Antarktika'nın buz tabakasının altında yükselen topraklar buz kaybını yavaşlatabilir ve önümüzdeki yüzyıllarda deniz seviyesindeki yükselmeyi azaltabilir. Bununla birlikte, emisyonlar artmaya devam ederse, bu etki deniz seviyelerini tek başına eriyen buzdan bile daha fazla yükseltebilir.
Bu bulgu, mantoyu (yerkabuğunun altındaki katman) daha önce hiç olmadığı kadar ayrıntılı bir şekilde simüle eden bir modelden elde edilmiştir. Eriyen buz Antarktika'nın ağırlığını azalttıkça, altındaki elastik manto geri teperek üzerindeki karayı yükseltiyor. Eriyen buzlar kıtanın ağırlığını azalttıkça, Dünya'nın elastik mantosu geri teperek üzerindeki karayı yükseltiyor. Toparlanan kara parçası da buz tabakasının denizle buluştuğu yerde akışını yavaşlatabilir. Bu "deniz seviyesi geri beslemesi" esas olarak, yükselen karanın deniz tabanını buz tabakasının kenarındaki kalınlığını sınırlayacak şekilde yeniden şekillendirmesi nedeniyle gerçekleşir — buradaki daha ince buz, denize genel buz akışını azaltır.
Araştırmacılar uzun zamandır bu etkinin buz kaybını yavaşlatmada bir rol oynayacağını düşünüyorlardı. Ancak bu etkinin ne zaman devreye gireceği ya da buz tabakasının farklı bölgelerinde nasıl değişeceği net değildi.
Kanada'daki McGill Üniversitesi'nden Natalya Gomez ve meslektaşları, kıtanın altındaki viskozite farklılıklarını yakalayan bir manto simülasyonu da dahil olmak üzere, eriyen buz ve geri tepen kara arasındaki ilişkiyi modelledi. Doğu Antarktika daha viskoz bir manto ve daha kalın bir kabuğun üzerinde yer alırken, Batı Antarktika'nın hızla eriyen buzulları daha az viskoz bir manto ve daha ince bir kabuğun üzerinde yer alıyor. Dünya'nın iç kısmının bu daha ayrıntılı resmi, buz tabakasının yüksekliğindeki değişikliklerin onlarca yıllık hassas ölçümlerinin yanı sıra depremlerin ürettiği sismik dalgalardan Antarktika'nın altındaki manto hakkında elde edilen verilere dayanıyor. Gomez, "Bu çok zor kazanılmış bir şey" diyor.
Araştırmacılar, çok düşük emisyon senaryosu altında, buzun altındaki zemini katı olarak ele alan bir modele kıyasla, Antarktika'nın küresel ortalama deniz seviyesi yükselmesine katkısını 2500 yılına kadar yarım metreden fazla azalttığını buldular. Bu etki ılımlı emisyon senaryosunda daha az önemliydi, ancak yine de deniz seviyesindeki yükselmede önemli bir azalmaya yol açtı ve bu azalma 2100'den itibaren başladı.
Bununla birlikte, çok yüksek emisyon senaryosu altında ekip, geri tepen toprağın Antarktika'nın 2500 yılına kadar deniz seviyesinin yükselmesine 0,8 metre daha katkıda bulunmasına yol açtığını buldu. Bunun nedeni, buz tabakasının karanın toparlanmasından daha hızlı geri çekilmesi ve yükselen deniz tabanının okyanusun geri kalanına daha fazla su kaydırmasıdır.
British Antarctic Survey'den Alexander Bradley, "Modelleme açısından bakıldığında bu çok büyük bir ilerleme" diyor. Toparlanan karanın her zaman deniz seviyesindeki yükselmeyi azalttığının varsayıldığını, ancak bu yüksek çözünürlüklü modellemenin etkinin emisyonlara bağlı olduğunu gösterdiğini söylüyor. Bradley, "21. ve 22. yüzyılda meydana gelecek değişiklikler gerçekten de şu anda yaptıklarımıza bağlı" diyor.
Atlanta'daki Georgia Teknoloji Enstitüsü'nden Alexander Robel "bu çok iyi bir simülasyon" diyor, ancak karaların geri tepmesinin deniz seviyesindeki yükselmeyi arttırdığı senaryo, emisyonlarla ilgili en kötü durum varsayımlarına ve buz tabakasının geri çekilme hızına dayanıyor.