Popüler inanışın aksine, ABD bir asır önce büyük bir askeri güç olarak görülmüyordu. ABD, 1898'de İspanyol-Amerikan Savaşı'nda Avrupalı bir güçle çarpışmış olmasına rağmen, hala yalnızlık ideallerine odaklanmış genç bir ulus olarak algılanıyordu. Ayrıca 19. yüzyılın ortalarında patlak veren Amerikan İç Savaşı'nın yarattığı ayrışmaya karşı Sanayi Devrimi'nin getirdiği genişlemeyi tartmaktaydı.
Bu nedenle, pek çok Avrupa ülkesinin, ABD'nin I. Dünya Savaşı'na katılmasını oyunun kurallarını değiştirecek bir gelişme olarak görmemesi şaşırtıcı değildir. Toplam 127.000 aktif ordu personeli, 67.000 federal Ulusal Muhafız ve 100.000 eyalet Ulusal Muhafızı vardı. Bu da ABD'yi askeri güç açısından Portekiz ve diğer küçük ülkelerle aynı seviyeye getiriyordu.
Ancak Cantigny Muharebesi, dünyanın Birleşik Devletler üzerindeki donuk imajını süratle değiştirdi. Bu, ülkenin Dünya Savaşı muharebe alanına ilk büyük girişimlerinden biriydi ve bu küçük taarruz da bunun bir parçasıydı.
ABD savaşa hazırlıksız ve yetersiz talimle girdi
Birleşik Devletler başlangıçta nispeten mütevazı sayıda asker çıkarmış olsa da, hem gönüllü kayıtlar hem de askere alma bu sayıyı hızla artırdı. History on the Net'e göre, savaş sona erdiğinde ABD'nin yaklaşık üç milyon askeri vardı ve üçte ikisi askere yazılmıştı. Ancak Amerikan askerleri arasındaki deneyim eksikliği, sayısal taraftan daha dikkat çekiciydi.
Avrupalı uluslar dört yıldan uzun bir süredir savaş halindeydi. Tümgeneral John J. "Black Jack" Pershing komutasındaki ABD askerleri kuzeydoğu Fransa'ya ayak bastıklarında durum oldukça karışıktı.
Her ne kadar 1917 sonbaharında kısa süreli çatışmalar yaşansa da, Amerikalıların çoğu zorlu kış boyunca eğitim aldı ve 1918 ilkbaharında ilk savaşlarına çıktılar. Kod adı "Michael" olan Alman general Erich Ludendorff'un Müttefiklere karşı saldırısı 21 Mart'ta başladı. "Büyük Kızıl" (Amerikan Ordusu 1. Tümeni) hattı tutmak için gönderilen kuvvetler arasındaydı. Pershing'in en iyi eğitimli tümeniydi ve subayları Birleşik Devletler'in ilk büyük savaşında kendilerini kanıtlayacaklarına dair büyük umutlar besliyordu.
Savaşa kadar geçen süreç
Fransızlar ve Amerikalılar, Almanları yenmek ve Cantigny kasabasını geri almak için Müttefik generallerin komutası altında birlikte çalıştılar. Bölge, yüksek konumu nedeniyle iyi bir görüş noktası olarak seçilmiştir. Almanların Cantigny'deki son başarıları, Müttefiklerin savunma pozisyonlarını zayıflattığı için özellikle endişe vericiydi.
Dark Docs tarafından sağlanan bilgilere göre, savaşın sonucu çok önemliydi. General Pershing, Cantigny'nin kendisi kritik bir stratejik konum olmasa bile, Cantigny'de kazanılacak bir zaferin Fransız ve İngiliz kuvvetlerinin moralini yükseltmek açısından çok önemli olduğunun farkındaydı. Öte yandan Almanlar, Amerikan birliklerinin etkisiz ve beceriksiz olduğu inancını pekiştirecek ezici bir yenilgiyi garantilemek niyetindeydi.
Amerikalılar için savaştan önceki günlerde işler kötü görünüyordu. Almanlar, hayati önem taşıyan kayıtları ve haritaları taşıyan bir mühendis teğmeni ele geçirip idam etti. General Ludendorff'un Paris saldırısının önünü açan taarruzundan sonra moraller dibe vurmuştu.
Almanlar, planlanan saldırıdan sadece saatler önce Cantigny yakınlarındaki Amerikan mevzilerine saldırmış ve Amerikalıları bitkin bir halde bırakmıştı.
Amerika'nın savaşı başlıyor
Cantigny'deki ilerleyiş gece boyunca süren muharebelere rağmen plana uygun olarak devam etti. Çatışmalar 28 Mayıs 1918 sabahı saat 6:30 sularında başladı. Saldırıdan General Charles P. Summerall sorumluydu.
Saldırı, Alman mevzilerine bomba yağdırılmasıyla başladı. Fransız tankları dumanların arasında saklanarak küçük köye gizlice yaklaştı. Tanklar, birlikte ilerleyen Amerikan ve Fransız kuvvetleri için bir işaret görevi görüyordu. Tanklar ve askerler her iki dakikada bir 110 metre ilerleyecekti ve her ayrıntı dikkatle hazırlanmıştı. Bu hız ve koruma oranı dikkatle hesaplanmış ve oldukça etkili olduğu kanıtlanmıştı.
Amerikalılar yarım saatten kısa bir süre içinde, Almanların tahkimatlarından çıkmasını sağlamak için alev makinelerini kullanarak küçük kasabayı tamamen güvence altına aldılar. Amerikalılar bir saat içinde kasabayı büyük bir zaferle ele geçirmişlerdi; bu neredeyse saldırının kendisi kadar ani bir başarıydı.
Ancak bu durum gerçek olsa da, hala savaşın tam ortasındaydık. Almanların Cantigny'yi mücadele etmeden teslim etmeyeceği ve ufukta bir karşı saldırının göründüğü anlaşılmıştı.
Muharebenin karanlık anları
Almanlar kasabayı geri almak için yeni bir girişimde bulunmak için hiç vakit kaybetmedi ve Cantigny'ye ilk saldırı aynı gün sabah 8:30'da başladı. Sabahki karşı saldırı kolayca bozguna uğratıldı. Ancak karşı saldırı öğleden sonra Alman askerlerinin ağır toplarla Amerikalılara ateş açmasıyla resmen başlamış oldu. Birinci Tümen'le birlikte savaşması planlanan Fransız topçusu, General Ludendorff'un sürpriz saldırısına tepki olarak Marne'a kaydırılmış ve Amerikan askerleri için durumu çok daha kötü hale getirmişti.
Topçu eksikliği nedeniyle, Amerikan savunması sürekli yaylım ateşi ve makineli tüfek ateşiyle kolayca aşılabiliyordu. Hava karardığında Müttefiklerin durumu son derece tehlikeli görünüyordu. Yine de tümen, amansız bombardıman altında üç gün boyunca direndi; Amerikalıların kazanma arzusu, hayatta kalmak için gereken çelik gibi iradeye sahip olduğunu kanıtladı. 31 Mayıs'ta Almanlar yenilgiyi kabul etmeye hazırdı ve kurtarma kuvvetleri nihayet küçük Fransız kasabasına ulaşabildi.
Ama bunun bir bedeli vardı. Yaklaşık 900 asker alay için verilen üç günlük mücadele sırasında öldü, yaralandı ya da kayboldu. Tümenin tamamı toplam 1600 kişi kaybetti.
Muharebenin ABD ordusuna öğrettikleri
Savaşın en önemli ya da stratejik çarpışması olmasa da Cantigny Muharebesi'nin iki önemli sonucu olmuştur. Birincisi, Amerika Birleşik Devletleri'ni görmezden gelinen bir yedek oyuncudan ziyade küresel bir güç haline getirmiştir. İkincisi ise Amerikalılara, Avrupalı askerlerin üstün eğitim ve hazırlığına rağmen Avrupalı kuvvetlerle rekabet edebileceklerini göstermiş olmasıdır. Cantigny saldırısını gösteren ve Periscope Film tarafından restore edilen bu film gibi materyaller, savaşa ve Amerikan birliklerinin gücüne olan halk desteğini arttırmak için televizyonlarda gösterildi.
I. Dünya Savaşı'nın sonuçlanması büyük ölçüde Amerika'nın verimliliğine bağlıydı. Siyaset bilimci Hein Goemans'a göre (Rochester Üniversitesi), Almanlar İngilizlerin savaşa hazırlanmasının ne kadar uzun sürdüğünü gördüler ve ABD ordusunun da aynı sürede hazırlanacağını tahmin ettiler. Anlaşıldığı üzere, Alman ordusu savaşa devam etme konusunda aşırı tahminlerde bulunmuş ve 11 Kasım 1918'de teslim olarak I. Dünya Savaşı'nı sona erdirmiştir.
