Sonradan Pilgrimler olarak bilinen bir grup İngiliz Ayrılıkçı, 11 Kasım 1620'de Mayflower Cape Cod kıyılarına demir attığında diz çöküp kendilerini "büyük ve vahşi okyanusun" üzerinden Yeni Dünya'da yeni bir hayata güvenle gönderdiği için Tanrı'ya şükrettiler.
Ancak yeni hayatlarına başlamadan önce bazı gerçek sorunları çözmeleri gerekiyordu. Mayflower Sözleşmesi, yeni kolonideki herkesin aynı düzenlemelere uymasını sağlama çabalarının bir sonucu olarak oluşturuldu. Bu, uzlaşmaya dayalı yönetimin ilk örneğiydi.
Mayflower Sözleşmesi kolonistler arasında bir bağ kurdu
Ayrılıkçılar, o zamanlar Virginia'nın bir parçası olan Hudson Nehri yakınlarında bir koloni kurmak için İngiltere'deki Virginia Şirketi ile bir anlaşma yapmıştı. Anlaşmanın koşullarına göre, yeni koloniden elde edilecek gelirin bir kısmı keşif gezisini finanse eden hissedarlara gidecekti.
Pilgrimler, yolculuklarında kendilerine katılmaları için sıradan tüccarlar, zanaatkârlar ve işçilerin yanı sıra aileleri ve köleler de dâhil olmak üzere çeşitli başka kişileri de yanlarına aldılar. Pilgrimlerin deyimiyle bu "yabancıların" kendilerine göre yolculuğa katılma nedenleri vardı ve hepsi de İngiltere Kilisesi'nden ayrılma hedefini paylaşmıyordu.
"Yabancılar", Atlantik yolculuğu sırasında kötü hava koşulları Mayflower'ı yüzlerce km daha kuzeye, Cape Cod'a sürüklediğinde antlaşmanın şartlarına bağlı olmamaları gerektiğine inandılar. Bazıları, William Bradford'un daha sonra ünlü Plymouth Plantasyonu Tarihi eserinde yazdığı gibi, Virginia'da olmadıkları için "kimsenin onlara hükmetmeye yetkisi olmadığını" belirten "hoşnutsuz ve isyankâr ifadeler" kullandılar.
Pilgrimler kendilerini ve "yabancıları" birleştirmek ve yeni kolonideki herkesin aynı kurallara uymasını sağlamak için gemiden ayrılmadan önce bir anlaşma taslağı hazırlamaya karar verdiler. Sonuçta, yetişkin erkek yolcuların neredeyse tamamı tarafından gemide yazılıp imzalanan bir sözleşme olan Mayflower Sözleşmesi ortaya çıktı.
Mayflower Sözleşmesi'nin hükümleri
Pilgrimler de dahil olmak üzere Mayflower yolcuları, yeni kolonileri için bir hükümet kurmak istemelerine rağmen bağımsızlıklarını ilan etmiyorlardı: Pilgrimler'in İngiltere Kralı James'e bağlılıklarını bildirmeleri ve Tanrı'ya ve Hristiyanlığa olan bağlılıkları Mayflower Sözleşmesi'nin temelini oluşturmuştur (her ne kadar bunu hiçbir zaman böyle adlandırmamış olsalar da).
Metinde, "Virginia'nın Kuzey Kesimlerinde" ilk koloniyi oluşturmak için Pilgrimler ve diğer Mayflower yolcularının "antlaşma yapacakları ve benliklerimizi sivil bir politik beden olarak birleştirecekleri" belirtilmektedir. "Koloninin genel menfaati için" kolektif bir organ olarak aynı "kuralları, yönetmelikleri, Kanunları, anayasaları ve ofisleri" kurmayı ve sürdürmeyi kabul ettiler: Buna gereken tüm itaat ve bağlılığı garanti ediyoruz.
Mayflower Sözleşmesi, İngiltere ve Hollanda'daki Ayrılıkçı Hristiyan cemaatlerinin kiliselerini ilk kurduklarında onları birbirlerine ve Tanrı'ya bağlamak için yaptıkları benzer anlaşmalar tarafından modellenmiştir.
Ayrıca, kökleri eskilere dayanan ancak Thomas Hobbes, John Locke ve Jean-Jacques Rousseau gibi düşünürler tarafından popüler hale getirilecek olan seküler toplumsal sözleşme geleneğine ya da insanların kendi aralarında yaptıkları sözleşmeler kavramına da bir gönderme vardı.
Bradford'un yeğeni Nathaniel Morton, 1669 tarihli New England's Memorial adlı kitapçığında anlaşmayı imzalayan yetişkin erkek yolcuların bir listesine yer vermiştir; bu listeye göre 2'si sözleşmeli köle olmak üzere 41 kişi anlaşmayı imzalamıştır. Anlaşmayı imzaladılar ve hemen ardından John Carver'ı yeni koloni Plymouth Plantasyonu'nun ilk valisi olarak atadılar.
Mayflower Sözleşmesi'nin etkisi
Bundan 400 yıl önce Magna Carta hukukun üstünlüğü fikrini ortaya atmış olsa da, bu daha önce kralın hukuku anlamına geliyordu. Mayflower Sözleşmesi'nde Pilgrimler ve Yabancılar kendi koyacakları yasalara bağlılık sözü veriyorlardı. Tarihçi Rebecca Fraser Mayflower: The Families, the Voyage and the Founding of America (Mayflower: Aileler, Yolculuk ve Amerika'nın Kuruluşu) adlı kitabında, Plymouth Kolonisi'nin Batı tarihinde insanların bir hükümdar yerine birbirleriyle uzlaşıya dayalı ilk yönetim denemesi olduğunu söylemiştir.
Halkın kendi kendini yönetme hakkının kendilerine Tanrı tarafından bahşedildiğini iddia eden Mayflower Sözleşmesi'nin dini niteliği konusunda hiçbir şüphe yoktur. Bununla birlikte, belirli bir dine veya ibadet şekline atıfta bulunmaması, hem Ayrılıkçı Pilgrimler hem de birçoğu İngiltere Kilisesi'ne sadık kalan "yabancılar" için kabul edilebilir olmasını sağlamıştır.
Mayflower Sözleşmesi aynı zamanda, her ikisi de hükümetlerin yetkilerini "yönetilenlerin rızasından" aldığını iddia eden ve Yeni Dünya'daki ilk yazılı anayasalar olan Bağımsızlık Bildirgesi ve Anayasa için de model teşkil etmiştir.
1802'de Plymouth'ta konuşma yapan geleceğin başkanı John Quincy Adams, 180 yıldan daha uzun bir süre önce Mayflower'da varılan anlaşmanın önemini vurguladı. Bunu "muhtemelen insanlık tarihinde, kuramsal filozofların hükümetin tek meşru kaynağı olarak hayal ettikleri olumlu, orijinal sosyal sözleşmenin tek örneği" olarak tanımladı.
