Ekosistemlerin mikroplastikleri biriktirdiği ve mikroplastiklerin de parçalandıktan sonra nanoplastikleri ürettiği bilinmektedir. Nanoplastikler, suda kolloidal yapıda dağılan 100 nm'den küçük plastik parçacıklardır.
Nanoplastikler mikroplastiklerden daha yaygın olsalar da, elbette küçük ölçüleri kapsamlı bir şekilde araştırılmalarını ve değerlendirilmelerini zorlaştırmaktadır. Bununla beraber, nanoplastikler zebra balıklarının beyinleri de dahil olmak üzere bir dizi organında görülmüş, bu da kan-beyin bariyerini geçebileceklerinin bir işareti olarak not alınmıştır.
Kentsel bölgelerdeki mikroplastiklerin yüzde doksanı kanalizasyon arıtma işlemi sırasında yaşam alanlarından uzaklaşıyor. Fakat mikroplastiklerin okyanusta biyopolimerlere bağlanarak dibe çöktüğü bilinmektedir.
Bu nedenle, Shinshu Üniversitesi Tekstil Bilimi ve Teknolojisi Fakültesi Uygulamalı Biyoloji Bölümü'nden Profesör Hiroshi Moriwaki yönetimindeki araştırma ekibi, demir veya alüminyum yardımıyla nanoplastiklere bağlanmak için bir biyopolimer olan pektin kullanmayı öne sürdü. Pektin ile pıhtılaştırıcı çökeltme ve filtre kağıdı ile demir kullanarak, ilk 24 saat içinde nanoplastiklerin %95'ini uzaklaştırabildiklerini gördüler.
Pektin kullanımı, Shinshu Üniversitesi'nin bulunduğu Nagano vilayetindeki elma meyvesinin bolluğundan esinlenmiştir. Daha fazla bilgi için Journal of Environmental Chemical Engineering dergisinde yayınlanan makaleyi okuyabilirsiniz.
Kaynak: "Interaction between nanoplastics and pectin, a water-soluble polysaccharide, in the presence of Fe(III) ion" Hiroshi Moriwaki, Naoya Komori and Yoshitake Akiyama, 15 June 2022, Journal of Environmental Chemical Engineering.
