North American B-25 Mitchell, II. Dünya Savaşı sırasında geniş hizmet veren ikonik bir orta sınıf bombardıman uçağıydı. ABD Ordusu Hava Birlikleri için üretilen B-25, birçok Müttefik hava kuvvetiyle beraber uçtu. Model özellikle Nisan 1942'de, Japonya'daki Doolittle Saldırısı (Doolittle Raid)'nda kullanıldığında ön plana çıktı. Savaş ilerledikçe, B-25 Mitchell son derece başarılı bir kara saldırı uçağına dönüştürüldü ve Pasifik'teki Japonlara karşı özellikle etkili olabileceğini kanıtladı.
Diğer II. Dünya Savaşı uçakları:
- North American P-51 Mustang
- Northrop P-61 Black Widow
- B-24 Liberator
- Boeing B-17 Uçan Kale
- Boeing B-29 Superfortress
- Curtiss P-40 Warhawk
- Mitsubishi A6M Zero
- Hawker Typhoon
- Supermarine Spitfire
- De Havilland Mosquito
- Avro Lancaster
- Messerschmitt Bf 109
- Hawker Hurricane
B-25 Mitchell Nedir?
North American B-25 Mitchell'in geliştirilmesi, şirketin ilk ikiz motorlu askeri tasarımı üzerinde çalışmaya başladığı 1936 yılında başladı. NA-21 (daha sonra NA-39) olarak adlandırılan bu proje, tamamen metal yapıda olan ve bir çift Pratt & Whitney R-2180-A Twin Hornet motoruyla çalışan bir uçak üretti. Ortadan kanatlı bir tek kanatlı uçak olan NA-21, yaklaşık 3057 km menzile ve 997 kg'lık bomba taşıma kapasitesine sahipti.
Aralık 1936'da ilk uçuşunu takiben, North American uçağı birkaç küçük sorunu düzeltmek için yeniledi. NA-39 olarak isimlendirilen uçak, ABD Ordusu Hava Kuvvetleri envanterine XB-21 olarak dahil edildi. Ertesi yıl Douglas B-18 Bolo'nun yeni bir versiyonuna karşı yarışmaya girdi. Denemeler sırasında daha da değiştirilen North American tasarımı, rakibine karşı her alanda üstün bir performans sağladı, ancak uçak başına önemli ölçüde daha yüksek maliyet (122.000 dolar – 64.000 dolar) söz konusuydu. Bu da USAAC'in B-18B adını alacak tasarım uğruna XB-21'i es geçmesine neden oldu.
North American B-25 Mitchell'in Geliştirilme Süreci
Projede kazanılan tecrübeleri kullanan North American, NA-40 olarak adlandırılan orta sınıf bombardıman uçağı için yeni bir tasarımla ilerledi. Bu tasarıma Mart 1938'de başlandı ve USAAC 38-385 genelgesi ile hareket edildi. Genelgeye göre 540 kg patlayıcı taşıyabilen, 1,930 km menzilli ve 320 km/s hızında orta sınıf bir bombardıman uçağı yapılacaktı. Ocak 1939'daki ilk uçuşunda gücünün yetersiz olduğu fark edildi. Bu sorun kısa süre sonra iki Wright R-2600 Twin Cyclone motorunun kullanılmasıyla çözüldü.
Uçağın geliştirilmiş versiyonu olan NA-40B, Douglas, Stearman ve Martin gibi isimlerle rekabete girdi ve onlardan daha iyi performans göstermesine rağmen USAAC kontratı alamadı. İngiltere ve Fransa'nın II. Dünya Savaşı'nın ilk günlerinde orta bombardıman uçağı ihtiyacından faydalanmaya çalışan North American, ihracat için NA-40B'yi üretmeyi amaçlıyordu. Her iki ülke farklı bir uçakla ilerlemeyi seçtiği için bu girişimler başarısız oldu.
Mart 1939'da NA-40B yarışırken USAAC, 1100 kg taşıma kapasitesi, 1930 km menzil ve 480 km hız gereksinimi olan bir orta bombardıman uçağı için başka bir şartname yayınladı. NA-40B tasarımlarını tekrar tekrar gözden geçiren North American, NA-62'yi değerlendirme için sundu. Orta sınıf bombardıman uçaklarına duyulan acil ihtiyaç nedeniyle, USAAC, tasarım ve prototip testlerini yapmadan Martin B-26 Marauder'i onayladı. NA-62'nin ilk prototipi 19 Ağustos 1940'ta havalandı.
B-25J Mitchell'in Özellikleri
Genel
- Mürettebat: 6
- Uzunluk: 16,1 metre
- Kanat açıklığı: 20 metre
- Yükseklik: 5,3 metre
- Kanat alanı: 56 metre kare
- Boş ağırlık: 9,6 ton.
- Yüklü ağırlık: 15,2 ton.
Verim
- Motor: 2 × Wright R-2600 Siklon radyal, 1.850 beygir
- Harekat yarıçapı: 2172 km
- Maksimum hız: 442 km/s
- Maksimum yükseklik: 7.800 metre.
Silahlar
- Tüfek: 12,7 mm M2 Browning makineli tüfek
- Bomba: Maksimum 2700 kg veya 8 x 13 cm roket ve 1350 kg bomba
North American B-25 Mitchell'in Üretimi ve Versiyonları
B-25 Mitchell olarak adlandırılan uçağın ismi, Binbaşı General Billy Mitchell onuruna seçildi. Kendine özgü bir ikiz kuyruğa sahip olan B-25'in ilk versiyonları, bombardımandan sorumlu kişinin konumunu gösteren "sera (greenhouse)" tarzı bir burna sahipti. Ayrıca uçağın arkasında kuyruk nişancısı pozisyonu da vardı. Bu, B-25B'de kaldırıldı. Yerine uzaktan kontrol edilen ventral taretle birlikte insanlı bir dorsal taret eklendi.
Yaklaşık 120 adet B-25B'nin bir kısmı Mitchell Mk. I. adıyla Kraliyet Hava Kuvvetleri'ne gidecek şekilde üretildi. İyileştirmeler devam etti ve seri olarak üretilen ilk model B-25C/D oldu. Bu versiyon, uçağın burnundaki silah sayısını artırdı ve geliştirilmiş Wright Cyclone motorları eklendi. 3.800'den fazla B-25C/D üretildi ve birçoğu diğer Müttefik ülkelerin filolarında hizmet verdi.
Etkili yer destek / saldırı uçaklarına olan ihtiyaç arttıkça, B-25 bu rolü yerine getirmek için sık sık saha içinde değişikliklere uğradı. Buna göre, North American, uçaktaki silah sayısını artıran ve yeni bir sert burun bölümü yaparak, buraya 75 mm'lik bir topun monte edildiği B-25G'yi tasarladı. Bu değişiklikler B-25H'de rafine edildi. Daha hafif 75 mm'lik bir topun yanı sıra, dört adet .50 cal. makineli tüfek ve kokpitin altında dört tane daha silah bölmesine yer verildi.
Uçak, kaldırılan kuyruk nişancı pozisyonunun ve orta kısımdaki iki silahının geri döneceği özelleştirmeleri gördü. 1360 kg bomba taşıyabilen B-25H, sekiz roket için de silah bölmelerine sahipti. Uçağın son versiyonu B-25J için, B-25C / D ve G / H arasındaydı diyebiliriz. 75 mm'lik top çıkarıldı, açık burun geri döndü ancak makineli tüfek tutuldu. Bazı modeller ise sert burun ve 18 makineli tüfekle üretilmişti.
North American B-25 Mitchell'in Operasyon Geçmişi
Uçak ilk olarak Teğmen Albay James Doolittle'ın Japonya'daki Nisan 1942 baskınında özelleştirilmiş B-25B'leri kullandığı zaman öne çıktı. Uçak gemisi USS Hornet'ten (CV-8) 18 Nisan'da kalkan Doolittle'ın 16 adet B-25'i, Çin'e uçmadan önce Tokyo, Yokohama, Kobe, Osaka, Nagoya ve Yokosuka'daki hedefleri vurdu. Savaşın çoğu bölümüne konuşlandırılan B-25, Pasifik, Kuzey Afrika, Çin-Hindistan-Burma, Alaska ve Akdeniz'de hizmet verdi. Orta seviye bir bombardıman uçağı olarak elinden geldiğince etkili olsa da, B-25 Güneybatı Pasifik'te kara saldırısı uçağı olarak özellikle yıkıcıydı.
Özelleştirilmiş B-25'ler rutin olarak Japon gemilerine ve yerdeki sabit tehditlere karşı bombalama ve taarruz saldırıları gerçekleştirdi. Kusursuz hizmet veren B-25, Bismarck'ın son muharebesi gibi Müttefik zaferlerinde kilit rol oynadı. Savaş boyunca aktif olan B-25, cephelerden yavaş yavaş çekildi. Uçması korunaklı bir uçak olarak bilinse de bu ailedeki motor sesi problemleri mürettebatın duyma kaybı sorunları yaşamasına neden oldu. North American B-25 Mitchell savaştan sonraki yıllarda birkaç yabancı ülke tarafından kullanıldı.
North American B-25 Mitchell Hakkında Sık Sorulanlar
North American B-25 Mitchell nedir?
North American B-25 Mitchell, II. Dünya Savaşı sırasında Amerika Birleşik Devletleri tarafından kullanılan bir orta bombardıman uçağıydı. Adını Amerikan askeri havacılığının öncülerinden General William "Billy" Mitchell'den almıştır.
North American B-25 Mitchell ilk ne zaman tanıtıldı?
North American B-25 Mitchell ilk kez 1941 yılında, Amerika Birleşik Devletleri'nin II. Dünya Savaşı'na girmesinden kısa bir süre önce tanıtıldı.
North American B-25 Mitchell'in II. Dünya Savaşı'ndaki rolü neydi?
North American B-25 Mitchell, II. Dünya Savaşı'nın Pasifik ve Avrupa bölgelerinde, öncelikle düşman hedeflerine karşı bombalama rolünde kilit bir rol oynamıştır.
North American B-25 Mitchell'in önemli özellikleri nelerdi?
North American B-25 Mitchell dayanıklılığı, hızı ve çok yönlülüğü ile biliniyordu. Çeşitli bombalar ve diğer silahları taşıma kapasitesine sahipti ve savaş sırasında çok çeşitli görevler için kullanıldı.
Kaç adet North American B-25 Mitchell üretildi?
Toplam 9.984 adet North American B-25 Mitchell üretildi ve üretim 1945 yılına kadar devam etti.
North American B-25 Mitchell'in askeri tarihteki önemi neydi?
North American B-25 Mitchell, II. Dünya Savaşı'nda Müttefiklerin zaferinde kilit rol oynayan son derece başarılı bir uçaktı. Ayrıca 1942 yılında Japonya'ya karşı gerçekleştirilen ünlü Doolittle Saldırısı (Doolittle Raid)'nda kullanılan uçak olmasıyla da dikkat çekmiştir.
Kaynaklar:
- Hagedorn, Dan. "Latin Mitchells: North American B-25s in South America, Part One". Air Enthusiast No. 105, May/June 2003. pp. 52–55. ISSN 0143-5450
- Hagedorn, Dan. "Latin Mitchells: North American B-25s in South America, Part Three". Air Enthusiast Mo. 107, September/October 2003. pp. 36–41. ISSN 0143-5450