Sovyet zırhlı araçlarının sayısı ve yetenekleri arttıkça, Nazi Almanyası bunlara karşı koymak için diğer tanklardan ve anti-tank silahlarından daha fazlasına ihtiyaç olduğundan emindi. Bu durumda, herhangi tecrübesiz bir piyadenin bile kullanabileceği, yaş kısıtlaması olmayan bir tank katiline ihtiyacı vardı.
Üçüncü Reich'ın son çabalarının bir sembolü olarak Panzerfaust genellikle Volkssturm'un yaşlı erkekleri ve genç erkek çocukları tarafından kullanılmasıyla bilinir. Yine de savaş sona erdiğinde bu düşük maliyetli, elle fırlatılan tank avcılarından 8,3 milyon adet üretilmişti ve Eylül 1943 ile Mayıs 1945 arasında Alman zırhlılarının toplam imha sayısının önemli bir bölümünü oluşturuyorlardı.
Bu konudaki çalışmalar ilk olarak 1942 yılında başlamıştır. II. Dünya Savaşı sırasında üç ana model ortaya çıktı: Panzerfäuste 30, 60 (en popüler olanı) ve 100. İlk versiyon Faustpatrone ("Yumruk mermisi") veya Panzerfaust 30 klein (" Zırh yumruğu") olarak biliniyordu. Bu varyasyonların her biri aynı temel yapıyı takip etmiştir. Panzerfaust sadece bir ateşleme mekanizması ve basit bir nişangahla donatılmış ve itici güç olarak görev yapması için barutla doldurulmuş metal bir tüpten ibaretti.
Şarjör, 30, 60 veya 100 metre menzile kadar bombeli bir füze başlığı ateşliyordu; bu türlerin her birinin menzili, varyant numarasında metre cinsinden belirtilmiştir. İki elle basit bir tutuşla ateşlenen ve geri tepmesiz prensiplere göre çalışan silahın geri tepmesi neredeyse çok azdı ancak şiddetli ve tehlikeli bir patlama meydana getiriyordu; askeri eğitimde ateş edilen yere 10 metreden daha yakın durulmaması öğütleniyordu.
Panzerfaust'un birkaç kısıtlaması vardı. Sınırlı menzili nedeniyle, ateş eden kişi hem zırhlılardan hem de piyadelerden gelebilecek karşı ateşlere karşı savunmasızdı ve geri püskürtmenin yarattığı toz, yerini belli ediyordu. Sık sık meydana gelen mekanik arızalar nedeniyle, bu toplar çok isabetli değildi.
Yine de, sayıları milyonları bulduğunda, özellikle ormanlar gibi nüfusun yoğun olduğu bölgelerde Müttefik tank mürettebatı için korkunç bir tehlike oluşturuyorlardı. Binlerce Müttefik zırhlı aracının Panzerfaust tarafından imha edildiği tahmin edilmektedir; bu silah daha önce üretilmiş ve daha iyi eğitimli piyadelere dağıtılmış olsaydı savaş üzerinde çok daha büyük bir etkisi olabilirdi.
