Britanya İmparatorluğu, Büyük Britanya tarafından yönetilen sömürgeler, bağımlılıklar, dominyonlar ve mandalardan oluşuyordu. Zirvede olduğu dönemde dünyanın gördüğü en büyük imparatorluktu. İmparatorluğun gücü bir namlunun ucunda büyüyordu.
Britanya İmparatorluğu, sömürgeleştirilmiş insanların emeği ve kaynaklarıyla inşa edildi, sömürge yöneticileri ve askerleri tarafından yönetildi ve sömürge birlikleri tarafından desteklendi. Ancak, imparatorluk aynı zamanda imparatorluk merkezinden gelen son derece etkili bireylerden oluşan eklektik bir kadro tarafından onaylanıyor, tasarlanıyor ve yönetiliyordu.
John Stuart Mill
John Stuart Mill'in (1806-1873) ünlü makalesi Özgürlük Üzerine (1851), 'çoğunluğun tiranlığına' karşı bireysel özgürlüğün şimdiye kadar yazılmış en ünlü savunmalarından biri olarak duruyor. Ancak, döneminin önde gelen liberal düşünürlerinden biri olmasına rağmen, imparatorluğun sadık bir savunucusu ve Avrupalı olmayan halkların boyunduruk altına alınmasının güçlü bir destekçisiydi. Mill, bireysel yaşam ve özgürlüğe verdiği desteğin yanı sıra hayatı boyunca sömürgeleştirmeyi savunmuştur.
Mill yazılarında, sömürge bölgelerinin henüz Avrupalı olmadığını, ancak uygun rehberlik ve yönetim yoluyla potansiyel olarak arınma ve 'medenileşme' kapasitesine sahip olduğunu savunmuştur. Bu topraklarda özyönetim 'hazır' oldukları kabul edilenler içindi.
Mill, 1823 yılında, on yedi yaşındayken İngiliz Doğu Hindistan Şirketi'nde sömürge yöneticisi olarak kariyerine başladı ve bu görevi 1858 yılına kadar sürdürdü. Hint toplumunun geri kalmışlığına ve bunu iyileştirmenin bir yolu olarak 'aydınlamacı despotizme' olan inancı, sömürgecilik konusunda kamuoyu oluşumunda önemli bir rol oynamıştır.
Robert Clive
Tümgeneral Robert Clive (1725-74) Doğu Hindistan Şirketi'nde memur olarak işe başladı, asker oldu ve Bengal'in ilk İngiliz Valisi olarak yükseldi. Son derece becerikli ve acımasız bir askeri komutan olan Clive'ın en büyük zaferi, Hindistan'da Doğu Hindistan Şirketi yönetiminin temelini atan Plassey Muharebesi (1757) olmuştur. Clive'ın Bengal Valisi olarak geçirdiği iki dönem (1758-60 ve 1764-67) büyük bir yağma ile geçti. Doğu Hindistan Şirketi aracılığıyla havale ettiği 180.000 sterlinlik (2023'te 25 milyon sterlinden fazla) kişisel servetiyle 1767'de İngiltere'ye döndü.
Dönüşünde Clive, İngiliz milletvekilleri tarafından kötü yönetim ve açgözlülükle suçlandı. Clive kendini savunurken karakteristik bir inanç sergileyerek "kendi yumuşak başlılığına hayret ettiğini" iddia etmiştir. 1774'te kendi canına kıydı, nedenlerine ilişkin hakim görüş, vicdanının sonunda işlediği suçları bastırdığı yönündeydi. Öldüğünde serveti yaklaşık 500.000 £ (bugün yaklaşık 33 milyon £) değerindeydi.
Cecil Rhodes
Cecil John Rhodes (1855-1902) gelmiş geçmiş en gayretli emperyalistlerden biri olarak kabul edilmektedir. On dokuzuncu yüzyılın sonlarındaki 'Afrika mücadelesinde' önemli bir rol oynamış ve Güney Afrika'daki geniş toprakların Britanya İmparatorluğu için ilhak edilmesini organize etmiştir. Rhodes 1871 yılında elmas ticaretine girdi ve 1888 yılında De Beers'i kurdu. Stratejisi, madencilik girişimleri başlatarak ve yerel Afrikalı yöneticilerden maden imtiyazları alarak Britanya İmparatorluğu'nu Afrika'da genişletmekti. "Rodezya "yı (bugünkü Zimbabve) sömürgeleştirme hayali, şirketine 1889 yılında Kraliyet Beratı verilmesiyle gerçekleşti.
Rhodes her şeyden önce Anglosakson ırkının kaderinde büyüklük olduğuna inanıyordu. İngiliz Cape Kolonisi Başbakanı olarak (1890-1896) siyahların oy kullanmasını kısıtlayarak apartheid'ın temellerini attı. Rodezya'daki İngiliz Güney Afrika Şirketi'nin uyguladığı aşırı şiddet, İngiliz sömürge tarihinin en karanlık bölümlerinden birine işaret etmektedir.
Rudyard Kipling
Rudyard Kipling (1865-1936) Britanya'nın en parlak modern yazarlarından biri ve imparatorluğun en büyük vaiziydi. The Jungle Book (1894) ve Just So Stories (1902) gibi şiirlerinden Mandalay ve Gunga Din (1890) adlı eserlerinde emperyalist dünya görüşü ağır basıyordu.
Bombay'da doğmasına rağmen, Kipling'in gençlik hayatının en büyük travması 1871'de İngiltere'ye okula gönderilmesiyle yaşandı. On yedi yaşına kadar Hindistan'a dönmedi. 1889'da, yirmi üç yaşındayken temelli olarak Londra'ya taşındı. İngiliz Hindistan'ının kültürüne duyduğu hayranlık onu hiç terk etmedi.
İngiltere'de Kipling, Anglosakson emperyalizminin fiili sesi olarak ortaya çıktı. En kötü şöhretli eseri Beyaz Adamın Yükü'nü (1899) kaleme alarak Amerika Birleşik Devletleri'ne Avrupalı olmayan "dinsizleri" medenileştirme sorumluluğunu üstlenmesi için yalvardı. Kimileri tarafından saygı duyulan, kimileri tarafından ise aşağılanan Rudyard Kipling, Britanya imparatorluğu kültürünün en özgün seslerinden biri olmaya devam etmektedir.
Kraliçe Victoria
Kraliçe Victoria (1819-1901) henüz on sekiz yaşındayken tahta çıktığında, Britanya öncelikle bir ticaret gücüydü. Ancak Kraliçe öldüğünde Britanya dünyanın gördüğü en büyük sömürge imparatorluğuna sahipti. Hindistan'daki Şirket Yönetimini fesheden ve Hindistan'ı İngiliz Kraliyetinin yönetimi altına sokan Hindistan Hükümeti Yasası (1858) doğrudan onun ve kocası Albert'in etkisi altındaydı. Bu doğrultuda, 1860'larda kendisini "Hindistan İmparatoriçesi" olarak adlandırdı ve bu unvanı resmi olarak 1876'da aldı.
Victoria'nın monarşi ve imparatorluk arasındaki ilk modern ilişkiyi kurması, daha sonra Kraliçe II. Elizabeth'in imparatorluk kültürüne olan düşkünlüğünden Kral III. Charles'ın İngiliz Milletler Topluluğu'na olan bugünkü hevesine kadar halefleri tarafından da benimsenen bir örnek teşkil etmiştir. Ulusal ve emperyal gururun gerçek anlamda vücut bulmuş hali olan Kraliçe Victoria, Britanya İmparatorluğu tarihindeki en etkili figürdür. "Üzerinde güneş batmayan" bir imparatorluğa hükmetmiştir.