Genç insanlar tarih boyunca uç fikirlere yönelmişlerdir. Nazi Almanyası da bundan farklı değildi. Zira 1929 Wall Street Çöküşü (Büyük Buhran), I. Dünya Savaşı'nın ekonomik etkilerini zaten yaşamış olan Almanya'nın gençleri için olanakları büyük ölçüde azaltmıştı. İnsanlar değişim için can atıyordu ve Nazilerin devrimci ideolojisine karşı koyamadılar. Yetki Kanunu Mart 1933'te onaylandı ve bu reformun Alman toplumu üzerinde önemli bir etkisi olmuştur. Tarihe geçen kitap yakma olaylarının merkezinde öğrenciler vardı ve bu sert taktikler ülke çapında desteklendi.
Geçmişi yok etmek
Kendileriyle aynı çizgide olmayan her görüş Naziler tarafından hor görülüyordu. Naziler toplumda ideolojik ve ırksal tekdüzelik istiyordu ve sansür de bunu başarmak için elzemdi.
Nazi istilası sonrasında kütüphaneler öğrenciler ve Sturmabteilung (Nazi Partisi'nin paramiliter üyeleri) tarafından yağmalandı. Çalıntı olduğu iddia edilen kitapların Nazi felsefesine karşı olduğu düşünülüyordu. Yahudi, yabancı ve sosyalist eserlerin hepsi ortadan kaldırılmıştı.
Bu kitaplar 10 Mayıs 1933 tarihinde, çoğunlukla büyük şehir ve kasabalardaki üniversitelerin yanında olmak üzere kamuya açık alanlara bırakıldı. Berlin'de Humboldt Üniversitesi'nin yanındaki Bebelplatz'da 25.000 kitap üst üste yığılmıştı.
Gösteriye çoğunluğunu öğrencilerin oluşturduğu 40.000 kişi katıldı. Gece ilerledikçe, şenlik ateşi gibi yanan kitap yığınlarının alevlerine daha fazla cilt atıldı. Alevler yükseldikçe, aralarında Joseph Goebbels'in (Propaganda Bakanı) de bulunduğu önde gelen Nazi Partisi üyeleri güçlü konuşmalar yaptı:
"Alman halkının ruhu bir kez daha duyulabilir. Bu alevler hem yeni çağı hem de bir öncekinin kapanış anlarını aydınlatıyor."
Yeni dönem
Kitap yakma olaylarının ardından Nazizm Almanya'da daha hızlı yayıldı.
Baskı ve propaganda arttıkça kişisel özgürlükler azaldı. Tedirgin edici gerçek şu ki, birçok Alman bu değişiklikleri kabul etti.
Ülke çapındaki yayınevlerini ve kitapçıları denetleyen Reich Edebiyat Odası, kitaplarla ilgili tüm edebi faaliyetleri denetlemekten sorumluydu. Daha da kötüsü, eğer bu gruba üye değillerse, yazarlar, şairler, senaristler ve oyun yazarları işlerini kaybetme riskiyle karşı karşıyaydı.
Nazi ideolojisine karşı olduğuna inanılan edebiyat eserleri, öğrenciler ve Sturmabteilung tarafından yok edilmeye devam ediyordu. Zamanla sansürün seviyesi daha da arttı. Charles Dickens'ın Oliver Twist'i ve Sir Watler Scott'un Ivanhoe'su bile sansürlendi.
Ancak Yahudi edebiyat dünyası ciddi şekilde zarar gördü. Kitaplıklar Yahudi yazarların eserlerinden temizlendi. Yahudi temalı ya da karakterli kitaplar da toplatıldı.
Gençler Nazi Almanyası'nı onaylıyordu
Nazi Almanyası'nın edebiyatı tahrip etmesi bunun sadece bir örneğiydi. Sansür ve propaganda toplumun her unsurunu engelliyordu. Ülkenin gençlerinin çoğu yeni hükümetten hoşlanıyordu ve Nazi Partisi'nin Almanya'yı daha iyi bir geleceğe doğru yönlendireceğine dair samimi bir inanca sahipti.
Naziler genellikle tarihin en kötü suçluları olarak görülse de, baskı ve propagandayı ilk kullananlar onlar değildi. Gerçekte, günümüzde pek çok ülke halkının görüşlerini etkilemek için buna benzer yöntemler kullanmaktadır.
