Japonya, 1180. Krizantem Tahtı onlarca yıldır iki rakip ailenin geçici hakimiyeti altındaydı: Taira ve Minamoto, her ikisi de İmparatorluk Sarayı'nın kontrolü ve bununla birlikte tüm Japonya üzerinde güç sahibi olmak için yarışıyordu. O dönemde Taira açık ara en baskın güçtü, sarayda aile üyelerini güç ve nüfuz sahibi pozisyonlara yerleştirmiş ve ülkenin dört bir yanında toprak sahibi olmuştu. Minamotolar, taht için istenmeyen bir rakibin yanında yer aldıkları için büyük ölçüde gözden düşmüş ve başkentten sürgün edilmişlerdi.
Taira'nın İktidara Yükselişi
Taira klanı, MS 782'den 805'e kadar hüküm süren İmparator Kanmu tarafından rütbeleri sökülen ve asalet pozisyonları verilen kraliyet ailesi üyelerinden oluşuyordu. Bu, hükümdarlık devredilirken karışıklığı önlemek için yapılmıştı. Aksi takdirde, önceki İmparatorların torunları ve akrabaları meşruiyet iddiasında bulunarak veraset için potansiyel olarak rekabet edebilirlerdi. Tabii ki bu, onun çabalarına rağmen yine de gerçekleşti. Tahttan feragat eden bir İmparator bile hala muazzam bir nüfuza sahip olabiliyor, bu da onların desteğini hevesli soylular için paha biçilmez kılıyordu.
Bu çatışmanın Taira tarafındaki ana figürü, 1100'lerin ikinci yarısında klanın yöneticisi olan Taira Kiyomori'ydi. Kiyomori eski İmparator Go-Shirakawa'yı destekledi ve 1156'daki Heiji Olayı sırasında onu Minamoto'dan kurtardı. Ödül olarak Kiyomori, tahtın kendisi dışında hükümetin en yüksek makamı olan daijo daijin oldu. Bu gücü kullanarak eyaletlere sadık yandaşlar yerleştirdi ve Song Çin'i ile ticari ilişkilerini güçlendirmek için Taira'nın denizcilikteki becerisinden yararlandı. Taira klanı aynı zamanda isimlerinin kanjisinin on'yomi (Çin-Japon) okunuşu olan "Heike" olarak da adlandırılırdı.
Minamoto'ya Giriş
Taira'lar gibi Minamoto'lar da İmparator'un soyunun bir başka koluydu ve en kalabalık olanlarından biriydi. Klanın en güçlü olduğu dönemde 21 kolu vardı ve bunların birçoğu daha sonraki dönemlerde öne çıkacak, hem Ashikaga hem de Tokugawa şogunlukları Minamoto soyundan geldiklerini iddia edeceklerdi. Burada Seiwa Genji'ye bakacağız – "Genji", "Minamoto" kanjisinin on'yomi okunuşudur.
Minamotolar neredeyse kuruluşlarından itibaren azılı savaşçılar olarak ün salmışlardı ve Takeda Shingen yüzyıllar sonra onların mirasını devam ettirecekti. Bir zamanlar güçlü bir klan olan ve sık sık imparatorluk naipliği yapan Fujiwara'lar da bu dönemde, belki bir gün Minamoto'ları daha önce sahip oldukları gücü ve nüfuzu geri kazanmak için bir destek olarak kullanabilecekleri umuduyla onlarla ittifak kurdular. Minamotoların bazıları gerçekten de yetenekli savaşçılardı ama sadece silah kullanma becerisi tek başına yeterli değildi. Başarılı olmak için diplomasi, müzakere ve hile becerilerine de sahip olmaları gerekiyordu.
Heiji İsyanı ve Minamoto'nun Sürgünü
Taira Kiyomori hacca gitmek için bir süre ara verdiğinde, Minamoto Yoşitomo sarayı ele geçirme ve Taira klanını iktidardan düşürme fırsatını yakaladı. Yanında Fujiwara Nobuyori de vardı.
Ne yazık ki Yoşitomo, ilk saldırı başarılı olmasına rağmen, bir sonraki hamlesini planlamadı veya Kiyomori'nin geri dönüp kontrolü yeniden ele geçirmesine olanak tanıyan kararlı bir yerleşme eylemi yapmadı. Yoşitomo öldürüldü, ancak en küçük üç oğlu Yoritomo, Noriyori ve Yoşitsune sadece sürgüne gönderildi. Yoritomo ve Noriyori Izu'ya giderken, Yoshitsune Kurama-dera'ya gitti ve Japonya'nın kuzeyine taşınmadan önce oradaki rahiplerle çalıştı.
Genpei Savaşının Başlangıcı
Adını iki klanın kanjilerinin alternatif okunuşlarından alan Genpei Savaşı, 1180 yılında Taira Kiyomori'nin önceki İmparatorun tahttan çekilmesinin ardından torunu Antoku'yu İmparator olarak atamasıyla başladı. Antoku o sırada daha yeni yürümeye başlamıştı. Veliaht Prens Mochihito, hakkı olduğu varsayılan makamdan mahrum bırakılınca, Taira'nın çöküşünü görmek isteyenlere bir toplanma çağrısı gönderdi. Minamoto Yorimasa bu çağrıya cevap vererek bir grup savaşçıyı sancağı altında topladı ve Kyoto üzerine yürüdü. Saraya yapılan başarısız bir saldırıdan sonra Uji Nehri'ni geçerek kaçtılar ve isyan ateşini yaktılar.
Yoshitomo'nun en büyük oğlu Yoritomo Minamoto hızla Kanto bölgesini ve diğer doğu eyaletlerini ele geçirdi. Karizması, savaş zekası ve Taira'ya karşı zaten var olan nefretinin bir dozu, onlara meydan okuyacak kadar büyük bir ordu kazanmasını sağladı. Fujikawa Muharebesi, tartışmasız Taira üstünlüğü fikrinin ölüm çanıydı: Taira ordusu bozuldu ve yaklaşan Minamoto kuvvetlerinden kaçtı.
Minamoto ile uğraşmanın stresi ve diğer eyaletlerdeki ayaklanmalar Taira Kiyomori'nin 1181'de hastalıktan ölmesine yol açtı ve ikinci oğlu klan liderliğini devraldı ancak Kiyomori'nin yetenekleriyle boy ölçüşemedi. Öte yandan ilk oğlu çoktan ölmüştü.
Yowa Kıtlığı
Herhangi bir tarım toplumunda, hakim olan hava durumu yaşam ve ölüm arasındaki fark anlamına gelebilir. 1180 yılında başlayan ve iki yıldan fazla süren Yowa Kıtlığı batı Japonya'yı kasıp kavurmuştur. Yeteri kadar yetiştirilemediği için yiyecek stokları tükendi ve kırsal kesimdeki çeşitli ordular geriye kalanları aldı. Batı eyaletlerinde açlıktan ölümler yaygınlaştı ve Taira, Minamoto'ya karşı saldırılarını sürdüremedi.
Taira Japonya'yı başkentten yönetirken, İmparatorluk sarayı ortalıkta görünmüyordu. Herkes gibi onlar da açlıktan ölüyordu; yiyecek bulmak için sık sık değerli hazinelerini satmaya çalışıyorlardı ama bunda pek başarılı olamıyorlardı. Ne de olsa kıtlık sırasında kimse altın ya da değerli taşlarla ilgilenmez. Şehir halkı vahşi doğada yollarını bulma umuduyla yakındaki dağlara kaçtı.
Yoritomo, Taira'nın Minamoto klanının doğu Japonya'daki egemenliğini tanıması halinde barış teklif etti, ancak bu reddedildi. Taira, Yoritomo'nun Go-Shirakawa ile gizli temas halinde olduğunu ve onu Minamoto'nun ikincil hükümetini meşrulaştırması için saraya baskı yapmaya ikna ettiğini bilmiyordu. Savaşçıları ayrıca Japonya'nın her yerinde barış gücü olarak hareket etme, ayaklanmaları bastırma, soyluların çıkarlarını koruma ve samuray yönetimine zemin hazırlama yetkisi aldılar.
Kiso Yoshinaka ve Çocuk İmparatorun Uçuşu
Yoritomo Kanto ovasını elinde tutarken, Yoshitsune kuzeydeki Fujiwara kalıntılarının bir koğuşu haline geldi. Uzak bir Minamoto kuzeni olan Yoshinaka (kendi eyaletindeki dağ silsilesi için Kiso soyadını almıştır) kuzeybatıda Shinano'da savaşmıştır. Yoshinaka, Minamoto'nun bağımsızlığı gibi daha büyük bir hedefe odaklanmak yerine, Taira ile kendi şartlarında savaşmak isteyen korkusuz ve aceleci bir generaldi. Eşi Tomoe Gozen'in yardımıyla ordusu Kyoto'yu ele geçirdi. Kalan Taira'lar İmparator Antoku'yu ve İmparatorluk Regalia'sını da yanlarına alarak batıya doğru kaçtılar.
Yoshinaka, şehri fetheden kişi olduğu için Minamoto klanının liderliğinin fetih hakkı ile kendisine ait olması gerektiğine karar verdi. Yönetme, görgü kuralları ya da Yoritomo'nun başarılı olmasını sağlayan diğer niteliklerden hiçbirine sahip değildi. Yoritomo kardeşleri Yoshitsune ve Noriyori'ye asi Yoshinaka'yı ortadan kaldırmalarını emretti ve onlar da Awazu Muharebesi'nde bunu yaptılar. Tomoe efsanesi (ve Tomoe'nin kendisi) ve Yoshinaka'nın son direnişi popüler kültürde çok sayıda tasvir görmüştür.
Yoshitsune'nin Seferi
Yoshinaka'nın ölümünden ve Taira ile İmparator'un kaçışından sonra Yoritomo, Yoshitsune ve Noriyori'ye onları takip etmelerini ve her türlü muhalefeti ortadan kaldırmalarını emretti. İlk hedefleri Ichi-no-tani kalesiydi. Kale üç yönden ağır bir şekilde savunuluyordu; arka tarafı sarp bir uçuruma dayanıyordu. Yoshitsune adamlarına yamaçtan aşağıya doğru neredeyse imkânsız bir sürüş yaptırarak kaleyi kolayca ele geçirdi ve böylece Taira'yı kritik bir ikmal noktasından ve anakaradaki dayanak noktasından mahrum bıraktı. Tekrar geri çekildiler, bu sefer Shikoku'daki Yashima'ya.
Noriyori kuvvetlerini Yoshitsune'den ayırarak kıyı şeridi boyunca ilerledi, yol boyunca Taira müfrezeleri ve gemileri tarafından taciz edildi, ancak Kyushu'nun aşağısında karaya çıkmadan önce Honshu'nun ucuna kadar ulaştı ve açlık karşısında pozisyonunu korudu. Bu arada Yoshitsune karada zafer üstüne zafer kazandı. İnsanlar kazanan tarafta olmak istedikleri ve Taira'dan kurtulma şansı gördükleri için ordusuna gemiler ve savaşçılar sağladılar.
O dönemde resmi bushido yasaları mevcut olmasa da, Yoshitsune bir samurayın nasıl olması gerektiğinin ilk örneği olarak gösterilir: Cesur, yetenekli, sadık ve asil.
Dan-no-Ura
Yoshitsune yeni bulduğu deniz gücünü Seto İç Denizi'nde yelken açmak için kullandı. Filosu 25 Nisan 1185'te Şimonoseki Boğazı'nda bir sahil olan Dan-no-Ura'da Taira filosuyla karşılaştı. Minamoto'nun 300, Taira'nın ise 500 gemisi vardı. Minamoto ordusu ayrıca bir Taira generali olan Taguchi Shigeyoshi'nin oğlunu da rehin almıştı.
İlk başta, gelgit Taira filosunun rahatça manevra yapmasına izin verdi. İki filo, akıntı yön değiştirip Taira'nın avantajını elinden alana kadar ok atışlarını sürdürdü. Minamoto mesafeyi kapattı ve gemilerini sıkı bir düzende tutarak, aslında Moğolların bir yüzyıl sonra deneyeceklerine benzer şekilde, denizde bir kara savaşına girişti.
Taira filosunun arkasında yer alan Taguchi Shigeyoshi firar ederek Minamoto'nun yanında savaştı ve İmparator Antoku'nun amiral gemisinin yerini de ifşa etti. Antoku'nun büyükannesi, çocuk İmparatorun yanı sıra İmparatorluk Regalia'sını da yanlarına alarak denize atladı ve düşman ellerinde yakalanıp idam edilmek ya da işkence görmektense denizin dibine battı. Bir kopyası yapılmış olmasına rağmen kutsal kılıç Kusanagi-no-Tsurugi bugüne kadar bulunamamıştır. Taira tamamen yenilmişti.
Kamakura Şogunluğu
Taira'nın yenilgisinden sonra Yoritomo rakip istemediğine karar verdi ve sadık komutanları Yoshitsune ve Noriyori'yi ortadan kaldırdı. 1199'da kuzey Fujiwara'nın kalıntılarını yendikten sonra Yoritomo sei-i-taishogun (lit. "barbarları yenen ordunun komutanı") unvanını aldı ve Kamakura'daki başkentinden yönetti. Kamakura Şogunluğu 150 yıl sürecek ve 1867'deki Meiji Restorasyonuna kadar Ashikaga ve Tokugawa şogunlukları aracılığıyla samuray yönetiminin temelini atacaktı.
