Orta Çağ'da suç ve ceza tipik olarak acımasız ve zalimceydi. Günümüz ceza adaleti sisteminin aksine, gerçek bir polis gücü yoktu ve yerel topluluk kanun ve düzeni sağlamaktan sorumluydu. Suçlara verilen cezalar da büyük ölçüde Hristiyan kilisesinin etkisi altındaydı. Ancak, Tanrı'ya bağışlanmak için dua etmeleri halinde sanıklar için bir çıkış yolu da sağlıyorlardı.
Hapishane sayısı çok az olduğu için, cezaların çoğu topluma bir mesaj verme amacını taşıyordu.Modern uygulamalarla keskin bir tezat oluştursa da, Orta Çağ boyunca ölüm cezası sıklıkla kullanılmıştır. Benzer şekilde, bugünün ceza sisteminde bedensel zarar vermek bir ceza olarak kullanılmamaktadır.
Üç farklı yargılama yöntemi
Jürili duruşmalar 13. yüzyıla kadar yaygınlaşmamıştı. Suçluluğu ya da masumiyeti tespit etmek için başka bir yöntem olmadığından, sanıklar normal bir yargılama yerine bir deneyime tabi tutuluyordu.
Üç farklı türde yargılama vardı: Ateşle yargılama, suyla yargılama ve çatışarak yargılama. Suçlananlar, hayatta kalırlarsa Tanrı'nın onları masum ilan edeceği umuduyla yeryüzünde cehennemi yaşarlardı.
- Ateşle imtihan, sanığın kızgın bir demiri 3 metre taşımasını ve ardından ellerinin bandajlanmasını gerektiriyordu. Aradan üç gün geçtikten sonra mahkemeye çıkıp ellerini göstermeleri istenirdi. Yaralar iyileşme belirtileri gösteriyorsa masumdurlar. Durumları düzelmemişse suçlu bulunurlardı.
- İki tür su bazlı yargılanma vardı. Soğuk su deneyimine tabi tutulanların suya daldırılmadan önce bilekleri ve ayakları bağlanırdı. Eğer yüzmeye başlarlarsa suçsuz olduklarına inanılıyordu. Ancak can verirlerse suçlu oldukları varsayılırdı. Sıcak su işkence yöntemleri genellikle sanığın kaynar su dolu bir tencerenin dibinden bir taş çıkarmaya zorlanmasını içeriyordu. Üç gün sonra elleri iyileşmeye başlamışsa, ateş sınavında olduğu gibi masum ilan edilirlerdi.
- Son olarak, iki taraf arasındaki bir çatışma, savaş yoluyla bir sınavla çözülürdü. Bu taktik genellikle ne görgü tanıklarının ne de suçlanan kişinin ifade vermeye hazır olmadığı durumlarda kullanılırdı. Bir kişi diğerine karşı mücadeleyi kazanırsa masum sayılırdı.
Acımasızlıklarına rağmen, bu deneyimler mahkemede Tanrı'nın isteği olarak savunuluyordu. Sanıkların duruşmalara katlanıp yara almadan çıkmaları halinde ilahi müdahaleye mazhar olacaklarını düşünüyorlardı.
Orta Çağ'da yaygın suçlar ve cezalar
Suç teşkil eden davranışlar ve bunlara karşılık gelen cezalar insanlık tarihi boyunca önemli ölçüde değişmiştir. Aşağıda tipik ortaçağ suçlarına ve bunlara ilişkin cezalara örnekler verilmiştir.
Küçük hırsızlık
Hırsızlık Orta Çağ boyunca yaygın bir sorundu. Bir kişinin veya şirketin mülkiyetindeki düşük değerli eşyaların çalınması, küçük hırsızlığın en iyi örneğidir. Hırsızlık, sosyal utançtan fiziksel işkenceye kadar her şeyle sonuçlanabilecek ciddi bir suçtur.
Fazladan çalışma ya da para cezaları, hırsızlıktan suçlu bulunan kişiler için en tipik sonuçlardır. Örneğin hırsızlık üç ila kırk mark para cezasıyla cezalandırılır.
Para cezası elbette rahatsızlık vericiydi, ancak diğer olası cezalardan çok daha az aşağılayıcı ve küçük düşürücüydü. "Büyük hırsızlıktan" suçlu bulunanlar asılma ya da sakat bırakma gibi daha dayanılmaz cezalarla karşı karşıya kalırlardı.
Ayrıca: Antik dünyadaki işkence yöntemleri
Bir hırsızın ellerini ya da kulaklarını kesmek, suç durumunu açıkça ortaya koymak için olağan bir uygulamaydı.
Kundakçılık
Orta Çağ'da bir binayı kasıtlı olarak ateşe vermek mahalle için feci sonuçlar doğurabilirdi. İnşaatlarda yaygın olarak odun ve saman kullanılması nedeniyle, küçük bir yangın bile hızla birçok eve yayılma potansiyeline sahipti.
Kundakçılıktan suçlu bulunan suçlular, eylemlerinden kaynaklanabilecek sonuçların ciddiyeti nedeniyle ölüm cezasıyla karşı karşıya kalmıştır.
İdam cezası anlamına gelen cezalar ölüm cezası ile eş anlamlıdır ve her zaman suçlunun ölümüyle sonuçlanır, genellikle asma yöntemi kullanılır. Çoğunlukla, toplumun en zengin üyelerini ya da onların topraklarını hedef aldığı için bu en kötü ceza türüydü.
Vatana ihanet
O dönemde iktidarda olan hükümdara sadakatsizlik vatana ihanet teşkil ediyordu. Bu, bir hükümdarın hayatına kastetmek kadar ağır olabileceği gibi, kraliyet ailesi hakkında aşağılayıcı yorumlar yapmak kadar küçük bir suç da olabilir.
Vatana ihanetten suçlu bulunduğunuz kanıtlanırsa, mümkün olan en kötü cezayı alırsınız. Vatana ihanet cezası ilk kez 1351 yılında yasalara girmiştir.
Bu cezanın korkunç bir ölüm bileşeni vardı. Suçlu genellikle bir ağaca asılır ama ölmeden önce kesilirdi. Mahkum ağaçtan indirildikten sonra başı kesilir, parçalara ayrılır ve vücut parçaları uzak yerlere gönderilirdi. Benzer bir eylemi gerçekleştirmeyi düşünebilecek kişiler için caydırıcı olması amacıyla vücut parçaları sergilenirdi.
Cinayet
Çağdaş suç ve ceza bağlamında cinayet, ciddiyet düzeyi en yüksek suçlar arasında yer almaya devam etmektedir. Ancak ortaçağda da bu büyük bir sorundu.
O dönemde ne DNA ne de diğer çağdaş teknolojiler mevcut olmadığı için birçok suç çözülememiştir. Cinayetin ölümle cezalandırılması önceki çağlarda daha yaygındı.
Ancak kadın mahkumlar cellatla yüzleşmekten daha korkunç bir sona maruz kalıyorlardı. Bir kadın katilinin cezası asılarak ya da boğularak öldürülmek ve ardından yakılmaktı.
Ekin çalmak
Mahsul hırsızlığı, küçük çaplı hırsızlıklardan farklı olduğu için, örneğin yankesicilikten daha ağır bir suç olarak kabul edilirdi. O zamanlar gıda, çiftçilerin ve çiftlik sahiplerinin çok çalışmasını gerektiren değerli bir metaydı.
Başkasının mülkünden mahsul çalmaktan suçlu bulunanların genellikle elleri kesilir, bir daha hırsızlık yapamaz hale getirilir ve halkın gözüne sokulurlardı.
Yönetici elitin alt, yoksul sınıfın cezalandırılması üzerindeki kontrolünü sürdürmesi için, toprak sahibi yüksek rütbeli lordlardan mahsul hırsızlığı olağan bir durumdu.
