Amerikan İç Savaşı'nın (1861-65) ardından, zafer kazanan Birlik ülkeyi yeniden birleştirmek istedi. Bunu yapmanın bir parçası da Batı'ya, yani Amerika'nın iç bölgelerine yerleşmekti. Bunu yapmak için de bu iç bölgeden geçen bir demiryolu inşa etmek gerekiyordu. Council Bluffs, Iowa'dan San Francisco, Kaliforniya'ya kadar uzanan Kıtalararası Demiryolu'nun inşasında, Central Pacific Demiryolu için Kaliforniya'da binlerce işçiye ihtiyaç vardı. Bu düşük maliyetli işçiler Çin'den geliyor ve Sierra Nevada dağlarında yıpratıcı işlerde çalışıyorlardı. Ne yazık ki bu işçiler genellikle ırkçılık ve ayrımcılıkla karşılaştılar ve bu durum 1882 tarihli meşhur Çin Dışlama Yasası ile doruğa ulaştı. Sonraki altmış yıl boyunca Asya'dan Amerika Birleşik Devletleri'ne göç esasen yasaklandı.
Amerika Birleşik Devletleri'ne Göç
Amerika Birleşik Devletleri'ne göç konusundaki tartışmalar, gerilimin yükseldiği dönemlerle birlikte oldukça çekişmeli olmuştur. Ülkenin varlığının ilk birkaç on yılında, 1781'den 1800'lerin başına kadar, Birleşik Devletler açık göçü teşvik etmiştir. Cumhuriyetin ilk günlerinde göç, ekonomiyi büyütmenin ve ulusun batıya doğru genişlemesine yardımcı olmanın bir yolu olarak teşvik edildi. 1790 tarihli Vatandaşlık Yasası uyarınca, ülkede iki yıl yaşayan "özgür beyazlar", ABD Anayasası'na bağlılık yemini etmeleri halinde çocuklarıyla birlikte vatandaşlık hakkı kazanacaktı.
1798'de Yabancılar ve İsyan Yasaları vatandaşlık için ikamet süresini on dört yıla çıkardı. Ayrıca hükümetin istenmeyen göçmenleri sınır dışı etmesine de izin verdi. Ancak yasanın süresi iki yıl sonra doldu ve 1802'de hükümet vatandaşlık için ikamet şartını beş yıla indirdi. ABD İç Savaşı sırasında, Dışişleri Bakanlığı'na göç komiserliği pozisyonu eklendi ve göçü teşvik etmesi amaçlandı. Altı yıl sonra, yeni bir göç yasası Afrika kökenli kişilerin ABD vatandaşlığına geçmesine izin verdi (ABD Anayasası'nın 14. ve 15. Değişiklikleri ile bağlantılı olarak).
1800'lerin Başından Sonra Yükselen Nativizm
Ulus bir bütün olarak ekonomiyi geliştirmenin ve batıya doğru genişlemenin bir yolu olarak göçü desteklese de, birçok birey ve grup farklı veya Amerikan karşıtı olarak görülen göçmenlerden şiddetle hoşlanmıyordu. Nativizm 1830'larda ve 1840'larda, büyük ölçüde İrlanda'dan gelen Roma Katolik göçmenlere karşı ortaya çıktı. Protestan olmayan göçmenlerin ilk önemli dalgası birçok kişi tarafından Amerikan değerlerine bir hakaret olarak görüldü. Yerliliğin bu ilk dalgası 1850'lerin başında "Hiçbir Şey Bilmiyorum" siyasi partisinin kurulmasıyla zirveye ulaştı.
Yerlicilik, 1840'lardan itibaren göçün hızla artmasından etkilenmiş, göçü eleştirenler göçmenlerin dini farklılıklarını vurgulayarak tehlikeli ve güvenilmez olduklarını ima etmişlerdir. Katolikler bazı bölgelerde çoğunluk haline geldikçe siyasi gerginlikler artmış, bunun sonucunda politikacılar Katoliklerin oylarına göz dikmiş ve bazı hükümet pozisyonlarına Katolikleri atamıştır. "Her Şeyi Bilenler" aynı zamanda alkol karşıtı temperance hareketinin bir parçasıydı ve Katolik göçmenlerin alkol içmesini, kibar toplumu tehdit eden ayyaşlar olduklarını ilan ederek bir kama sorunu olarak kullanmaya çalıştılar.
Kıtalararası Demiryolu
Kuzeydoğu'da Amerikalıların çoğu Asya ya da bu kıtadan gelen göçler hakkında nispeten az şey biliyordu. Büyük ölçüde yerleşime açılmamış olan Batı, en cesur (ya da aptal) maceracılar dışında herkes için erişilmez görünüyordu. Bu durum 1860'larda, önce yerleşimcilere bedava toprak veren 1862 Homestead Yasası ve ardından Kıtalararası Demiryolu ile değişti. Demiryolu, herhangi bir sivilin Kuzeydoğu'dan Kaliforniya'ya kıtayı nispeten güvenli bir şekilde geçmesini mümkün kılmakla kalmadı, aynı zamanda çok çalışmaya istekli olan birçok marjinal gruba da ekonomik fırsat sağladı: Mormonlar ve göçmenler.
Batı Yakası'nda, Kaliforniya'dan doğuya doğru demiryolu inşa edilirken, iş gücünün çoğu Çinli göçmenler tarafından yapıldı. Central Pacific Demiryolu için çalışmak üzere 10.000 ila 15.000 arasında göçmen işe alındı. İrlandalıların çoğunun ayyaş olduğuna inanan müteahhitler Çinli işçileri işe almaya odaklandı. Çinliler aynı zamanda diğer göçmen gruplarını hizada tutmak ve daha yüksek ücret talep etmemelerini sağlamak için bir koz olarak kullanıldı. Başlangıçta 50 Çinli işçiden oluşan bir gruptan etkilenen ustabaşı James Stobridge hızla çok daha fazlasını işe aldı. Ne yazık ki bu durum, farklı geçmişlere sahip yeni iş arkadaşlarına içerleyen beyaz işçilerle gerginliğe neden oldu.
Çinlilerin Batı Yakasına Göçü
Çin göçü Batı Yakası'nda 1840'larda, genellikle el işçiliği yapmaya hazır genç erkekler şeklinde başladı. 1850'lerde Kaliforniya'nın altına hücumu sırasında altın madenlerinde çalıştılar. Bu on yıl boyunca, ülkelerindeki ekonomik sıkıntılardan kaçmak isteyen ilk aileler Çin'den gelmeye başladı. Özellikle Kaliforniya'daki altına hücum sona erdikten sonra ucuz işgücü olarak görüldüler. 1851 yılına gelindiğinde, yaklaşık 25.000 Çinli göçmen Kaliforniya'ya doğru yola çıkmıştı ve çoğu altına hücum hikayelerinin büyük ölçüde efsane olduğunu çabucak keşfetti.
Bazı Çinli erkekler evlerine dönebildi ve daha sonra ailelerini Amerika Birleşik Devletleri'ne geri getirebildi, ancak çoğunluk bunu yapamadı. 1880 nüfus sayımında Çin'den gelen her bir kadına yaklaşık yirmi erkek düşüyordu. Madencilik ve demiryolları dışında Çinli işçiler tarımda da çalışıyordu. Zamanla, Kaliforniya'daki şehirler "Çin Mahalleleri" olarak bilinen, ağırlıklı olarak Çinli mahalleleri geliştirmeye başladı. Burada bazı göçmenler diğer Çinli göçmenlere hizmet sağlayarak çalışabiliyordu. 1868'den sonra, Amerikan şirketlerinin düşük maliyetli Çinli işçi ithal etmesine izin veren Burlingame-Seward Anlaşması kapsamında ABD'ye Çinli göçü arttı.
Çinli Göçmenlerin Karşılaştığı Koşullar
Amerika Birleşik Devletleri'ne gelen göçmenlerin çoğu için çalışma koşulları 1800'lerde zordu. Ancak Çinliler, açık ırkçı önyargılar ve ayrımcı ücretler nedeniyle daha da kötü durumdaydı; Kıtalararası Demiryolu'nda çalışan İrlandalı işçilere daha fazla ücret ödeniyor ve ücretsiz biniş hakkı veriliyordu. Birçok işveren, beyaz işçilerin beklediği ücretleri düşürmek için özellikle Çinli işçileri kullandı ve bu işçiler öfkelerini işverenler yerine sıklıkla Çinlilerden çıkardı. Ancak sonunda beyaz demiryolu işçileri Çinli meslektaşlarıyla birlikte çalışmayı öğrendi ya da yerlerinin değiştirilmesiyle karşı karşıya kaldı.
Demiryolları dışında, Çinli göçmenler sıklıkla çeşitli işlerde çalışmalarını yasaklayan ayrımcı yasalarla karşı karşıya kaldılar. Şiddet yaygındı ve failler nadiren cezalandırılıyordu. Çinli işçiler cezasız bir şekilde soyuluyor ve servetlerini teslim etmeyi reddettiklerinde sıklıkla vurularak öldürülüyorlardı. Irkçılık ve zorlu iş rekabeti korkuları nedeniyle, Çinli göçmen işçileri savunmak için çok az kamu ilgisi vardı. Birçoğu Batı'daki şehirlerden kovuldu ve Çin karşıtı ayaklanmalarda eşyaları ve dükkanları tahrip edildi. Kıtalararası Demiryolu'nun tamamlanmasının ardından, beyazların iş arayan binlerce Çinli işçinin iş rekabetinden korkmasıyla şiddet daha da kötüleşti.
Çin Göçünün Yasaklanması İçin Siyasi Baskı
Yerel ve eyalet yasaları hızla Çinli göçmenleri hedef aldı ve onları genellikle ücret ödemeye ve geleneksel iş yapma yöntemlerini terk etmeye zorladı. Devlette istihdam ve hatta devlet okullarının kullanımı Çinliler için yasaklandı. Mahkemeler genellikle Çinli göçmenlerin tanıklığına başvurmuyordu, yani Çinliler ve beyazlar arasındaki hukuki anlaşmazlıklar neredeyse otomatik olarak beyaz tarafın lehine sonuçlanıyordu. Bu ırkçılığa, 1870'lerde ABD ekonomisinin duraklamasıyla birlikte artan ekonomik korkular da eklendi. Demiryolu işçiliği için artık ihtiyaç duyulmayan Çinli göçmenler, düşen ücretler ve yüksek işsizlik nedeniyle genellikle günah keçisi ilan edildi (haksız yere suçlandı).
1870'lerin sonlarında, Çin göçünün kısıtlanmasını savunanlar Kongre'de zemin kazanmaya başladı. Batı eyaletlerinde öne çıkan Demokrat Parti, Çin göçünün tamamen yasaklanmasını istiyordu. Kaliforniya gibi eyaletlerin Çin göçüne sınır koyma girişimleri Burlingame-Seward Antlaşması'nı ihlal etmişti, Kongre'nin 1879'daki girişimi de öyle. Başkan Rutherford B. Hayes, Burlingame Antlaşması'nı ihlal ettiği için Kongre'nin 1879 tarihli tasarısını veto etmek zorunda kalmış ve yeni bir antlaşma müzakere etmesi için diplomat James Angell'i göndermişti. 1880 yılında imzalanan yeni Angell Antlaşması, Çin'den göç konusunda uzun süredir talep edilen kısıtlamalara nihayet izin verdi.
Çin Dışlama Yasası Kabul Edildi
Angell Antlaşması'nın Çin göçünün sınırlandırılması için yasal gerekçe oluşturmasıyla birlikte 1882 yılında Çin Dışlama Yasası kabul edildi. Bu yasa, Amerika'nın yeni fırsatlar ve özgürlükler arayan göçmenlerin şampiyonu olduğu tarihi bir eğilimi tersine çevirerek ülkeye göçü büyük ölçüde sınırlayan ilk yasa oldu. Dışlama Yasası'nın kabulünden hemen sonra Çinli göçmenler tarafından kullanılan "boşlukları" ortadan kaldırmaya yönelik girişimler başladı ve 1884 yılında daha katı değişiklikler yapıldı. Yasak, 1888'de Scott Yasası ile daha da katı hale getirildi ve uzun süreli ABD sakinleri için bile Çin'i ziyaret ettikten sonra ABD'ye yeniden giriş yasaklandı.
1892 yılında, Çinlilerin göçüne getirilen on yıllık yasak Kongre tarafından tekrar uzatıldı. Neyse ki ABD Yüksek Mahkemesi, United States v. Wong Kim Ark (1898) davasında Çinli Amerikalılar için doğuştan vatandaşlığı (ABD'de doğanların otomatik olarak Amerikan vatandaşı sayılması) onayladı. Çinli erkeklerin evlerine dönme ve eşlerini geri getirme imkânı esasen ortadan kaldırıldığı için bu durum Çinli göçmen topluluğu için muhtemelen çok az rahatlatıcı oldu. 1902 yılında, on yıllık yasak bu kez ABD'nin Hawaii ve Filipinler topraklarını da kapsayacak şekilde yeniden uzatıldı.
1882'deki Çin Dışlama Yasasının Etkileri
Ne yazık ki Çinlileri Dışlama Yasası, Çinli göçmenlere karşı zaten düşmanlık besleyenleri daha da cesaretlendirdi. 1880'lerde Wyoming ve Oregon da dahil olmak üzere Batı'da Çinli göçmenlere ve işçilere şiddet uygulandı. Çin'de hükümet, yasağın 1902 Geary Yasası ile uzatılmasını bir aşağılanma olarak gördü ve ABD Başkanı Theodore Roosevelt'in diplomatik baskısının ardından kısa ömürlü bir Amerikan karşıtı boykot düzenledi. Ekonomik açıdan, ithal Çinli işgücüne getirilen yasak geri tepti ve Çinlilerin "iş çaldığı" yönündeki yerlici söylemi büyük ölçüde çürüterek, genel olarak işçi ücretlerinin düşmesine yol açtı.
Yasa, Çin'den göçü sınırlandırmada oldukça başarılı oldu ve 1890 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde 2.000'den daha az Çinli ikamet etti. I. Dünya Savaşı'ndan sonra, belirli ülkelerden gelen göçmenlere getirilen sayısal sınırlamalar, 1924 Göçmenlik Yasası'nın kabul edilmesiyle Avrupa'yı da kapsayacak şekilde genişletildi. Bu yasa, Japonya da dahil olmak üzere diğer Asya ülkelerinden göçü de yasakladı. Bu yeni yasa, ABD ve Japonya arasındaki siyasi gerilimi arttırmış ve "Amerikan olmayan" göçmenlerin geleneksel Amerikan değerlerini tehdit etmesini daha fazla önlemeyi amaçlamıştır. I. Dünya Savaşı sonrası radikalizmin, özellikle de Rusya'daki Komünist Devrimin ardından, birçok Amerikalı göçmenliğe karşı artan bir şüphe duydu.
II. Dünya Savaşı: Çin Göçmenlik Yasası'nın Kaldırılması
Amerika Birleşik Devletleri, Japonya'nın Pearl Harbor saldırısının ardından II. Dünya Savaşı'na katıldığında, resmen Müttefik Güçlerden biri haline geldi. Asya'da bu, 1930'lardan beri Japonya ile savaş halinde olan Çin ile ittifak anlamına geliyordu. Japonya'ya karşı Çin ile müttefik olunduğunda Çinlilerin göçünün yasaklanması siyasi açıdan sorun yaratıyordu. Bu nedenle, Çin Dışlama Yasası ve daha sonraki revizyonları 1943 yılında kaldırıldı. Ancak açık göçe izin verilmedi: yıllık sadece 105 kişilik bir göçmen kotasına izin verildi. Müttefiklerin II. Dünya Savaşı'ndaki zaferinden hemen sonra, Komünistler ve Milliyetçiler kontrol için savaşmaya devam ederken Çin'e iç savaş geri döndü.
Komünist Çin'in göçü (ülkeyi terk etmeyi) yasaklaması nedeniyle 1949'da Çin İç Savaşı'ndaki Komünist zaferden sonra Çin'den Amerika Birleşik Devletleri'ne göç neredeyse durdu. Amerika Birleşik Devletleri ile Çin arasında 1979 yılında normal diplomatik ilişkilerin yeniden kurulmasının ardından 1980'lerden itibaren Çin'den ABD'ye göç geri dönmüştür. 2016 yılı itibariyle ABD'de yaklaşık 2 milyon Çinli göçmen ikamet etmektedir. 2010 ve 2017 yılları arasında Çin'den gelen göç yaklaşık yüzde 30 artmıştır.
Çin Dışlama Yasasının Sonuçları
1965 yılında yeni bir Göçmenlik ve Vatandaşlık Yasası 1920'lerden beri kullanılan kota sistemini kaldırdı. Bu yasa, önceki göçmenlik yasalarında büyük ölçüde ayrımcılığa maruz kalan Latin Amerika, Asya ve Afrika'dan gelen göçün hızla genişlemesine olanak sağladı. Yeni 1965 Göçmenlik ve Vatandaşlık Yasası, beceri ve ABD'de ikamet edenlerle aile ilişkilerine dayalı göçü önceliklendirdi. Bu durum, 1882'den beri dışlanmış olan Çinli göçmenlerin aile üyelerinin vize başvurusunda bulunmasına olanak sağladı. Yasanın 1968'de yürürlüğe girmesinden bu yana, Amerika'nın demografik yapısındaki Asyalı ve Asyalı-Amerikalı oranı önemli ölçüde artarak ülkenin çeşitliliğini arttırdı.
Bununla birlikte, 1880'lerden bu yana göç politikalarının genel olarak liberalleşmesine rağmen, yerlicilik Amerika Birleşik Devletleri'nde yinelenen bir siyasi tema olmaya devam etmektedir. Bugün büyük ölçüde Latin Amerikalı göçmenleri hedef alsa da, yabancı ülkelerden gelen "ucuz işgücünün" "Amerikan işlerini çalmakla" tehdit ettiği yönündeki eski söylemler yaygınlığını korumaktadır. Bazıları ABD'deki yeni aşırı sağ muhafazakârlık dalgasının, ABD'nin Meksika sınırına duvar örülmesi çağrısı da dâhil olmak üzere, yeni bir yerlicilik dönemini tetiklediğini ileri sürmektedir. Latin Amerika'dan gelen göç, siyasetin sıcak konularından biri olmaya devam ediyor ve "sınırın güvence altına alınması" ile ilgili sorular önümüzdeki birkaç seçim dönemi boyunca güncelliğini koruyacak.
