Alman ormancı Peter Wohlleben'in "Ağaçların Gizli Yaşamı: Ne Hissederler, Nasıl İletişim Kurarlar" adlı kitabını okuyan herkes, bitkilerin tarihsel olarak düşündüğümüzden daha duyarlı ve zeki olduğunu öğrenecektir. Ağaçlar "koloniler" halinde yaşayacak şekilde evrimleşmiştir; bu kolonilerde tek tek ağaçlar yeraltındaki mantar ağları aracılığıyla birbirleriyle iletişim kurabilir, birbirlerini saldıran zehirli böcekler ya da diğer tehditler konusunda uyarabilirler.
Ağaçların koku ve tat alma duyularına sahip olduğunu gösteren bazı kanıtlar da var. Örneğin bir tırtılın bir çam ağacına saldırdığını varsayalım. Çam ağacı tırtılın tükürüğünü "tadabilir" ve kendini korumak için savunmaya geçebilir. Ancak tırtılı sadece kötü tadı olan bir şey salgılayarak püskürtmez. Bunun yerine, tırtılın düşmanlarından birini, tırtılların içine yumurta bırakan ve onları öldüren parazitik bir yaban arısını çeken bir feromon salgılayabilir. 2017 yılında Avustralya'da yapılan bir çalışmada, araştırmacılar bitkilerin hayatta kalmak için kullanabileceği başka bir duyu daha buldu: Dinleme.
Deney
Araştırmanın yazarı evrimsel biyolog Monica Gagliano'ya göre bitkiler, suyun nerede olduğunu belirlemek için havadaki nemi algılayarak dehidrasyonu önlemek için suyu "koklamakta" başarılılar. Bununla birlikte kuraklıkta ya da bitkiler bir su kaynağından çok uzakta olduklarında, yine de suyun nerede olduğunu "hissetmeyi" başarırlar. Bu durum Batı Avustralya Üniversitesi'ndeki (UWA) araştırmacıları, bitkilerin su kaynaklarını "duyup duyamadıklarını" belirlemek amacıyla bir deney yapmaya yöneltti.
Araştırmacılar deneylerinde, sıradan bir bahçe bezelyesi bitkisini, iki parçaya bölünmüş (baş aşağı bir "Y" gibi) bir boru içeren bir toprak kabın içine koydular. UWA'ya göre araştırmacılar daha sonra her bir bölümdeki borulardan bitkiye bir dizi ses (beyaz gürültü, gerçekten akan su ve akan su kaydı) dinletti. Buldukları şey, bezelye bitkisinin köklerinin akan su sesi yönünde büyümeye başladığı, ancak beyaz gürültü veya kaydedilmiş akan su yönünde büyümediği oldu.
Çıkarımlar
Çalışmanın bulguları, bitkilerin akan suyun nemini "hissetmek" yerine akan suyun akustiğini "duyabildiğini" gösteriyor. Ve hatta "sahte" kaydedilmiş akan su sesleri ile gerçeğini ayırt edebiliyorlar. Gagliano'ya göre bu durum, gürültü kirliliğinin bitkilerin suyu algılama yeteneğini nasıl etkiliyor olabileceği sorusunu gündeme getiriyor. Gagliano'ya göre, örneğin çok fazla trafik sesi varsa, bir bitki yakındaki suyu tespit edemeyebilir ve bu da hayatta kalmak için bu bitkileri yiyen hayvanlar üzerinde daha kapsamlı etkilere neden olabilir. Bu aynı zamanda birçok ağaç kökünün neden yeraltındaki kanalizasyon borularına doğru büyüme eğiliminde olduğunu da açıklayabilir.
Bu, bitkilerin "duyabildiği" fikrini destekleyen ilk kanıt değil. "Vızıltı tozlaşması" adı verilen bir süreç sayesinde bitkiler arıların kanat vızıltılarını "dinleyebiliyor" ve arılar yakınlardayken daha fazla polen üretebiliyor. Diğer araştırmalar, belirli bir tür kaya tere bitkisinin rüzgar sesleri ile bir tırtılın çiğneme sesleri arasındaki farkı anlayabildiğini göstermiştir. Tırtılı algıladığında, onları uzaklaştırmak için bazı toksinler salgılayabiliyor.
Wohlleben, ağaçlara "insan benzeri" duyular eklediği için başlangıçta birçok kişi tarafından tartışmalı bir bilim insanı olarak görüldü ve bazıları tarafından hala öyle görülüyor. Ancak Gagliano ve diğerlerinin araştırmaları, "bitki yaşamının" duyarlı ve bilinçli olduğunu ve "insan yaşamına" bir zamanlar düşündüğümüzden daha yakın olabileceğini göstermeye başlıyor.
