Şükran Günü tipik olarak kızılcık sosu, balkabağı turtası, ekmek dolması ve patates püresi gibi doyurucu yiyeceklerden oluşan aile boyu bir ziyafetle ilişkilendirilir ve bunların hepsi ana odak noktası olan kızarmış hindinin etrafındaki uydulardır. Hatta rakamlar her yıl Şükran Günü'nde yaklaşık 45 ila 46 milyon hindi tüketildiğini göstermektedir. Peki hindi nasıl oldu da Şükran Günü geleneğinin bu kadar merkezi bir parçası haline geldi?
Tarihçiler, 1621 yılında Pilgrim yerleşimcileri ile Wampanoag kabilesi arasındaki ilk şükran günü yemeği olarak anılan yemekte aslında hindi tüketilmediğine inanıyor. Bunun yerine, kaz ya da ördek gibi diğer yabani kümes hayvanlarının yanı sıra geyik yedikleri öne sürülmektedir. Aslında hindi, 19. yüzyıla kadar Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'da sofraların baş köşesinde oturan Şükran Günü ziyafetinin bir parçası haline gelmemişti. Amerikan tarihine bağlı olan bu ulusal yemeğin kökenlerini takip ediyoruz.
Hindi 19. Yüzyılda Ulusal Bir Yemek Haline Geldi
19. yüzyılın başlarında hindi, özellikle kuşun yerli olduğu Kuzey Amerika'da aileler için hızla popüler bir yemek haline geliyordu. Hindinin bu dönemde bu kadar popüler olmasının birkaç nedeni vardı; birincisi, hindiler Kuzey Amerika'da bol miktarda bulunuyordu ve bu da onları çiftçi aileler için kolay bir av haline getiriyordu. Çiftliklerde yetiştirilen hindiler, inek ve tavukların aksine herhangi bir ikincil ürün (süt ve yumurta) üretemedikleri için genellikle yalnızca et elde etmek amacıyla besleniyordu. Çiftlik hindileri ayrıca cömert boyutlara ulaşabiliyor, bu da onları büyük aile toplantıları için popüler bir seçim haline getiriyordu, çünkü tüm bir aileyi kolayca besleyebilirlerdi.
Sarah Josepha Hale
Bugün bildiğimiz Şükran Günü geleneklerinin birçoğu, Şükran Günü'nün ulusal bir kutlama günü olması için yıllarca kampanya yürüten ve bunun savaşın eşiğindeki bir ülkeyi birleştireceğini savunan Amerikalı yazar ve lobici Sarah Josepha Hale'e borçludur. Onun sıkı çalışmaları sayesinde Başkan Abraham Lincoln 1863 yılında her Kasım ayının dördüncü Perşembe günü kutlanmak üzere resmi tatil ilan etti. Kendini bu işe adaması nedeniyle Hale'e sık sık "Şükran Günü'nün Annesi" denmektedir.
Hale ayrıca 1827 tarihli romanı Northwood'da geleneksel Şükran Günü yemeği hakkında yazmış, masanın başına büyük bir kızarmış hindinin yerleştirildiği bir New England Şükran Günü yemeğini tarif ederek yüzyıllar boyunca Amerikalıların zihninde yer edecek ideal aile toplantısının bir planını oluşturmuştur. Hale, ilk yerleşimcilerin hindiyi Wampanoag kabilesiyle paylaştıklarını varsaymış ve teorisi büyük ölçüde reddedilmiş olsa da hindi Şükran Günü yemeğinin değişmez merkezi olarak kalmıştır.
New England'dan Göç
Smithsonian Ulusal Amerikan Tarihi Müzesi'nden tarihçi Ashley Young, yakın zamanda verdiği bir röportajda, hindinin kültürel bilinçte bu kadar yer etmesinin temel nedenlerinden birinin, kuşun bol ve popüler olduğu New England'dan yapılan göçler olduğunu savundu. Amerikalılar yavaş yavaş Amerika'nın batısına yayıldıkça, geleneksel yiyeceklerini ve hasat festivallerini de beraberlerinde getirdiler. Hindi yetiştiriciliği ABD'nin tüm bölgelerinde yaygınlaştı ve kuşun popülaritesi katlanarak arttı.
Birleşik Bir Ulus İçin Ulusal Bir Yemek
Abraham Lincoln'ün kararnamesinin ardından Şükran Günü, 19. yüzyılın ortalarında Birleşik Devletler'in büyük bölümünde geleneksel bir kutlama olarak kabul edildi. Bu geleneksel kutlamada basit bir hindi, ulusu birleştiren önemli bir unsur haline geldi ve Amerika'yı, birçoğu yüzyıllar hatta bin yıllar öncesine dayanan köklü mutfak geleneklerine sahip olan diğer uluslardan ayırdı. Zaman içinde hindi yemek için bir araya gelme geleneği Amerikan ulusal mitolojisinin bir parçası haline geldi.
Başkanların Hindileri
Amerikan başkanına hindi hediye etme geleneği, 1870'lerde kümes hayvanı tüccarı Horace Vose'un Şükran Günü ve diğer bayram günlerinde en büyük kuşlarını cömertçe başkanlık ailesiyle paylaşmasıyla başladı. Onun izinden giden birçok tüccar yıllar içinde bu uygulamayı sürdürdü ve bu tür hediyeler ulusal öneme sahip törensel bir eylem haline geldi.
Bir başka ilginç hindi geleneği de daha yakın zamanda ortaya çıktı; Şükran Günü Hindisinin Başkanlık Tarafından Affedilmesi. 1963 yılında Başkan John F. Kennedy'ye boynunda "Afiyet Olsun Bay Başkan!" (Good Eating, Mr. President!) yazan bir hindi hediye edildi. Bunun üzerine Kennedy hindiyi çiftliğe geri götürmüş ve ünlü bir şekilde "bunu bırakalım gitsin" demiştir. O zamandan beri her başkan, ateşli hayvan hakları aktivistlerine yanıt olarak her yıl özenle seçilmiş bir ya da iki hindiyi affetmektedir.
