İngiltere'nin ulusal içkisinin çay olduğu iyi bilinir. Ancak ülkenin bir de ulusal alkollü içkisi vardır ve bu içki cin'dir.
Başlangıçta tıbbi bir içecek olarak tasarlanan cin, 17. yüzyılda İngiltere'yi etkisi altına aldı ve bir daha da bırakmadı. Üzüntülerini bastırmak isteyenlerden yazlık bir bahçede dinlenmek isteyenlere kadar her sınıftan insana hitap eden bir içki olmuştur.
O zamandan bu yana cin, dünyanın birçok ülkesinde popüler bir alkollü içecek haline geldi ve içki dükkanlarının raflarına farklı bir şey getirmek isteyen zanaat girişimleri için ilham kaynağı oldu.
Cin Nedir?
Cin, ardıç meyvelerinin aroma vermek için eklendiği tahıl püresinden yapılan renksiz, berrak bir likördür. Birbirine benzeyen çeşitli cin türleri vardır ve farklı ülkelerde neyin cin olarak etiketlenebileceğine dair farklı yasalar bulunmaktadır. Örneğin Amerika Birleşik Devletleri'nde cin yasal olarak en az %40 alkol içeren ve ardıç meyvelerinin karakteristik aromasına sahip alkollü bir içecek olarak sınıflandırılmaktadır.
Cinler çeşitli bileşenler ve yöntemler kullanılarak tatlandırılabilirken, "London dry gin "in bir özelliği hiçbir tatlandırıcı madde içermemesi ve aromasının tamamen botanik olmasıdır.
Bazen "Hollanda cini" olarak da bilinen jenever, Hollanda'nın ulusal içkisi olarak hizmet veren benzer bir alkollü içkidir. Popüler çeşitleri malt tadındadır ve genellikle daha önce Amerikan viskisi için kullanılan fıçılarda yıllandırılır. Tadı, yapımında kullanılan tahıl türünü (genellikle arpa, buğday veya çavdar) anımsatabilir. Bu nedenle, Oude Jenever'in tadı viskiye benzeyen malt, odunsu ve dumanlı bir tada sahip olabilir.
"Sloe gin" aslında cin değildir. Cin bazlı kırmızı renkli bir likördür ve İngiltere'de eriğin yakın akrabası olan karaçalı meyvesi (sloe) ile tatlandırılır. Sloe cini, karaçalıya benzer meyvelerin kullanıldığı varyasyonlarla Amerika Birleşik Devletleri'nde de üretilmektedir.
Cinin Öncüleri
Cinin temel bileşeni, cine kendine özgü tadını veren ardıç meyvesidir. İtalyan keşişlerin ardıç meyvelerini 11. yüzyıl gibi erken bir tarihte alkollü içkileri tatlandırmak için kullandıkları düşünülmektedir. Ardıç tıbbi bir bitki olarak kabul edilirdi ve doktorların kitlerinde bulunan yaygın bir malzemeydi. Ardıç aromalı içkiler çok çeşitli rahatsızlıklar için hastalara verilirdi. Ancak alkollü olması nedeniyle bu ilaç olması gerekenden daha popüler hale geldi.
Ardıç meyvesinin alkollü içki yapımındaki etkisi ise Hollanda'da ortaya çıktı ve 17. yüzyılda Britanya Adaları'na tanıtıldı. Britanya Adaları'na getirilmeden önce, 1585 yılında Seksen Yıl Savaşları sırasında İspanyollarla savaşmak üzere Antwerp'te bulunan İngiliz askerlerine tanıtılmıştır.
Savaşa girmek üzere olan askerlere dağıtılmıştır. "Dutch Courage" teriminin bu olaydan kaynaklandığı düşünülmektedir.
Bu alkollü içecek jeneverdi. Bu içkiden esinlenerek anason, kimyon tohumu ve diğer bitkilerle tatlandırılmış başka içkiler de ortaya çıktı. Ancak hepsinin karışımına ardıç ekleniyordu. 17. yüzyıla gelindiğinde, bu içkiler İngiltere'de yaygın olarak popüler hale geldi ve safra taşı, böbrek sorunları, gut ve lumbago gibi bir dizi rahatsızlık için ilaç olarak satıldı.
İngiltere'de Üretim Başlıyor
1638'de Kral I. Charles Londra'da Worshipful Company of Distillers'ı kurdu ve İngiliz başkentinde jenever türleri üretilmeye başlandı. Her ne kadar başarıya ulaşmış olsa da, bu içki henüz İngiliz kültürünün simgesi haline gelmemişti.
Cin endüstrisi üzerinde büyük bir etki, 22 Ocak 1689'da İngiltere ve İrlanda kralı olan Hollanda kralı William of Orange olarak bilinen Kral III. William tarafından sağlandı. İçkiyi İngiltere'de tanıttı ve içtenlikle benimsendi. Cinin popülaritesindeki bu büyük artış Şanlı Devrim olarak anılmaya başlandı ve Londra cin üretiminin merkez üssü haline geldi.
Cin Çılgınlığı
18. yüzyılda, bilinen adıyla "Londra Cin Çılgınlığı" Londra'da büyük sorunlar yarattı. Günümüzün uyuşturucu kaynaklı salgınlarına benzer nitelikteydi ve İngiliz hükümetinin cin üretimi ve tüketimini düzenleyen katı yasalar çıkarmasına yetecek kadar endişe yarattı. Biradan daha sert bir şeye alışkın olmayan Londra halkı için cinin etkileri felaketti, öyle ki cin "annenin yıkımı" lakabını kazandı.
Bu bela hükümet tarafından ciddiye alındı. 1729 yılında ilk "cin yasası" kabul edildi. Bunu, her biri cin satışlarını sınırlamaya çalışan yedi yasa izledi ve her seferinde halk yasaların etrafından dolaşmanın yasal yollarını buldu.
1734 yılında işlenen kötü şöhretli bir cinayet, toplumda çırçıra karşı yaygın bir toplumsal direnç yarattı. 29 Ocak'ta Judith Defour ve iki yaşındaki çocuğu Mary, Judith'in de iplik eğirme işinde çalıştığı Bethnal Green Parish Çalışma Evi'nde yaşıyordu. Bir gün, çalışma evi Mary'ye yeni bir kombinezon giydirmişti. Judith kızını birkaç saatliğine dışarı çıkarmış, ancak çalışma evine geri döndüğünde sarhoş bir haldeydi ve kızı hiçbir yerde bulunamamıştı. Sorgulandıktan sonra Judith kızını bir tarlada bıraktığını itiraf etti. Soruşturma sonucunda Mary ölü bulundu. Judith öz kızını boğmuş ve cin almak için kıyafetlerini satmıştı.
Judith cinayetten suçlu bulundu ve idama mahkum edildi.
Bu olay büyük ilgi çekti ve Londra halkı kendi toplumlarında cin istismarını sona erdirmek için yoğun kampanyalar başlattı. Hükümet, yasalara uymayanları yakalamak için muhbirler bile tuttu.
Cin üreticilerine son derece pahalı ücretler getiren 1736 tarihli Cin Yasası gerekli değişiklikleri sağlayamadı. Kanun koyucular, son derece pahalı bir lisans olmadan cin üretmeyi yasadışı hale getirerek cin üretimini ve tüketimini azaltmaya çalıştılar. Sonuç olarak sadece iki kişi lisans alırken, diğer damıtıcılar yasadışı ticaret yapmaya devam etti ve genellikle zehirli olan düşük kaliteli cin üretti.
Cin Londra halkını etkisi altına aldıkça, doğum oranı o kadar azaldı ki ölüm oranının altına düştü. Cin suçluydu. Sarhoş ebeveynler çocuklarını ihmal etti ve insanlar toplum içinde işlev göremeyecek kadar sarhoş oldukça iktidarsızlık seviyeleri yükseldi. Cin üretimini kontrol altına alma çabaları, ucuz cinlerini genellikle terebentin ve sülfürik asit gibi son derece zehirli maddelerle yapan yasadışı bir cin üreticileri ağı yarattı.
Sonuç çok hasta bir nüfus oldu. Yoksul insanlar sahip oldukları az miktardaki parayı sarhoş olmak için harcıyor ve geri kalan zamanlarını cin dükkanlarının arkasında samanların üzerinde yatarak bilinçsiz bir şekilde geçiriyorlardı. Bu arada, muhbirler hedef alınıyor ve yasadışı cin ticaretinin bir sonucu olarak şiddet suçları artıyordu.
Cin satıcıları faaliyetlerini gizlemek için "Kedi ve Mew "i ortaya çıkardı. Kendilerini bir odaya kapatıyor ve para ile cinin geçtiği bir çekmece aracılığıyla müşterilerle işlem yapıyorlardı. Trend, müşterilerin çekmeceye yaklaşıp "kedi" demesi ve çekmeceye para atmasıydı. Satıcı da "mew" diyerek karşılık verir, parayı alır ve çekmeceden cin gönderirdi. Bu girişimin bir başka biçimi de para için bir yuva ve satıcının cini dökebileceği bir boru içeriyordu.
Bu satış noktalarını işaretlemek için genellikle yaşlı bir erkek kedi sembolü kullanılırdı ve sonuç olarak kediler cin ticaretiyle ilişkilendirilen imgeler haline geldi. "Old tom" adı verilen daha tatlı bir cin türü de icat edilmiş ve o dönemde son derece popüler olduğu kanıtlanmıştır. Bu cin türü Londra Cin Çılgınlığı'ndan sonra çok daha az popüler oldu ancak son yıllarda, özellikle de el yapımı cin piyasasında yeniden canlandı.
Zehirli cin ve şiddet suçlarındaki artışla mücadele etmek için cin ticaretinin yeniden yasal hale getirilmesi gerekiyordu ve 1736 tarihli Cin Yasası 1743 yılında yürürlükten kaldırıldı.
Sonraki birkaç yıl içinde hükümet salgını kontrol altına alma konusunda yavaş bir ilerleme kaydetti. Ruhsatlar ve tarifeler uygun hale getirildi ve işletmeler daha meşru ve saygın hale geldi. Kârlı olmayan bir işletme haline geldikçe suç unsuru da azaldı.
Yine de cin, Londra halkı için ciddi bir sorun olmaya devam etti. 1757'deki mahsul kıtlığı hükümete beklenmedik bir başarı sağladı. Tahıl eksikliği nedeniyle cin damıtılması yasaklandı. Ertesi yıl kötü bir hasat yasağın uzatılmasına neden oldu. Yasak nihayet 1760 yılında kaldırıldığında, tüketim vergisi maliyetleri nihai ürünün maliyetini artırdı ve cin içerek sarhoş olmak biradan daha pahalı hale geldi. Londra sosyetesi, Londra Cin Çılgınlığı öncesine benzer bir ayıklık durumuna geri döndü.
Fiyatlardaki artışla birlikte cin üst sınıflar için daha cazip bir içki haline geldi.
Cin Kolonilere Yayılıyor
Cin, özellikle sıcak iklimlerde İngiliz sömürgeciliğinin vazgeçilmezi haline geldi. Sivrisineklerden korunmak ve sıtmayı tedavi etmek için kinin adı verilen acı bir ilaç tonik suya eklenerek içilirdi. Acı tadı kesmek için karışıma cin eklenmiş ve böylece dünyanın birçok yerinde popüler bir içecek haline gelen ve hala İngiliz sömürgeciliğiyle ilişkilendirilen "cin & tonik" doğmuştur.
Kenya ve Hindistan gibi sıtmanın özel bir sorun olduğu (ve hala olduğu) yerlerde cin çok yüksek talep görüyordu.
19. ve 20. yüzyıllar boyunca pek çok girişimci likör için bir temel olarak cini denedi.
1823 yılında James Pimm, Pimm's No.1 Cup olarak bilinen cin bazlı likör markasını tanıttı. Baharat ve narenciye ile tatlandırılan bu içecek, limonata gibi diğer içeceklerle karıştırılarak popüler hale geldi.
Bu süre zarfında, karaçalı meyvesi kullanılarak tatlandırılan sloe cini de dahil olmak üzere birçok başka cin çeşidi de geliştirildi.
21. Yüzyılda Cin
20. yüzyıl boyunca cin, özellikle İngiliz kültürünün bir parçasını oluşturduğu İngiltere'de popüler bir içki olmaya devam etti. Ancak 2013'ten itibaren, rekabet eksikliğinin girişimcileri kendi damıtma işlerini kurmaya teşvik etmesiyle içkinin popülaritesinde önemli bir artış oldu. Bunun sonucunda craft cinlerin yükselişi hız kazanmış ve Britanya'da ve Güney Afrika ve Avustralya gibi İngiliz sömürgeciliğinin nüfus üzerinde kültürel bir iz bıraktığı bölgelerde birçok küçük şirket faaliyet göstermiştir.
Günümüzde cin modaya uygun bir içki olarak görülmekte ve genç nesiller arasında popüler hale gelmiştir. Bunun nedeni büyük ölçüde kendini geniş bir demografiye pazarlayan craft cin endüstrisindeki yükseliştir. Bu durum özellikle craft cinin eşi benzeri görülmemiş bir büyüme kaydettiği Güney Afrika'da geçerlidir. Güney Afrika'daki cin pazarı 2023 yılında 36,6 milyon ABD dolarına ulaştı ve önümüzdeki birkaç yıl içinde yıllık %14'ün üzerinde büyümesi bekleniyor.
Cin, dünya genelinde alkol satışları ve tüketiminde önemli bir rol oynamaya devam etmektedir. Birçok Avrupa ülkesinde, Amerika Birleşik Devletleri'nde, Filipinler'de, Japonya'da, Hindistan'da ve Güney Afrika'da popüler bir içkidir.
Negroni, Tom Collins, klasik G&T ve diğerleri gibi birçok kokteylde hayati bir bileşendir. Bu nedenle cin, dünyanın dört bir yanındaki barmenler için temel bir madde olmaya devam edecektir.