Fosillerin Tarihi: Canlılığın Kökenlerinin Keşif Hikayesi

Siyanobakteriler, günümüzde yaşayan en eski ve en basit organizmalardır. Tortu, yuvarlak kümeler halinde siyanobakteri çekirdeğinin etrafında oluşmuştur.

Stramatolitler, mikroorganizmalar tarafından eski denizlerin sığ kıyı bölgelerinde oluşturulmuş tortul tabakalardır. Canlı stramatolitler, günümüzde mevcuttur.

Eski bilginler, trilobit fosillerini "taşlaşmış böcekler" olarak adlandırırlardı. 18. yüzyılda, eklem bacaklılar olarak tanımladılar.

Silüryan kayalarda fosilleşmiş olan bal peteği biçimli mercanlar. Koloni halde yaşarlar ve Silüryen sığ su faunasından önemli bir bileşendir.

Çiçekli bitkilerin evriminden önce, ormanlar Pectopteris gibi, spor taşıyan eğrelti otlarıyla doluydu.

Ağaç kabuğu gibi ölü bir madde, minerale dönüştüğünde fosilleşir. 20. yüzyıl radyometrik yaş belirleme teknikleri bilim insanlarının, fosil taşıyan kayaların yaşlarını belirlemelerine olanak sağladı.

Ayak izleri gibi iz fosilleri, hayvan davranışlarıyla ilgili önemli bulguları açığa çıkarır. Burada, avcı Allosaurus'un avını takip ederken bıraktığı ayak izleri görülmektedir.

1811'de, fosil avcısı Mary Anning ilk kez, bir yırtıcı deniz sürüngeni olan Ichthyosaur'un (İhtiyozor) tüm kemiklerini topladı. Bundan on yıl sonra, ilk Plesiosaur'u (Pleziyozorlar) da buldu.

Archaeopteryx fosili, 1861'de bulunduğunda bilim insanları, dişli gaga ve kemikli kuyruğun yanında tüy oluşumunu gördüklerinde büyülenmişlerdi. Bu canlı, sürüngenler ve kuşlar arasındaki kayıp halkaydı.

Romalı doğabilimci Pliny, ammonit fosillerine verdiği ismi Mısır tanrısı Amon'un koç boynuzlarından esinlenerek vermiştir.

1800'lerde dinozor fosilleri, özellikle Kuzey Amerika'da rekabetçi "dinozor avcılarının" ilgisini çekiyordu. Othniel Charles Marsh, Edmontosaurus dahil olmak üzere onlarca yeni tip, bitki yiyen "ördek-gagalı" dinozor keşfetti. Bugün, bu hayvan, kendisine ait birçok örnekle bulunuyor.

Omurgalı ve kabuklu hayvanlar, bol miktarda fosil bırakabilir. 1850'de, jeologlar kaya tabakalarını, içerdikleri fosillere göre ait oldukları tarihi dönemlere ayırdılar.

Deniz lalesi gibi ince yapılı canlılar, yaşadıkları yumuşak çamurun taşlaşmasıyla birlikte başarılı bir şekilde korunmuş olurlar.

Islak çamur, canlıları korumak için uygun bir malzemedir. İlk fosilleşmiş böcek örnekleri – katı kınkanatlılar – 19. yüzyılda bulundu. Sonrasında, yekpare böcekler de bulundu.

Günümüzde Dolomedes örümcekleri sulak bölgelerde yaşarlar fakat fosil kayıtlarının gösterdiği üzere bir zamanlar ağaçların üzerinde yaşarlardı. Bu nedenle bazıları zamanla katılaşan reçine damlacıkları içinde hapsolmuştur.

Günümüz ringa balığının eski bir formu olan bu canlının fosili 1877'de Amerikan paleontolojisinin öncüsü, Edward Drinker Cope tarafından ABD, Wyoming'de keşfedildi.

Clavilithes modern deniz salyangozunun akrabasıdır. Bu kabuklar, denizden uzak bölgelerde de bulunabilirler. Bu yüzden Yunanlılar, karaların bir zamanlar suyla kaplı olduğunu düşündüler.

Pek çok mamut, göreceli olarak yakın tarihlerde soğuk Sibirya bölgesi civarında yaşamıştır. Bu yüzden kimi zaman, permafrost nedeniyle mumyalanmış vücutları bulunmaktadır. Günümüzde biyologlar bu örneklerden DNA toplayabilmektedir.

1829'da açığa çıkmasına rağmen, 1856'da Almanya'da Neander Vadisi'nde pek çok başka örneği bulunana kadar, başka bir insan türüne kanıt olarak görülmedi.