İmparatorluğu prenslerine karşı ilham verici ama başarısız bir isyana öncülük etti.
Müntzer'in argümanı basitti, hatta Luther'inkinden bile daha basitti. "Hem Tanrı'ya hem de paraya hizmet edemezsiniz" şeklindeki tek aksiyomu, Katolik endüljanslarının kınanmasından daha fazlasıydı; genel olarak sınıf temelli toplumun yok edilmesi için bir çağrıydı. Ne de olsa Tanrı tarafından yaratılan bir dünyada feodal beylere yer yoktu; onların varlığı bile Tanrı'nın iradesine aykırıydı.
Saksonya hükümdarı Bilge Frederick'in uzun süredir dostu ve müttefiki olan Luther, Köylülerin Soyulmasına ve Öldürülmesine Karşı başlıklı bir broşür yayınlarken, Müntzer yenildi, yakalandı, işkence gördü ve vatana ihanetten idam edildi. Luther kadar etkili olmasa da, radikal reformcu ölümünden birkaç yüzyıl sonra da olsa tarihte iz bırakmıştır.
Friedrich Engels 1850'de Protestan Reformu ile Avrupa monarşilerine karşı 19. yüzyıl isyanları arasında paralellikler kuran Almanya'da Köylü Savaşı'nı yazdı. Engels, Müntzer'i komünistlerin bir öncüsü olarak görmüş ve bize "köylü savaşının hala bugünkü mücadelelerimizden çok uzak olmadığını… ve karşılaşmamız gereken rakiplerin temelde aynı kaldığını" göstermiştir.
