Yapılan bir araştırma, Nil Nehri'nin artık akmayan bir kolunun Giza piramitlerinin inşası için gerekli olabileceğini öne sürüyor. Mısırlı inşaatçılar devasa taş blokları piramitlerin bulunduğu platoya gemilerle taşıyabildiler çünkü Nil'in Khufu kolu o dönemde seyrüsefere elverişliydi. Firavunlar Khufu, Khafre ve Menkaure dönemlerinde Nil'in seviyesi çoktan düşmüş olmasına rağmen, piramitlerin inşa edildiği süre boyunca bu kol hala kullanışlıydı.
Antik dünyanın yedi harikasından biri olan üç devasa Giza piramidi -Khufu, Khafre ve Menkaure- tüm dünyada en çok bilinen yapılar arasındadır. Dördüncü Hanedanlık döneminde, MÖ. 2620 ile 2500 yılları arasında, günümüzde Nil'in batı kıyısından yaklaşık 10 km uzaklıkta bulunan büyük bir kireçtaşı platosu üzerinde inşa edilmişlerdir. Dönemin işçilerinin tonlarca ağırlığındaki ve Nil'in yukarısındaki taş ocaklarından taşınan devasa taşları platoya nasıl taşıdıkları uzun zamandır bir muamma.
Nil'in kolunda potansiyel bir liman
Ancak, piramitlerin inşasında ulaşım lojistiğinde coğrafyanın ve iyi bir iklimin rol oynadığı artık bilinmektedir. Bilim insanları arasında uzun süredir kabul gören teoriler, piramitlerin bulunduğu platoya bir zamanlar Nil Nehri'nin artık kurumuş olan bir kolu tarafından doğrudan ulaşıldığını öne sürüyor. Aix-Marseille Üniversitesi'nden Hader Sheisha ve meslektaşlarına göre, nehir limanı teorisi, piramit inşaatçılarının Khufu'nun bu Nil kolunun batı kıyısından bir geçit kazdığını ve genişlettiğini varsaymaktadır.
Bu sayede piramitlerin yapı malzemelerinin doğrudan platoya taşınmasının ve orada boşaltılmasının mümkün olduğu varsayılmaktadır. Nil Nehri'nin ve Khufu kolunun o zamanki seviyesinin, platoya gemiyle bu taşımaya izin verecek kadar yüksek olup olmadığı sorusu cevapsız kaldı. Eski Khufu kolu bölgesinden alınan beş sondaj karotunun yardımıyla araştırmacılar şimdi bu soruyu daha ayrıntılı olarak incelediler. İklim modelleri, polen ve kaya analizleri ve diğer yöntemleri kullanarak 8.000 yıl boyunca su seviyesini yeniden oluşturmayı başardılar.
Çok derinden tam sağa
Bulgular, Mısır'ın MÖ 3500'lere kadar genellikle yağışlı bir havaya sahip olduğu ve Nil'in Khufu kolunun alışılmadık derecede yüksek su seviyelerine sahip olduğu yönündeydi. Ancak daha sonra su seviyeleri kademeli olarak düşmeye başlamış ve bu da insanların predinastik dönem ve erken Mısır Krallığı boyunca nehir kıyısındaki zengin ovalarda kolonileşmesini sağlamıştır. Araştırmacılara göre, nehir seviyelerindeki bu düşüş, MÖ dördüncü yüzyıl boyunca Giza'nın cazibesiyle yakından ilişkili olabilir.
MÖ yaklaşık 2970'te iklim önemli ölçüde kuraklaşmaya başladı ve yıllık Nil taşkınları da daha az güçlü hale geldi. Ancak Khufu kolunun su seviyesi sürekli olarak seyrüsefere elverişli olacak kadar yüksek kaldı. MÖ 2686'da başlayan bu durumdan en çok Eski Krallık'ın ilk dönemlerindeki firavunlar yararlanmıştır. Khufu kolu daha sonra Üçüncü Hanedan'dan Beşinci Hanedan'a kadar piramit inşaat alanları kurmak ve geliştirmek için düzenlenmiştir.
Khufu kolu inşaat sırasında gezilebilir durumdaydı
Araştırmacılar, piramitlerin inşasında hem Khufu Nil'inin hem de Giza platosunun kullanıldığına dair kanıtlar olduğunu iddia ediyor. Sheisha ve meslektaşları, Eski Krallık mühendislerinin platodaki devasa anıtlarını oluşturmak için nehir ortamından ve yıllık Nil taşkınlarından yararlandıklarını iddia etti. Malları daha iyi boşaltmak için inşaatçılar Khufu'nun kolunu bazı yerlerde derinleştirmiş, kanallar ve liman tesisleri inşa etmişlerdir.
Bu, inşaatçıların taşların ve diğer malzemelerin gemiyle transferini yönetmelerine yardımcı oldu ve özellikle Nil'in yıllık taşkınları sırasında ağır yüklü yük gemilerinin bile neredeyse doğrudan piramit inşaat alanına ilerlemesini mümkün kıldı. Bunun sonucunda, özellikle Dördüncü Hanedanlık döneminde Giza platosundaki arkeolojik alanların sayısında keskin bir artış oldu. Bu, firavunlar Khufu, Khafre ve Menkaure tarafından bugün hala ayakta olan özel bir yapı olan Büyük Piramitleri inşa etmek için kullanıldı.
Eski Krallık azalan su seviyeleri nedeniyle sona erdi
Nil'in Khufu kolundaki sabit su seviyeleri yaklaşık MÖ 2225'e, yani Eski Krallık döneminin sonuna kadar devam etmiştir. Bunu takiben Nil ve kollarının su seviyelerinde bir düşüş yaşanmış ve kısa bir süre sonra Kuzey Afrika, yıllık Nil taşkınlarının bile gerçekleşmesini engelleyen bir kuraklık dönemi yaşamıştır. Bu başarısızlığın, Eski Krallık'ın sonunu ve Mısır'ın Birinci Ara Dönemi'nin başlangıcını getiren korkunç kıtlıklara yol açtığı düşünülmektedir.
MÖ 1349'da Firavun Tutankamon'un hükümdarlığının başlangıcında başka bir kurak dönem ortaya çıkana kadar iklim ve su seviyeleri sonraki yüzyıllarda büyük ölçüde değişti. Üçüncü Ara Dönem'in başlangıcında Nil'in ve Khufu kolunun su seviyeleri önemli ölçüde düşmüştü ve bu da Khufu kolunun giderek alüvyonlaşmasına ve kurumasına yol açtı.
