Birçoğumuz için köpekler en iyi dostlarımızdır. Ama biz aniden ortadan kaybolursak köpeğinize ne olacağını merak ettiniz mi? Evcil köpekler insanlar olmadan yaşayabilir mi? Yaklaşık bir milyar köpeğin en az yüzde 80'i aslında bağımsız, özgürce dolaşan hayatlar yaşıyor ki bu da bazı ipuçları sunuyor.
Eğer onları korumak ve etkilemek için yanlarında olmasaydık köpeklerimiz ne durumda olurdu?
Bizsiz Köpekler
Şimdi köpeklerin insan seçimi ve bakımının rehberliğinden uzak olduğu bir dünya hayal edin. Anlık etki çok keskin olacaktır. Yiyecek, barınak ve sağlık hizmetleri gibi temel ihtiyaçlar için bize bağımlı olan ırkların durumu iyi olmazdı. Uyum sağlamakta zorlanacaklar ve birçoğu insan desteğinin olmadığı bir hayatın acımasız gerçeklerine yenik düşecektir.
Bununla birlikte, bu durum muhtemelen tüm köpeklerin yüzde 20'sinden daha azını etkileyecektir (kabaca evlerimizde yaşayan yüzde). Dünyadaki köpeklerin çoğu serbest dolaşıyor ve Avrupa, Afrika ve Asya'da yaygın.
Ancak bu köpekler geleneksel anlamda evcilleştirilmemiş olsalar da, yine de insanlarla bir arada yaşamaktadırlar. Bu nedenle, hayatta kalmaları neredeyse tamamen çöplükler ve yiyecek yardımları gibi insan yapımı kaynaklara bağlıdır. İnsanlar olmasaydı, doğal seçilim hızla devreye girerdi. Uyum sağlama, avlanma becerileri, hastalıklara karşı direnç, ebeveynlik içgüdüleri ve sosyallik gibi temel hayatta kalma özelliklerinden yoksun olan köpekler yavaş yavaş azalacaktır.
Aşırı büyük ya da aşırı küçük olan köpekler de dezavantajlı olacaktır çünkü bir köpeğin boyutu kalori ihtiyacını, ortamlar arasında vücut ısısını düzenlemesini ve yırtıcılara karşı hassasiyetini etkileyecektir.
Yeni alanları keşfetmek için çok utangaç olmak gibi sınırlı davranışsal stratejiler de zararlı olacaktır. Ve kısırlaştırılmış köpekler her ne kadar avantajlı hayatta kalma özelliklerine sahip olsalar da, genlerini gelecek nesillere aktaramayacaklardır.
Tasarlanmış Irklara Son
Nihayetinde, insan arzularından ziyade sağlık ve davranışsal başarı ile şekillenen farklı bir köpek türü ortaya çıkacaktır.
Köpekler eşlerini ırklarına göre seçmezler ve fırsat verildiğinde kendilerinden çok farklı görünen diğer köpeklerle çiftleşmeye hazırdırlar. Zamanla, farklı köpek ırkları kaybolacak ve sınırsız çiftleşme, uzak Avustralya yerli topluluklarındaki "kamp köpekleri" ve Güneydoğu Asya'da görülen köpeklere benzer tek tip bir "köy köpeği" görünümüne yol açacaktır.
Bu köpekler tipik olarak orta büyüklükte, dengeli bir yapıya, çeşitli renklerde kısa tüylere ve dik kulak ve kuyruklara sahiptir. Ancak, iklim gibi faktörlere bağlı olarak daha tüylü bir kürk gibi bölgesel farklılıklar ortaya çıkabilir.
Uzun vadede, köpekler vahşi kanid yaşam tarzına geri dönecektir. Bu "yeniden yabanileştirilmiş" köpekler, muhtemelen Avustralya'nın dingoları gibi mevcut yabani türdeşlerine benzer sosyal ve beslenme davranışlarını benimseyecektir.
Bu, tanımlanmış bölgeler içinde küçük aile birimlerinde yaşamayı, yıllık üreme mevsimine geri dönmeyi, sosyal avlanmaya katılmayı ve özenli ebeveyn bakımını (özellikle babalardan) içerebilir.
Bu geçiş, bazı ırklar için, özellikle de çoban tipleri ve halihazırda vahşi doğada bağımsız olarak ya da köy köpeği olarak yaşayanlar için daha uygun olacaktır.
Köpekler için İyi Bir Yaşamı Ne Sağlayabilir?
Jessica Pierce ve Marc Bekoff, A Dog's World adlı kitaplarında köpeklerimizi insanların olmadığı bir geleceğe "kıyamete hazırlama" fikrini araştırıyor. Bizi köpeklerimize daha fazla yetki ve dolayısıyla daha fazla mutluluk vermeye teşvik ediyorlar. Bu, hangi yöne yürüyeceklerini seçmelerine izin vermek ya da bir ağacı koklarken zaman ayırmalarına izin vermek kadar basit olabilir.
Köpeklerin olmadığı olası bir gelecek üzerine düşünürken, önemli bir soru ortaya çıkıyor: Köpeklere yönelik eylemlerimiz sürdürülebilir, onların yararına ve doğalarına uygun mu? Yoksa kendi arzularımızla daha mı uyumlular?
